Welkom op Sandra's FOTOblog  

Ik heb meer dan een jaar op het Griekse gedeelte van Cyprus gewoond. Een van de mooiste gebieden van de Middellandse Zee, tenminste het zuidelijke deel, onder en boven Limassol (Troodos gebergte), tot Pafos. De zon opzoeken in de winter, daar is Noord-Cyprus (oftewel Turks-Cyprus) echter ook heel geschikt voor. Twee weken lang hadden we elke dag rond de 21 graden en soms zelfs nog een beetje warmer. Het hotel dat we geboekt hebben voegt hier nog eens een heerlijk gevoel aan toe.

Het 4-sterren Bellapais Monastery Village (click) is een prachtig gelegen complex in een mooie tuin. Het heeft een 20-tal hotelkamers en 63 mini-villa’s, ligt net buiten en boven de havenstad Kyrenia aan de voet van de Kyrenia Mountains en dat is wel zo rustig. (kinderen zijn er helemaal niet toegestaan en dat maakt het nóg rustiger :-). Het personeel is werkelijk van excellente klasse qua bediening en service. Top 3 (!) volgens mijn man, voormalig manager uit de reiswereld en met honderden hotels bekend. (click voor grote foto’s)

 

 

We verbleven in een van de 2 suites, dat is wel zo prettig bij een twee weken lang verblijf. Soms heeft mooie reisreportages maken best wel zijn voordelen 🙂 Persoonlijk vonden wij de hotelkamers ruimer en prettiger om te verblijven dan de mini-villa’s, deze hebben 2 etages, zijn smaller maar hebben wel een veel ruimer terras dan de balkons van de hotelkamers, ze zijn echter qua ligging rustiger.

Zondag 30 November

Allereerst gaan we ontbijten in het mooie restaurant, direct aan het zwembad gelegen. Om negen uur in de ochtend is het al een heerlijk temperatuurtje waardoor we meteen al heel  goed gemutst zijn.

Vandaag hebben we nog geen huurauto en ook het shuttlebusje van het hotel rijdt op zondag niet. Helemaal niet erg, zo kan ik op mijn gemak de omgeving wat gaan verkennen. Allereerst loop ik het straatje uit waaraan het hotel gelegen is, maar dat houdt al snel op. Ik beland bij een olijfboomgaard waar ik een tijdje ga staan kijken.

 

Het is hier heerlijk rustig en echt genieten. Ik ben al meteen blij met de locatie van dit hotel.  In de drukte van de stad zitten is niks voor ons.

Nu ik hier zo stil sta te kijken zie ik meteen ook al allerlei beweging van beestjes en insecten. Op de warme zonnige muur die om de olijfgaard heen staat zitten allerhande hagedisjes belangstellend naar me te koekeloeren. Op de foto staat een Slangenooghagedis, maar er zitten verder ook veel Troödoshagedissen.

Sprinkhanen en wantsen, vlindertjes en zweefvliegen, niet gewend om te poseren blijkt al snel. Een sprinkhaan die op een colablikje zit laat wel eventjes toe dat ik wat dichterbij kom met mijn camera. Het blauw van het blikje weerspiegelt op het beestje.

Aangezien de weg hier op houdt loop ik terug naar het hotel en ga dan de andere kant eens verkennen. Er is vlakbij een grote kloof. Ook hier vliegt en kruipt van alles en nog wat, behalve die sprinkhaan op de eerste foto, doodstil blijft hij zitten in zijn gecamoufleerde houding. En néé, dit is géén wandelende tak. Wel degelijk een sprinkhaan uit de Acrida-familie.

Ik wandel nog een uurtje door het dorp, op goed geluk, want ik weet de weg niet. Als er een auto naast me stopt is dat receptionist Mustafa van het hotel, die me herkent en vervolgens haarfijn uitlegt hoe ik terug naar het hotel kan lopen. De goede service strekt zich zelfs uit tot ver buiten het hotel 🙂

‘s-Avonds gaan we heerlijk à la carte dineren. Het restaurant is nagenoeg vol wat ons zeer verbaast aangezien het overal in en om het hotel zo rustig is. Toch is het hotel bijna volgeboekt, veel mensen zijn overdag op excursie. Het is een gezellige drukte en allerminst storend.

Maandag 1 december

Na het ontbijt gaan we nog eventjes koffie drinken op het terras voor het hotel, zittend in een lekker zonnetje. Drie keer per dag heeft het hotel een shuttle busje (gratis) naar het centrum van Kyrenia en ook weer terug. Om half elf, half 2 en half 6, een ritje van ongeveer tien minuten. Wij nemen vandaag het busje van half 2 en worden zo tot vlakbij de haven van Kyrenia gebracht.

Volop restaurantjes en barretjes vind je hier en een heleboel winkels. Veel van die restaurants hebben een terras aan zee of de haven en je kunt er zowel traditioneel als ook toeristisch eten. Wij hebben onze magen nog vol zitten van ons late en uitgebreide ontbijt, we nemen een verfrissend drankje.

Het fort dat in vroeger dagen bescherming bood is zo groot dat ik het niet in zijn geheel op de foto kan zetten. Je kunt er helemaal omheen lopen maar je kunt ook naar binnen (gratis) en boven over de muren lopen. Binnen is het oudste scheepswrak van Europa te zien. Wij zijn niet naar binnen gegaan omdat het al laat in de middag is en na een flinke ronde om het fort begint het al te schemeren. Ik heb daarom een foto van een poster gemaakt 🙂

We drinken nog een keertje koffie op een terras want we moeten nog eventjes wachten op het shuttlebusje. Terug in het hotel genieten we weer van een heerlijk gerecht van de kaart. De keuken is werkelijk top !

Woensdag 3 december

Op de dinsdag doen we helemaal niks … Een lekker lui dagje in en om het hotel en een beetje surfen op het internet. Ik lees een boek en geniet van het uitzicht op stad en zee vanaf ons balkon.

Woensdagmorgen wordt onze huurauto bezorgd, vanaf nu hebben we eigen vervoer en kunnen we op verkenning uit. Niet al te ver, gewoon een beetje rondrijden en wennen aan het linkse verkeer. In de buurt ligt een kasteel/ruïne genaamd Buffavento en dat is de bestemming voor vandaag. De kaart is nog een beetje moeilijk te lezen, met veel Turkse namen, het is altijd weer even wennen met die echt vreemde talen. We vinden wél het dorpje Buffavento maar een kasteel is nergens te bekennen.

We besluiten het nog maar eens na te vragen in het hotel en nu dan maar naar de kust te rijden.

Oostelijk van Kyrenia loopt een kustweg direkt langs zee met vele stop- en wandelmogelijkheden. We maken een paar korte wandelingetjes en bekijken sommige vreemde rotsformaties, uitgesleten door wind en erosie. Een beschermd gebied, Turtle Beach, waar schildpadden eieren komen afzetten, ligt hier ook.

De vogeltjes die hier zitten zijn niet erg divers in de winterperiode. We zien Roodborsttapuiten en Puttertjes, het zijn de enige soorten die ik zie. In het voor- en najaar is dit echter heel anders. Dan zijn er gigantisch veel trekvogels die dit eiland als rustplek gebruiken. Een waar walhalla voor vogelaars.

Het lukt me ook nog om een Argusvlinder op de foto te zetten. Ik ben er nog niet achter of het de “gewone” is of een andere soort.

Na wat gewandeld te hebben stappen we in de auto en zoeken onze weg terug naar het hotel. Dat blijkt niet al te moeilijk. Wanneer we ons hotel zien liggen rijden we echter nog een stukje van 1,5 km verder door naar het dorpje Bellapais. Best een leuk dorpje waar je vanuit het hotel ook te voet naar toe zou kunnen als je een beetje conditie hebt. Er ligt het best bewaarde klooster van Noord-Cyprus en het is toegankelijk tegen een kleine entreeprijs. Wij komen juist te laat want om vier uur gaat het dicht en dat is het net geweest. Maar de buitenkant is zeker ook een kleine reportage waard.

We gaan lekker eten in het hotel en zo is er weer een dag voorbij.

Donderdag 4 december

Het prima Engels en Duits sprekende personeel van het hotel heeft ons uitgelegd hoe we de ruïne van Buffavento toch kunnen bereiken en na het ontbijt rijden we er dan ook probleemloos naar toe. Een mooie route door de bergen tot we uiteindelijk op een parkeerplaats belanden. Weliswaar een mooie plek maar zonder kasteel … Huh???

Er is wel een wandelpad dat naar boven gaat, het zal toch niet …… ?

We kijken nog eens naar boven naar de bergtop … Dat is wel héél ver lopen als dat tenminste is waar we zijn moeten, pfffff….

Dan ontstaan er een paar gaten in de bewolking rond de bergtop … Zie daar, een ruïne (als je goed kijkt). Het zal dus toch …. een steile klim worden (maar niet heus)….

Lang leve de zoomkracht van mijn camera, dat scheelt een hele boel energie …. 🙂

We hebben zo’n vermoeden dat dit kasteel niet door heel veel toeristen bezocht wordt. De moed zakt je al in de schoenen voordat je aan zo’n klimpartij begint. Na enkele minuten is dit spooky kasteel al weer opgezwolgen door de mist.

We maken een praatje met een koppel dat zich ook staat te bedenken, doen of niet doen, niet dus… we beginnen aan de weg terug.

Onderweg maak ik nog een paar mooie foto’s van het Vijfvingergebergte.

Dit gebergte heeft een aantal wandelroutes door natuurgebied in petto waar in het voor- en najaar ook een behoorlijke diversiteit aan vogels huist maar ook allerlei Orchideeën die uniek zijn op Cyprus.

Dat gebied willen we graag verkennen, te beginnen bij het bezoekerscentrum. Als we de toegangsweg in rijden stuiten we helaas al snel op een wegblokkade met militairen. De toegang wordt ons ontzegd, we mogen er niet door. Met handen en voeten maakt een zwaar bewapende soldaat ons duidelijk dat we rechtsomkeert moeten maken. “Bombe” zegt hij … Het lijkt ook geen goed idee om een foto te maken van deze gasten. Tja, we proberen het later in de vakantie nog maar eens.

Een beetje ontdaan keren we hotelwaarts en lees ik nog een paar hoofdstukken in mijn spannend boek alvorens te gaan dineren.

Vrijdag 5 december

Noord-Cyprus kent ook een aantal (stuw)meertjes. Of er water in zit is afwachten en je komt er alleen achter als je er naar toe rijdt. Ook dit zijn vogelrijke plekjes in het juiste jaargetijde. Ik heb een meer uitgekozen dat ongeveer op 20 minuten rijden van het hotel ligt. Het heet Gonyeli Baraji en ligt langs de weg naar Nicosia. Qua natuur zeker een interessante plek.

Een heel gedoe om het te vinden want iedereen waaraan we het vragen onderweg spreekt maar zeer gebrekkig Engels en stuurt ons steeds de verkeerde richting op. Ook hier vinden we weer een militaire post en ook deze soldaten spreken geen Engels. Uiteindelijk vinden we op goed geluk de plek die we zoeken meteen naast de militaire basis. Oei, oppassen met fotograferen dus.

Wanneer we het water bereiken vliegen er meteen al een aantal vogels op waaronder een Visdief en een aantal Steltlopers. Tja, die zijn weg … zonder foto’s gemaakt te hebben.

Er vliegen heel wat libellen rond, vermoedelijk Zwervende Heidelibellen. Ook zie ik een Prachtbeer, een heel bont nachtvlindertje.

In de verte zie ik tussen het riet een grote donkerbruine roofvogel met witte kop zitten, een bruine Kiekendief. Een beetje dichterbij trachten te komen is meteen funest. Het beest vliegt weg en is meteen uit zicht. Erg veel mazzel heb ik vandaag niet met vogelfotografie en dat is wel een beetje balen.

Nog wat natuurfoto’s van het meer dan maar en dan lopen we terug.

We rijden naar het westelijk deel van Noord-Cyprus naar een gebied dat Güzelyurt heet. Dit is het meest groene gebied van Turks-Cyprus en staat vol met sinaasappel-, mandarijn- en citroenplantages. Zeer mooie streek om doorheen te rijden. In de stad Güzelyurt zijn talloze musea en oudheden te bezichtigen maar wij rijden nog een stukje door tot een dorpje, Soli genaamd. Het ligt aan zee en heeft nogal wat historie.

Een openluchtmuseum met allerlei opgravingen en een klein amphitheater uit de Griekse tijd. Ook de geringe entreeprijs hier van 2.80 euro p.p. is niet teveel.

Een opgegraven kerk met mozaïek is overdekt zodat alles beter beschermd blijft. Het is één van de eerste kerken van Cyprus uit de 4e eeuw.

Een kleine klim leidt ons naar het amphitheater dat tot halve hoogte herbouwd is boven op het oorspronkelijke bouwwerk.

Hier zit een Hardoen, zo’n beest waar er op Corfu zoveel van zaten.

 

Vanaf hierboven heb je ook een aardige view over de kustlijn van Soli.

We lopen naar beneden en ook daar liggen nog opgravingen.

Voortdurend bewaakt door een Torenvalkje.

En met het Torenvalkje eindigt ook ons bezoek aan dit stukje historie. We hebben nog een lange rit voor de boeg door de bergen, langs vele minaretten, fruitbomen en palmen.

Zaterdag 6 december

Ook vandaag gaan we flink wat kilometers maken. We rijden via Famagusta naar Karpas, de steel van de steelpan als je naar de vorm van Cyprus kijkt en het meest oostelijk gedeelte van het eiland. Het is één groot natuurreservaat waar wilde ezels leven en schildpadden aan land komen om zich voort te planten. Orchideeën en Tulpen die alleen op Cyprus voor komen. Verder zijn er de goudgele zandstranden waar je heerlijk kunt zwemmen en zonnen.

Op veel plekken worden er (helaas) hotels en villa’s gebouwd, ook in de natuurgebieden zoals hier. Bij dit strand staat een splinternieuw waterpretpark-hotel en casino. Het is in Griekse stijl gebouwd, niet lelijk gelukkig maar er zijn plekjes die je toch liever met rust zou laten.

In de verte langs de weg zien we een dorpje dat maar uit een paar huizen bestaat maar met een minaret waar je U tegen zegt … Wat een joekel!

De natuur op het Karpas schiereiland valt ons eerlijk gezegd een beetje tegen …

Hoe verder we op het schiereiland rijden hoe meer we denken .. is het wel de moeite waard om nog een uur verder te rijden alleen om een paar wilde ezeltjes te zien? Het is hier in het voorjaar met een hoop bloemenpracht vast veel mooier. We besluiten halverwege het schiereiland om dwars over te steken en aan de terugweg van ruim 180 kilometer te beginnen.

Bij de kust aangekomen stoppen we even en kunnen dan het verdere gedeelte van Karpas zien liggen tot ver aan de horizon.

Aan de andere kant van de weg is een ietwat vreemde rotsformatie te zien met grotten en rare vormen. Helaas tegen de zon in kijkend komen de kleuren niet over maar die waren echt wél héél mooi. Ik weet niet wat jullie vinden maar ik zie er een gezicht in ….

De zee ligt een stukje onder ons en ook hier ziet het er best wel aardig uit ..alhoewel niet bijster indrukwekkend.

De oceaan heeft een mooie kleur en is heel helder, aantrekkelijk om een duik er in te nemen, alleen niet warm genoeg.

Ook hier zitten alleen Roodborsttapuiten en wat mooie sprinkhanen.

Wanneer we weer op de weg zitten richting Kyrenia zien we iets heel vreemds.

Een auto voor ons heeft een heus dak van een huis op zijn aanhanger liggen. Het dak gaat minstens over de helft van de tegenliggers hun weghelft en het is levensgevaarlijk in onze ogen. Wanneer er daadwerkelijk tegenliggers komen moet de auto helemaal naar links draaien in een toevallige zijweg zodat het verkeer langs kan. Op de foto is de werkelijke situatie niet zo duidelijk omdat er nog een andere auto tussen zit maar wij vinden dit dus echt een hilarisch moment.

Onderweg maak ik nog wat landschapsfoto’s. Op de volgende foto is het Vijfvingergebergte al weer te zien in de verte. Dat betekent dat we Kyrenia bijna genaderd zijn.

Na een lange dag is het goed eten en slapen en dat is wat we na aankomst in het hotel zijn gaan doen.

Zondag 7 december

Ik heb mijns inziens een leuke route uitgestippeld voor vandaag. Niet al te veel kilometers maar wel over wat minder goede wegen. Door wat dorpjes de heuvels en bergen in en dan naar het Noord-westelijke puntje. In het begin is de weg eigenlijk prima te noemen, pas nieuw en dus gaat het goed. Kleurige bergen rechts van ons zien er uitnodigend uit en we hebben er zin in.

Naar links kijkend is het landschap heel anders en zie je heuvels liggen.

Als we dan in het dorpje aankomen waar we de bergroute moeten opzoeken gaat het mis. Wederom stuiten we op een militaire wegblokkade en moeten we rechtsomkeert maken. Dat is deze keer wel vervelend want nu moeten we echt een heel eind terug. Dan rijden we een eindje richting Güzelyurt en dan rechts naar boven richting de kust. Hier hebben we de vorige keer in dit gebied een heel grote stuwdam zien liggen met een groot meer erbij. Daar gaan we nog eventjes koekeloeren.

De hoge stenen muur van de dam is uiteraard aan de andere kant nog veel hoger.

De hoeveelheid water valt ietwat tegen en vogels zijn er niet te bekennen. We blijven daarom maar mooi boven staan en nemen niet de moeite om naar beneden te klauteren.

Bovendien heb je van hierboven een prima uitzicht over het gebergte waar we nu al een aantal malen langs gereden zijn.

Bij de kust aangekomen gaan we linksaf naar het meest noordwestelijke punt en stoppen onderweg verschillende keren om foto’s te maken. Het is best mooi hier dit stukje kust. De foto is kijkend richting Kyrenia.

Westelijk kijkend wordt de kustlijn steeds rotsachtiger.

 

We rijden tot aan de volgende rots in het water, dat ligt op ongeveer 2/3 van deze kustweg.

Ja, deze route is zeker de moeite waard. Het is overal mooi, rustig en ongerept.

Achter deze rotsen ligt een restaurant, hadden we op de heenweg helemaal niet gezien. Een prima plekje om eventjes iets te drinken en te eten.

Langs deze route heb ik toch nog een ander vogeltje kunnen fotograferen dan tot nu toe. Een Kuifleeuwerik.

Beneden aan zee zijn allerlei grappige lavatorentjes te zien. Het loopt niet lekker maar wel leuk voor op de foto.

Nog een klein stukje en dan bereiken we de splitsing waar we richting Kyrenia kunnen rijden.

Nadat we eerst een aantal geiten hebben laten oversteken gaat de pin erop …

Of toch maar een beetje langzamer?

Dit is vast en zeker het meest voorkomende verkeersbord op Noord-Cyprus en je kunt je er maar beter aan houden. Er zijn héél erg veel flitspalen en ze doen het állemaal ! Tis maar dat je het weet. Dus; een héle grote waarschuwing ; Te hard rijden kost áltijd minimaal 180 euro, daar komen nog kilometerkosten bóven op ! Maar die boete wordt je niet na gestuurd, je hoort er niets meer van, máár; de volgende keer dat je Turkije binnenkomt kom je meteen aan het dokken ! En het verjaart niet !

Maandag 8 december

We gaan Nicosia bezoeken, een drukke stad met heel wat museums en interessante gebouwen in het oude stadsdeel. Hier kun je ook oversteken naar Zuid-Cyprus maar aangezien we daar ruim een jaar gewoond hebben doen we dat niet. We weten dat het daar een totaal andere wereld is.

Ondanks de drukte hebben we al snel een prima parkeerterrein gevonden en waarvan het maar een tiental meters lopen is naar de oude stadskern die omringd is met toegangspoorten zoals op de volgende foto te zien is.

Een dubbele wereld waar je doorheen loopt. Zowel luxe en rijkdom als ook armoede en zeer slechte behuizing gaan samen in dit oude gedeelte. Dure winkels en bars maar ook goedkope theehuizen e.d.

Het volgende straatje is wel apart, we vragen ons af hoe men hier heeft kunnen parkeren en hoe je er weer uitkomt 🙂

Gelukkig zijn wij te voet en belanden vervolgens in een straat met heel veel kleine winkeltjes. Het is er nauw en druk maar het ziet er gezellig uit.

Aan het eind van deze drukte komen we bij de beroemde St. Sofia Kathedraal van Nicosia, nu dus de Selimiye moskee. Door gebrek aan geld hebben ze de kerk niet veel veranderd, de christelijke beelden zijn eruit gejast en minaretten erop gebouwd, de binnenkant aangekleed als moskee. Als je wilt kun je er naar binnen, zonder schoeisel uiteraard. Maar “wij zijn niet zo van de moskeeën”….

Een indrukwekkend gebouw. Wij hebben nu wel genoeg gezien, we zijn niet zo van die stadsslenteraars, Het Griekse gedeelte van Nicosia vonden we al een ramp qua wirwar van straten, maar hier is het nog veel erger. Je weet bij God niet waar je loopt of naar toe moet, zelfs niet mét plattegrond. Goed advies; wegblijven daar !  Maar voor museumliefhebbers; doen ! Oh ja, en tank ff voor je deze stad binnen rijdt want tankstations zijn hier maar sporadisch aanwezig, echt (lang) zoeken. We gaan de auto opzoeken en belanden vervolgens in de spitsdrukte, toch zijn we uiteindelijk nog net voor het donker terug in ons hotel.

Dinsdag 9 december

We gaan nog een een keer een poging wagen om bij het Vijfvingergebergte een wandeling te maken nadat we er vorige week werden tegen gehouden door militairen. Maar ook vandaag lukt het niet, ze staan er nog, nog steeds “Bombe”… Een paar kilometer verder is er nog een weg maar ook hier weer “Bombe”….  Er valt gewoonweg niet bij het bezoekerscentrum te komen….Jammer dan…dus…weer…

Een alternatief plan hebben we niet echt dus we gaan gewoon wat rond rijden.

We rijden langs een dorpje dat een mooi voorbeeld is van Turkse nieuwbouw, alles nog leeg, kopen ?

Ik zie een meertje liggen, misschien iets om naar toe te wandelen. Dat blijkt een beetje te ver en er zijn zo te zien ook geen vogels aanwezig. Aan de kust een megahotel in aanbouw… Beetje zonde.

Een hoop bellen trekken onze blik richting Vijfvingergebergte. Het is een groepje geiten aan de wandel.

We gaan naar een stukje kust dat we zagen liggen vanuit de verte….

En we wandelen een stukje dit natuurgebied in.

Weinig te beleven hier, dus we houden het gezien voor vandaag. We gaan aan de borrel in de bar van het hotel…

Woensdag 10 december

Vlakbij het hotel op amper 20 minuten rijden ligt er nog een kasteel genaamd St. Hilarion Castle. Er staat geschreven dat dit kasteel inspiratiebron is geweest voor Walt Disneys Sneeuwwitje, (voor wat het waard is….)

Na een klein stukje autoweg slaan we rechtsaf en moeten vervolgens via een slingerweg de bergen in. We treffen vele touringcars dus het is wel een trekpleister, dit kasteel.

Onderweg stoppen we een paar keer want het uitzicht over Kyrenia diep beneden ons is prachtig.

Jammer genoeg laat de zon het nu een beetje afweten. We vertrokken met zon en blauwe lucht maar hier in de bergen vormt zich steeds meer bewolking. Dan bereiken we het kasteel boven op de bergtop, in de wolken zoals verwacht, maar gelukkig een veel acceptabeler wandeling als laatst bij kasteel Buffavento.

De entreeprijs is ook hier 7 Turkse Lire, hetgeen ongeveer 2,80 euro is en dat is zeer acceptabel. Wat mij betreft is een bezoek aan dit kasteel echt wel de moeite waard. Goede schoenen zijn wel nodig als je tenminste helemaal naar de top wilt. Door de mist zijn de stenen en trappen namelijk erg glad, zelfs een beetje gevaarlijk.

Het voordeel van al die touringcars is wel dat er overal gidsen hun verhaal staan te doen in allerlei talen. Als je graag de geschiedenis van het complex wilt weten is het dus handig om je gewoon aan te sluiten bij zo’n groep, geen mens die het merkt. Een Byzantijnse kerk werd in de 10e eeuw gebouwd en hierna kreeg het kasteel zijn eerste vormen.

Ondertussen kun je ook genieten van de mooie uitzichten die er zijn bij allerlei doorkijkjes.

De mist ligt nu helemaal om de torens op de top heen gekruld maar ik besluit tóch naar boven te gaan. Het is spekglad en best wel eng. Boven op de top ligt het “royal apartment” van de prins … in de mist.

Heel mysterieus sfeertje hier in de mist. De afdaling is nog akeliger met die gladde trapjes maar ik kom heelhuids beneden. We gaan lekker opwarmen in het hotel met een lekker drankje.

Donderdag en Vrijdag 11 en 12 december

We hebben wel zo’n beetje alles gezien van Noord-Cyprus naar ons gevoel. Deze laatste twee dagen gaan we dan ook eens lekker relaxen in het hotel, genieten van het verwarmd binnenzwembad en de diverse sauna’s. Heerlijk.

Conclusie over deze reis;

Qua weer is Cyprus een mooie winterbestemming echter, qua natuur is het voor- en najaar geschikter. Afhankelijk van je interesses is één week voldoende om het Noordelijk-Cyprus te verkennen. Combineer je het met een week strandvakantie dan zijn 2 weken ook aan te bevelen. Houd je van oude gebouwen, musea en historie, ook dan zit je hier goed. Ga je echt voor de natuur dan zou ik me nog eens bedenken; het Griekse gedeelte met zijn Troodosgebergte (tot 2600 mtr) en zijn schitterende kloosters en musea heeft dan veel meer te bieden. Overall genomen is het zuidelijk gedeelte toch een stuk mooier. We zullen hier nog wel eens een separate reportage over maken.

Rest ons een speciaal woord van dank aan de “crew” van ons hotel en het management voor hun werkelijk fantastische service en de prima maaltijden.

Oh ja, deze keer weer eens vanaf Düsseldorf (click) aangevlogen, met een prima prijs voor dit hotel en voor ons vlak naast de deur. We hopen dat jullie weer hebben kunnen genieten van de foto’s en de tips in dit verslag en er wat aan hebben !

****************