Welkom op Sandra's FOTOblog  

*

Het mooie Corsica…….

Hoogtepunten…..

*

Een weekje naar Corsica geweest. Wel al anderhalf jaar geleden. Een zéér vervelende ervaring met een autoverhuurbedrijf daar gehad, die we even moesten laten bezinken teneinde toch een beetje objectief te kunnen blijven. Kom ik straks nog even op terug.

Na een avondvlucht van Eindhoven naar Bastia nemen we de huurauto en steken het eiland dwars over naar de westkant. In het donker over een zeer slingerende weg, berg op, berg af, met allerhande soorten loslopend vee wandelend of liggend op het warme wegdek.  De wegen op Corsica zijn zeer verraderlijk. Afstanden rijden is lastig want de wegen zijn smal, en er is geen 100 meter recht. Als chauffeur moet je zeer geconcentreerd en oplettend te werk gaan. De 120 km lange rit neemt derhalve bijna 3 uur in beslag.

Een eiland echter waar natuur het eerste woord is wat er in je opkomt en die natuur is dan ook zonder meer schitterend.

We hadden een huisje uitgezocht in de bergen, 20 km van zee. Niet super de luxe maar alles wat je nodig hebt en een leuke tuin met een schitterend uitzicht gelegen in het dorpje Saint-Martin Letia. Leuk … midden in de natuur.

Als we de volgende ochtend voor het eerst kunnen kijken waar we eigenlijk terecht zijn gekomen is het eerste kiekje meteen gemaakt, want zeg nou zelf …..

Een uitzicht om heerlijk relaxed van te worden en waar je uren naar kunt kijken door de steeds veranderende kleuren en omstandigheden.

We hebben vanaf hier een aantal mooie ritten gemaakt bijvoorbeeld langs de westkust beginnend in Sagone, een ietwat toeristisch stadje aan de westkust.

De baai van Sagone heeft een paar leuke restaurantjes op het strand en het is hier lekker zitten om eventjes wat te drinken en een hapje te eten.

Sagone heeft een mooi wit strand maar hoe noordelijker je gaat, hoe ruiger de kustlijn wordt. Hoger en hoger worden de rotsen die uiteindelijk ware kliffen worden. Heel mooi ! Een rit van Sagone naar Piana en later naar Porto is dan ook zeer de moeite waard.

Tijdens deze rit kom je o.a. door het dorpje Piana met leuke souvenirwinkeltjes, leuke straatjes, gezellige barretjes en een paar museums.

Bij dit dorpje kun je ook afslaan om naar de beroemde “Capo Rosso” oftewel Rode Kaap te rijden. De naam zegt het al, een rots die een eind in zee loopt en rood gekleurd is. Hoewel… op de foto’s oogt die helemaal niet rood. Op het hoogste punt (van ver nog net te zien) staat een klein kapelletje.

De route er naar toe is heel mooi en dan beland je uiteindelijk op een parking waar je vervolgens kunt gaan wandelen om bij het uiterste puntje van de Kaap te komen. Zeker de moeite waard al is het maar voor de uitzichten die je er hebt. Er liggen her en der een paar ruïnes en ook vogels en vlinders varen er wel. Goed schoeisel, een flesje water is een must en uithoudingsvermogen kan je ook van pas komen 🙂

Je kunt elke foto aanklikken om groter te bekijken.

De weg van Piana naar Porto is werkelijk adembenemend. Je rijdt als het ware tussen de rotsen door en deze zijn heel vreemd gevormd, rood van kleur. Het is alsof je in een andere wereld beland bent. Er zijn niet heel veel plekken om te stoppen helaas en ook hier is het soms smal en onoverzichtelijk.

Een bijkomend gevaar op de weg is, zoals al gezegd, het loslopend vee. Afgezette weilanden zoals wij hier gewend zijn zie je niet op Corsica. Het vee bestaande uit varkens, koeien, geiten en schapen lopen los rond over het eiland en liggen vaak op het warme asfalt te slapen, ook s’nachts !!!

Vervolgens gaat deze rit door een wat meer bebost gebied en is de kust niet steeds meer te zien. Na een tijdje begint de afdaling naar het havenplaatsje Porto.

Het plaatsje bestaat uit een aantal bars en restaurants, en een oud fort. Hier lijkt het  elke dag feest te zijn aan de muziek te horen.

Vanuit Porto vertrekt een hele reeks aan excursies te water. Je vaart dan langs een groot gedeelte van de werkelijk prachtige kustlijn. Eerst zuidelijk tot aan Capo Rosso en dan naar het wat noordelijker gelegen beschermd natuurgebied Scandola. Al naar gelang welke excursie je kiest kun je hier eventjes aan land gaan. Je moet wel van te voren reserveren.

Hieronder een uitgebreide fotoreportage van de kustlijn gezien vanaf het water. Natuurlijk een stuk mooier als je de foto’s even aanklikt.

Bovenstaande reeks is het gedeelte naar het zuiden tot aan Capo Rosso. De boot maakt rechtsomkeert en gaat dan even gassen om naar Scandola (Unesco werelderfgoed) te varen. Hier zijn de rotsen weer net even anders. Helaas voor ons is het net begonnen met regenen en gaat de geplande stop alhier niet door.

En na dit avontuur wordt je netjes en rap teruggebracht naar de haven van Porto.

Vanaf Porto kun je dan vervolgens uit meerdere routes kiezen om terug het binnenland in te gaan. Wat je ook kiest, ruig is het overal.

We hebben meerdere keren in dit gebied gereden en verschillende routes gekozen. Een van die keren zijn we via Evisa gereden. Een lieflijk dorpje tegen een berg aangebouwd. Er zijn wat restaurantjes en je kunt er heerlijk rustig zitten met een mooi uitzicht.

Tussen hier en Saint-Martin-Letia is het ongeveer 2 uurtjes rijden. Het zogenaamde binnenland blijft boeiend, bergen, rotsen, bossen … Mooi, maar ook wel veel van hetzelfde.

Elke dag de weg op is erg vermoeiend en aangezien ons huisje op zo’n mooie plek ligt is het ook fijn om gewoon een dagje “thuis” te vertoeven.

Vanaf hier kun je mooi wandelen, hoewel af en toe klimmen een beter woord is 🙂

Een wandeling waar je dus wel enige fitheid moet hebben, er zijn mooie vergezichten, oude huisjes en veel insecten, hagedissen, vlinders en meer …Dit Wildlife bekijken?  KLIK HIER

Van zuid naar noord (of andersom) loopt de N193, een weg die grotendeels wel goed te berijden is. De doorgaande “autoweg” zeg maar. Af en toe naar een dorpje uitwijken is zeker aan te raden.

Hoe noordelijker je komt op het eiland, hoe bochtiger het wordt. Je komt door en langs ravijnen … Prachtig, zonder meer.

In het Noordelijk deel langs deze route zijn er ook een aantal mooie gorges (kloven) waar je met de auto kilometers ver in kunt rijden. Zoals bij het mooie historische plaatsje Corte (met een mooie citadel); Gorge de la Restonica.

Ook hier is het goed oppassen op de zeer smalle onoverzichtelijke wegen maar er zijn tenminste wel veel mooie stopgelegenheden en je kijkt er je ogen uit. Zeker de moeite waard. Hieronder een impressie.

Een stukje Noordelijker ligt een veel makkelijker te berijden kloof genaamd Gorge L’ Asco. Ook deze is schitterend en je kunt er een dag voor uittrekken zo groot. Er zijn wandelmogelijkheden, picknick gelegenheden en helemaal aan het eind een (duur) hotel.

Het is een behoorlijk bosrijk gebied, je maakt behoorlijk wat hoogtemeters. De rivier Asco steek je meerdere malen over maar hoog in de bergen is er niet heel veel water meer in. Het is er ook frisjes in dit late najaar met op de hoogste top zelfs nog wat restjes sneeuw.

De weg terug in de late namiddag is mooi nagenieten met de veranderende kleuren door de zon.

Resumerend; We zijn maar 4 van de 7 dagen op pad geweest gezien het zeer vermoeiende rijden hier. We zaten ruwweg op het traject tussen Ajaccio en Porto. Het is een prachtig eiland, door de moeizame verplaatsingsmogelijkheden is een vaste verblijfsstek nemen hier niet aan te raden. Zeker niet als je veel meer van het eiland wil zien. Beter een rondreis plannen en voor onderweg een overnachting boeken. Men spreekt naast Frans,  Corsicaans wat veel Italiaanse invloeden heeft. En pas ontzettend op met de autoverhuurbedrijven. Niets mis mee zolang je geen pech krijgt want dan proberen ze je op allerlei manieren uit te kleden. Nog een beetje maffia-invloeden. Neem altijd vooraf een all-risk verzekering. Boek een auto bij een meerkeuzebedrijf zoals Rentalcars.com. Naast de goedkopere autohuur sluit U hier al een all-risk af voor de helft van de prijs ter plekke. Maak altijd foto’s vooraf en achteraf van de auto en zéker indien u iets gebeurt. Vraag altijd alles zwart-op-wit. Voor een klein lekje in het oliecarter stuurde men ons achteraf een rekening van bijna 10.000 euro, zogenaamd omdat ze de hele motor moesten vervangen. Gelukkig hadden wij zoveel bewijzen dat dat niet kon en onmogelijk was, zodat ze de keutel al snel in trokken, maar het heeft wel een heleboel ellende veroorzaakt en een nare smaak achter gelaten van deze anderzijds wel heel mooie trip over een prachtig eiland.

Dat heeft even geduurd voor we die weggespoeld hadden 😉

*

Dus toch eind goed al goed 😉

*

Enjoy !