Welkom op Sandra's FOTOblog  

We konden voor een spotprijsje naar Tenerife en dat is  een leuke en lekker warme bestemming na een week Azoren met redelijk slecht weer. Die kans lieten we dan ook niet liggen. Dus vertrokken we 4 dagen na thuiskomst van Saõ Miguel wederom naar Schiphol en gingen we nogmaals 4 uur vliegen. Zie hierna zeker ook ons vervolgverslag van januari 2015,  met dolfijnen, naar de top van de Teide, het Anagagebergte en een bezoekje aan het eiland La Gomera;

https://sandrabrennand.wordpress.com/tenerife-la-gomera-januari-foto-reisverslag/

Welnu, na een roerige landing (door zijwind) liepen we zo een hittegolf in eenmaal uit het vliegtuig. De dame van de autoverhuur vertelde ons dat het 40 graden zou worden die dag, wat voor Tenerife toch ook niet normaal is. Maar de (hele leuke) auto had airco en we waren al snel op weg naar Puerto de Santiago in het noordwesten van het eiland. Ons hotel aldaar, Blue Sea lagos de Cesar, ligt in een wat kleiner toeristisch gebied … Niet zo massaal als de grote toeristendorpen in het zuid-westen. GELUKKIG!!

Voor het eerst in mijn leven zat ik in een hotel met all-inclusive. Om elf uur kregen we een bandje om onze pols en we konden een uurtje later al aanschuiven voor een zeer uitgebreide en geweldige lunch. We moesten nog tot twee uur wachten voor we een kamer toegewezen kregen, maar toen eenmaal alles geregeld en uitgepakt was gingen we heerlijk genieten van de zon en een lekkere cocktail aan het zwembad.

Zo’n eerste dag moet je niet te veel ondernemen na wederom een lange nacht op Schiphol, dus wat lokale drankjes uit proberen is een prima manier om uit te rusten, met gezelschap van “tamme” wilde duiven …

In de avond ontdek ik dat we hier op de juiste plek verblijven om de zonsondergang te aanschouwen.

Zondag 21 april

We gaan uitgebreid ontbijten, tsjonge, wat een keuze alweer. Perfect!!!

Dan stappen we in de auto en gaan op weg naar het meest noordwestelijke puntje van het eiland.

Eerst passeren we Los Gigantes, dat vlakbij onze verblijfplaats Puerto de Santiago ligt. Een beroemde kliffenformatie en mooi om te zien.

Via Tamaimo en over vele slingerwegen bereiken we Santiago del Teide, waar wij linksaf moeten om richting Masca te rijden. Al snel komen we via een steile, smalle weg in een prachtige natuur terecht.

Het is wel bewolkt ondanks dat het heel warm is … dat is een beetje jammer voor de foto’s maar des al niet te min … prachtig.

Ver weg zien we Masca al liggen en ook de weg die wij nog moeten rijden …

In tegenstelling tot de Azoren vliegen hier genoeg wezentjes rond zoals vlinders … Mijn eerste exemplaar op de foto is wel een bekende, een kleine vuurvlinder.

We dalen af richting Masca en kijken onze ogen uit …

Masca is maar een klein dorpje. Van hieruit starten er wandelroutes naar de kust middels rotsige paadjes.

Bij het dorp staat alles vol geparkeerd en zo te zien zitten alle terrasjes helemaal vol … jammer, maar dan rijden we maar een stukje verder in de hoop dat we nog een restaurantje tegen komen. En na een tijdje gedaald te hebben moeten we ook weer omhoog en boven op de berg vinden we ons restaurantje met een prachtig uitzicht.

Na de koffie  ga ik even een stukje wandelen en krijg ik een Canarisch bont zandoogje voor de lens.

We rijden verder en over de top van de berg heen verandert de natuur enigszins. De begroeiing bestaat uit klein grut en bloemetjes … ook mooi.

Dan dalen we af en zien in de verte de noordkust. Die kant moeten we op.

Aan de kust aangekomen ter hoogte van Buenavista del Norte, slaan we linksaf om door te rijden naar het meest westelijke puntje. Onderweg komen we langs hoge rotsen enerzijds die anderzijds als een ravijn in zee uitkomen.

Een mooi plekje hier bij Punta del Fraile.

Over de rand kijken we (een beetje duizelig wordend) de diepte in.

We rijden door, en op het eind bij Punto de Teno is het heel druk. Overal tussen de lava liggen mensen en staan rijen auto’s zo veel dat we besluiten hier nog maar eens terug te komen want … dit was niet zo leuk…..te druk !

Punto de Teno met uitzicht op Los Gigantes vanuit de andere kant als in het begin van dit verslag.

We moeten dezelfde weg terug nemen en rijden vervolgens langs de kust door allerlei kleinere steden. Bij Garachico stoppen we even voor koffie en daar loopt  een interessant paadje op een rots. Leuk, want daar zaten behoorlijk wat hagedissen.

Het zijn Canarische hagedissen. De mannetjes donker met een zwarte kop en fel blauwe vlekken. De vrouwtjes wat onopvallender bruin maar ook wel met blauwe vlekken.

De weg terug gaat een heel stuk door bosachtig gebied en toen we een klein koffiestalletje zagen heeft Ad mij afgezet voor een wandeling en ging hij een babbeltje maken met de plaatselijke bewoners.

Ik zag er heel wat beestjes, maar op de foto krijgen was moeilijk. Maar 1 soort kwam ik veelvuldig tegen. Een lieveheersbeestje dat alleen op de Canarische eilanden voorkomt. Coccinella Miranda is de naam.

We hebben een fantastische route achter de rug vandaag en na al die mooie indrukken gaan we terug naar het hotel om daar nog wat “drankjes” te nuttigen in de late namiddag.

Maandag 22 april

Na het ontbijt gaan we vandaag de beroemde vulkaan Del Teide en het hele gebied er omheen bekijken.

Overal lava, waar je ook kijkt … in het begin nog flink begroeid met dennen.

Je vraagt je af hoe zo’n bomen kunnen groeien op al die lava … nou, onder andere zoals op de volgende foto.

Even later wordt het steeds kaler … Hier en daar nog een boompje. Tegen de zon in een foto maken leek me bij de volgende foto een keertje wél gepast … Gitzwarte lava en op de achtergrond de Pico Del Teide.

De lava brokken worden lava gravel. Zijn we nog steeds op aarde?

Heel vreemd om hier doorheen te rijden … het lijkt echt wel of we op een andere planeet zijn, of niet ?  Herinneringen aan Monument Valley in Arizona komen boven drijven….

Als je dit allemaal ziet kun je je misschien een beetje voorstellen wat een natuurgeweld dit vroeger geweest moest zijn. Alles in vuur en vlam en gedonder en spuwende bergen …

En dan opeens weer kleur, de lava is plots begroeid met allemaal gele bloemetjes waarop vlinders en bijen af en aan vliegen.

Een Euchloe Eversi …. een soort witje dus.

Maar die bloemen blijken zeer plaatselijk te groeien … Even verder is het weer woestenij.

En daar is die dan …  De  Pico del Teide, waar sneeuw op lijkt te liggen, maar het is zand of zo iets. Het had gekund want de top  is 3715 meter hoog.

Dan begint de lava andere kleuren te krijgen … Geel, rood, zwart en groen … Mooi om te zien.

Vervolgens arriveren we op een plek met een waar geel zandstrand … op 2240 meter hoog ! Dit terwijl de zonaanbidders aan zee allemaal liggen te bakken op de zwarte stranden, haha.

Gestolde lavabrij op de volgende foto …

Van hieruit kun je goed zien dat die gele vlek op de Teide geen sneeuw is …

De Teide krater kun je bezoeken middels een kabelbaan, maar daar moet je zeker 3 tot 4 uur voor uittrekken … een enorme wachtrij van mensen heeft daar blijkbaar wel zin in. Wij rijden verder richting de Orotava vallei.

Na  een eind gedaald te zijn belanden we weer in de bossen .. hier kunnen we nog net een blik werpen op de Teide maar dan van de andere kant.

Vanuit een parkeerplaats onderweg met een lekker schaduwrijk plekje ga ik toch even een kleine wandeling maken.

Er is hier geen water te zien maar toch vliegen er heel veel libellen rond … ze gaan maar niet stil zitten, de pestkoppen, het lijken een soort heidelibellen te zijn. Ook de vlinders hebben er geen zin in mij te plezieren, dus blijft het bij een foto van de dichtbegroeide omgeving.

Ik zie nog wel een hagedis, een andere soort. Deze is blinkend en glibberig als een slang … Het blijkt een skink te zijn. Nu zijn er vele soorten skink, welke dit is … daar ben ik nog niet achter gekomen.

We dalen nog verder af de Orotava vallei in en belanden weer in de bewoonde wereld. Het eerste de beste restaurant dat we zien is onze stopplek voor de inmiddels felbegeerde koffie.  Met uitzicht op een grote stad in de diepte / verte, Puerto de la Cruz.

We rijden verder naar beneden en komen door vele dorpjes met huizen in allerlei kleuren.

Nog één dorpje en dan beginnen we aan een lange terugtocht.

Wanneer we weer in de buurt van ons hotel in Puerto de Santiago komen zien we een vreemde bewolking opduiken. Vlak boven zee vormt zich een dicht bewolkt gebied. Bij Los Gigantes ziet dat er spectaculair uit .. daar moet ik even een foto van laten zien. De wolken ontstaan dus meteen boven het water en kruipen tegen de rotsen omhoog.

Dan zijn we juist op tijd terug bij het hotel voordat het zwembad barretje met die “lekkere drankjes” gaat sluiten. Het was weer een prachtige dag.

Dinsdag 23 april

Vandaag gaan we nogmaals naar de Del Teide maar dan via een zuidelijke route. Net als naar Rome leidden er vele wegen naar de Teide.

Via de autoweg rijden we eerst langs de massale toeristensteden aan de zuidwestelijke kust … en nemen dan de afslag richting Granad Illa de Abona. Aan deze kant van het eiland ziet het er heel anders uit.

Met struikjes en cactussen, sommigen in bloei …

Toch is het hier ook heel mooi en hoe hoger we komen, hoe mooier het wordt.

Een gebied waar vele soorten bloemen groeien en waar je overal vogels hoort en vlinders ziet.

En natuurlijk ook vele hagedissen … maar allen wilden niet op de foto.

Het is heerlijk om hier een stukje te wandelen en te rijden …

Dan zien we vanuit de auto opeens een paar vogels die uitnodigend voor een foto op een steen blijven zitten. Uitstappen zorgde echter ervoor dat ze een beetje verderop gingen zitten. Daardoor is de foto toch weer van een behoorlijke afstand genomen en niet scherp. Maar ik plaats hem toch … het is een Berthelots pieper.

Toch nog wat vogels op de foto dus …

We komen bij het dorpje Villaflor … Een mooi dorpje van waaruit je in alle richtingen kunt wandelen naar hartenlust. Het zou best ook een leuk vakantie verblijfsplek zijn als je graag wandelt en het massatoerisme wilt ontwijken.

Wij drinken er koffie en klimmen dan verder, hoger en hoger…..

Nadat we tussen deze rotswanden doorgereden zijn volgt er een parkeerplaats waar ik graag wil stoppen om weer even een korte wandeling te maken … Ik heb namelijk vanuit de auto van alles zien vliegen.

Na nog een foto van de andere kant bezien …

En wat omgevingsfoto’s …..

Krijg ik dan toch eindelijk de foto die ik wou van de op dit eiland rondvliegende heidelibellen ….

Het blijkt een zwervende heidelibel te zijn … een nieuwe soort voor mij.

Toch nog van een afstandje moeten nemen en maar 1 foto kunnen maken … Maar, hij kan er mee door vind ik.

We klimmen weer verder en elke bocht zorgt voor een verrassing. Heel mooi is het hier .. Maar ze hebben hier geen stopplaatsen gemaakt, daar balen we wel van want het is een heel fotogenieke omgeving.

Als er dan eindelijk wel één stopplek komt, zien we niet meer wat wij eigenlijk op de foto wilden … maar zien we het volgende…

Na vele bochten en klimmen komen we dan weer in het gebied van Del Teide … maar hier is het niet erg mooi want er is brand geweest.

Maar dan wordt het al snel weer wél mooi …

De foto hierboven en die hieronder zou je kunnen overlappen … de verschillende lavastromen zijn goed te zien, de laatste was in 1746, zo kun je je een voorstelling maken van het totaalbeeld dat wij op dat moment hadden. Met het topje van de Teide ook nog net in beeld hieronder.

Lava kan de vreemdste vormen aannemen … grillig maar mooi

Het bord geeft aan wat op de volgende foto te zien is … Meerdere uitbarsting plekken.

Dan volgt een stuk van de route wat we gisteren ook gereden hebben. Hier duwen we even flink de gaspedaal in aangezien het een hele lange rechte weg is door de lavavelden.

En dan zijn we terug in het hotel … en nemen plaats bij de inmiddels bekende gasten en gaan lekker aan de pimpel.

Woensdag 24 april

Vandaag rijden we nog een keertje dezelfde route als op zondag. Het was immers een prachtige route en dat wilden we graag delen met een Brabants stel waar we inmiddels al een aantal malen gezellig mee gepimpeld hebben.

Deze keer hadden we een stralend blauwe lucht … wat de foto’s nóg mooier maakt dan zondag het geval was.

Allemaal weer op de weg naar Masca …

Misschien veel een beetje dezelfde plaatjes als zondag … maar dat maakt me niet uit. Het is toch weer anders in kleur en beleving voor ons zelf.

En dan zitten we weer bij een restaurant met een prachtig uitzicht … waar ik al snel iets interessants zie vliegen. Twee heel kleine torenvalkjes.  Kijk, en dán is zonlicht juist weer een tegenwerker …

Het is de Torenvalk Canariensis.

Vervolgens rijden we weer over de bergtop heen …

En dan weer naar het mooie punt richting noord-westen … naar Teno

Bij Teno aangekomen is het nu lekker rustig .. heel wat prettiger dan zondag het geval was, toen het hier bomvol lag en je niet eens kon parkeren.

We lopen een stukje tot een mooi uitkijkpunt met bankjes en daar gaan onze Brabantse vrienden en mijn man wat zitten te keuvelen onder het genot van een sigaretje.

In de tussentijd ga ik de omgeving even verkennen . Wie weet wat ik nu weer zal zien …

Over de lava heen werp ik nog een blik op Los Gigantes …

Aan het einde van het pad loop ik tussen twee rotsen door tot aan de zeer heldere oceaan en jaaa, verassing …

Een heel stel prachtige krabben op de rotsen … Een buitenkansje voor mij want die had ik nog nooit in het wild gezien, ze waren ongeveer 15-20 cm groot….brrrr….maar mooi !

Volgens mij zijn het witgestreepte rotskrabben, maar dat weet ik helemaal niet zeker.

Mijn man had achteraf toch een beetje spijt dat hij niet met me mee was gewandeld … maar ik was héél blij dat ik het lange pad toch gelopen had.

We rijden weer dezelfde weg terug en dan wederom langs de kust naar het koffietentje in Garachico waar ik deze keer wel wat omgevingsfoto’s maak.

En ook deze dag laten de Canarische hagedissen zich gemakkelijk fotograferen.

Op weg naar huis / hotel volgen we een hele steile weg naar boven.

Op de volgende foto zien we waar we zojuist koffie dronken. De blauwe parasols aan de rechterkant.

En dan komen we weer door de vallei uit bij Santiago del Teide ….

En jullie kunnen al raden wat we gingen doen na aankomst bij het hotel …. 🙂

Donderdag 25 april

Een herhalingsrit voor een groot deel, maar via een iets andere route, en ook vandaag nemen we  “Brabant” mee.

Al vroeg in de ochtend vertrekken we naar Villaflor, onderweg maak ik maar een paar foto’s.

We drinken koffie in Villaflor en rijden weer die prachtige route naar de Del Teide. Onze Brabantse vrienden konden dit wel zeer waarderen want ook zij vonden het er heel mooi.

Aangekomen bij de lavavelden werd ik gedropt zodat ik een wandeling kon gaan maken. Ad zou ondertussen een uurtje gaan rijden om te laten zien wat wij al eerder gezien hadden.

Op mijn gemak kon ik lekker tussen de rotsen gaan klauteren.

En ik had ook alle tijd om achter een vlindertje aan te lopen, net zo lang tot die eindelijk eens ging zitten.

Het is een Canarisch blauwtje … zo heb ik ondertussen al heel wat endemische beesten getroffen.

Ik word weer opgepikt na het afgesproken uur en we vervolgen onze weg, waar ik eerdere rotsenfoto’s nu in close-up neem.

De volgende rotsen formatie is een toeristentrekker … Ook hier staat het helemaal vol met bussen en auto’s, en een restaurant / hotel in de middel of no where.  Het heet “Lomo de los Cosetes”.

En deze horen er ook nog bij …

Een stukje verder, in de buurt van de kabelbaan, komen we in de file terecht … een vreemde gewaarwording op zo’n plek, maar het geeft mij wel de gelegenheid om foto’s te maken vanuit het raam.

In feite rijden we door een hele grote krater … Een grote vrij egale vlakte met de kraterwanden er omheen.

Je ziet dat de lava hier niet zwart meer is maar bruin tot rood….

Voorbij de kabelbaan is de file opgelost en is er meteen niks meer op de weg … iedereen hier had blijkbaar maar 1 doel.

Dan komen we weer bij het gele zandstrand zonder zee op ongeveer 2200 meter hoogte.

Het is 32 graden maar toch heb ik een vest aangetrokken. Ik dreigde namelijk behoorlijk verbrande schouders op te lopen  na een aantal dagen felle zon.

We gaan weer verder en vanaf hier nemen we een route die we nog niet eerder reden. Helemaal richting noord-oosten.

Je ziet dat het hier weer heel anders is … een rode ondergrond en overal die gele bloemen. Ik vind het heel mooi en bovendien is het hier doodstil.

Opeens zijn we al weer ver van de Teide vandaan gereden … Maar op het hele eiland zie je deze indrukwekkende kratertop overal bovenuit steken.

Kleuren zijn hier eigenlijk heel onnatuurlijk … zou je zeggen. Een Europees Painted Desert kun je het wel noemen.

We zitten nog altijd op 1850 meter hoogte ter hoogte van Galtero. Nog altijd boven de boomgrens.

Als we die boomgrens eenmaal bereikt hebben rijden we een uur lang door bos. Ook dat is heel mooi en weer heel anders. Dan uiteindelijk krijgen we een parkeerplaats en kunnen we even een sigaretje roken en wat om ons heen kijken.

Door de bomen zien we de grote stad waar we moeten uitkomen. San Cristóbal de la Laguna, een hele mond vol.

In die grote en drukke stad was het lastig om de juiste weg te vinden. Maar eenmaal gevonden rijden we naar het noorden, naar Punta del Hidalgo.

Een lange weg hiernaartoe maar wel een mooie weg. Het was er wel overal druk, spitsuur, en er waren nergens stopplekken op de plekken die de moeite waard waren. Jammer …

Ook hier weer een mooie kustlijn.

Vervolgens rijden we naar Las Mercedes in de Canage … een prachtig gebied.

Je rijdt hier zo de jungle in … schitterend. Maar …. het is al heel laat en we zitten heel ver weg van het hotel.

We besluiten al dit moois te laten voor de volgende dag dus we keren om en rijden het hele eind via de snelweg terug. Een hele lange maar zeer mooie dag achter de rug.

Vrijdag 26 april

Heel moe komen we ons bed uit. Het is de laatste dag op dit prachtige eiland. De volgende morgen moeten we immers al om 7 uur ’s naar het vliegveld.

We zouden terug rijden naar het Mercedes gebergte maar, na een vrijwel slapeloze nacht besluiten we dat niet meer te doen. Echt zonde … want het was er heel mooi. We beloven onszelf dat we zeker nog een keer terug komen naar Tenerife, want het is een eiland waar je ook makkelijk 2 weken kunt verblijven zonder je te vervelen.

Samen met de Brabanders ga ik wat souvenirs kopen op de boulevard en een fles honinglikeur waar Ad en ik nogal verzot op zijn geraakt. Op de terugweg zie ik een heel grote vlinder … Jippie, het is een Monarchvlinder. Die zijn zeer zeldzaam en ik ben dan ook helemaal blij …. Totdat er een vervelend kind met een opblaasbaar ding voorbij gerend komt, weg vlinder.

Later ga ik nog eens terug naar dezelfde plek, en warempel … ik tref er zelfs 2 Monarchvlinders. Lucky me !!!

Ze zijn niet meer mooi intact, dus het grootste gedeelte van hun leven ligt al achter ze … maar toch….ik ben blij. -)

Op het zelfde plekje zie ik ook een vogeltje … een ondersoort. Het is een Canarische Tjiftjaf.

Vandaag lunchen we in het hotel .. Wat hebben ze hier toch een geweldig buffet (3 kilo bijgekomen).

Na de lunch besluiten we met zijn vieren nog een keer naar Masca te rijden. Dat is niet zo ver … en dan daar lekker op een terrasje een paar uurtjes genieten van het uitzicht.

Zo gezegd, zo gedaan … Ons mooie uitzicht restaurant was gesloten, vreemd, maar in Masca zelf was wel plek bij een alternatief uitziend restaurant met allerlei terrassen omgroeid met allerlei planten. Heel gezellig, en het uitzicht? Helemaal top!!

Hier tref ik ook het tweede Canarisch bont zandoogje van deze week … En ik kan mooi dichtbij komen voor de foto.

Het is heel makkelijk om hier een paar uur te zitten … met vers gemaakte fruitcocktails en wat hapjes erbij, genieten van alles wat je ziet.

Geraniums? …   He, daar zit ook een Geranium blauwtje op. Weer een zeldzame soort erbij.

Nou, dat was toch een mooie laatste dag … Of niet soms?

Zelfs de poes ligt te genieten.

Helemaal voldaan rijden we terug en is dit het einde van een geweldige week Tenerife.

Tja, wat moeten we zeggen van Tenerife ?  Mijn man kent bijna alle Canarische eilanden. Tenerife is samen met La Palma (ónze favoriet, nog meer geschikt voor de echte wandelaar met 1000 uitgezette wandelpaden, zie verslag) het meest veelzijdige en heeft het meeste te bieden, een ruigheid van bv Madeira en een woestenij rondom de Pico del Teide die ook zijn weerga niet kent. Het is het grootste eiland van de archipel en je kan er gemakkelijk 2 weken verblijven.  Bloemenprachten á la Madeira en een grote variatie in natuur. Goede wegen en zeker een van onze meest favoriete zuidelijke eilanden. Mooier  dan de Griekse, maar daar is de ambiance weer een ontzettende sfeerbepaler. Tenerife staat zeker op onze lijst om nogmaals te bezoeken.

Zie ook een nieuw verslag van laatste reis Januari 2015; Tenerife Touristique ; een nieuw Tenerife foto-verslag, we gaan naar de top van de Teide, met het piratenschip springende dolfijnen bekijken, een rondrit door het Anagagebergte en maken de oversteek naar La Gomera….

https://sandrabrennand.wordpress.com/tenerife-la-gomera-januari-foto-reisverslag/

Voor nog veel meer leuke ervaringen !