Afgelopen weekend zijn we weer naar Rockeskyll (bij Gerolstein) in de Vulkaaneifel gereden, het was immers prachtig weer.
En het was niet voor niets … Meteen bij aankomst zag ik de eerste Rode Wouwen cirkelen op de thermiek, hoog boven ons huis.
Alle foto’s kun je groter bekijken door erop te klikken, ook de foto’s in de cirkels.
Na dit veelbelovende eerste avontuur ben ik aan de wandel gegaan. Het was een hele tijd geleden dat ik bij het riviertje de Kyll geweest was dus daar wil ik naar toe.
Het is er ten opzichte van vorig jaar zomer flink dichtgegroeid. Tot sommige plekken kan ik bijna niet meer doordringen door het hoge riet en andere planten. Het lukt me toch om bij de rivier te komen en daar kan ik lekker in de schaduw gaan zitten afwachten wat er aan me voorbij gaat komen.
De witte glinsterende plekken in het water zijn heel veel kleine witte bloemetjes.
En op deze plek wemelt het van de Bosbeekjuffers. In Nederland zien we vrijwel alleen maar Weidebeekjuffers en die zie je hier helemaal niet. Het verschil zit hem in de donkere vleugels. Bij de Bosbeekjuffer zijn ze helemaal gekleurd en bij de Weidebeekjuffers zit er op het eind van de vleugel nog een transparant gedeelte. De vrouwtjes zijn bij de Bosbeekjuffer goudbruin en bij de Weidebeekjuffer groen.
Ze zijn maar druk. Vliegen razendsnel over het water en hier in de schaduw kan ik ze maar niet mooi fotograferen. Dan zie ik een stelletje dat druk is met elkaar en die willen daarom wel even stilzitten. Maar dan wel op een onmogelijke plek waar ik bijna niet kan staan. Daarom niet helemaal een zuivere foto.
Na een tijdje besluit ik eens een stukje verderop te gaan kijken. Ik loop door het struikgewas en moerassige bodem en dan wordt de begroeiing opeens minder. Alles laag bij de grond, ha, dat loopt een stuk gemakkelijker. Hier groeit er overal klaver en er vliegen heel veel Klaverblauwtjes. Dat zijn toch wel héle kleine vlindertjes. Ik heb er helaas geen mooie foto’s van kunnen maken.
Opeens landt er een groot beest op mijn broek. Een enorme vlieg die er niet uitziet als een vlieg. Het is een Gele Hommelroofvlieg.
En even later zie ik nog wat moois. Een vrouwelijke Zuidelijke Oeverlibel.
Geen mannetjes te bekennen, dat was vorig jaar wel even anders.
Ik ga weer naar de rivier en zoek wederom een schaduwrijk plekje op. Mocht het in Nederland 30 graden zijn … Hier is het maar liefst 36 graden. Niet echt een aanrader dus om in die hete zon te blijven lopen.
Over een paar grote stenen klauter ik naar beneden en dan zie ik in een ooghoek iets bewegen. Hè, een Waterspreeuw !!….
Nu durf ik me niet meer te bewegen want dan vliegt hij gegarandeerd weg …. Hoe ongemakkelijk ik hier ook sta, ik schiet een paar foto’s die niet optimaal zijn maar beter dan niets.
Ondertussen ben ik toch heel blij gestemd met zo’n onverwachte ontmoeting.
Ik begin aan de terugweg en zet dan nog een Metaalvlinder op de foto … Volgens mij is deze al een beetje aan het eind van zijn Latijn want hij is een beetje vaal.
Zo, dat was weer genieten, ondanks de hitte. Een zeldzame Zuidelijke Oeverlibel en een Waterspreeuw in dezelfde twee uurtjes. Was dat maar altijd het geval 🙂
# # # # #
Welkom op Sandra's FOTOblog 
Hallo Sandra geweldig om weer bij jou te kijken erg leerzaam ook nog en mooie foto”s compliment hier voor . lieve groetjes van Cees
LikeLike
Wat een mooie foto’s!
LikeLike
Prachtige soorten heb je gezien! Zowel bij de vogels als de insecten. Soms moet je ook gewoon genoegen nemen met het zien en zijn de foto’s van minder belang. Maar ik snap best dat je baalt als het net niet lukt om alles scherp te krijgen. Het was in elk geval een prachtige wandeling!
Gr. René
LikeLike
Een huisje in de Eifel, wie wil dat nou niet 😉 een erg soortenrijk gebied en dat is terug te zien in jouw blog. In zo’n korte tijd, zoveel soorten gezien. Die waterspreeuw is echt gaaf ja, het gaat erom dat je hem op de foto hebt. Misschien zie je hem binnenkort nog eens en kan je hem beter fotograferen. de Zuidelijke Oeverlibel, die is gaaf! Ik ben jaloers op jouw waarnemingen gedurende deze wandeling. Ik zie al dat het een aanrader is om binnenkort weer eens naar de Vulkaaneifel te gaan, weekend kamperen ofzo.
LikeLike
Ja, soms zit het echt mee (maar meestal niet…). Jammer dat je de juffers en de waterspreeuw niet wat scherper hebt kunnen kieken. Dan baal je toch? Tijdens mijn laatste vakantie in het Zwarte Woud zag ik ook geregeld Rode Wouwen, maar daarbij overkwam mij hetzelfde: niks scherp!
Die super roofhommel is erg indrukwekkend. Kennelijk steken ze niet? De metaalvlinder – nooit van gehoord – vind ik het mooiste uit deze serie, een fraaie afsluiter.
Groet, Dick
LikeLike
Met die spreeuw baalde ik wel een beetje … Maar was ik tegelijkertijd heel opgetogen. Die stond namelijk al jaren op mijn verlanglijstje. Ik denk niet dat roofvliegen steken, ze jagen op andere insecten dus wellicht de hommelroofvlieg ook. Ik kende het bestaan van deze ook niet. Dazen, die steken wel … Dan is het oppassen geblazen.
LikeLike
Bij ons geen rode wouwen, beetje jalours. De witte blommetjes zijn van de :De fijne waterranonkel, gewone waterranonkel of haarbladwaterranonkel (Ranunculus aquatilis) is een overblijvende waterplant uit de ranonkelfamilie (Ranunculaceae).
LikeLike
waterranonkel spec. dus … had ik maar wat meegenomen, kleurt leuk in de vijver.
LikeLike
Dat was wel een heel fraai begin van jullie weekend. Je hebt alleen maar foto’s gemaakt van dieren die ik hier in het noorden nog nooit heb gezien. Dat begint meteen al met de die rode wouwen, echt prachtig, maar oom de andere foto’s mogen er weer zijn. Wat betreft je laatste zin: als je bij elke wandeling alleen maar zulke bijzondere plaatjes zou kunnen maken, blijft er dan nog wel wat te wensen over …?
LikeLike
Dat was weer een mooi avontuur, ik heb genoten van de foto’s.
LikeLike