Eindelijk een middag zon … en dat werd hoog tijd. Na Madeira was ik niet meer buiten geweest, en dat is al twee weken. Geen zin om de kou en miezer in te gaan, maar vandaag begon het te kriebelen.
Ik was al een hele tijd niet naar de Kollenberg geweest dus dat werd de bestemming. Bij het grote gebouw op deze foto parkeer ik altijd mijn auto. Het zag er mooi uit in de zon en met een blauwe lucht.
Boven de voordeur van dit gehandicapten complex hangt een mooi wapen.
Dit is allemaal nog Watersley, maar er was hier nog niet veel te zien. Geen muisjes, geen buizerds …
Aan het eind van Watersley tref ik een andere natuurliefhebber en we maken een praatje over de Kollenberg. Er waren wel wat kiekendieven actief vertelde deze man mij, dus .. ik ging ook maar eens op zoek.
De eerste blauwe kiekendief die ik zag was een mannetje die aan het jagen was.
Een mannetje zie ik niet vaak dus dat vond ik wel mooi om hem zo te zien duiken en buitelen tijdens de jacht.
En hoe heerlijk ook om een keertje met een blauwe lucht over de Kollenberg te wandelen, dat leek deze winter maar niet te gebeuren.
Vreemd maar er is geen enkele buizerd te zien. Terwijl alle vorige keren ik er elke keer 7 telde.
Vorig jaar om deze tijd was er altijd een ruigpootbuizerd van de partij .. deze winter helaas niet. En al die velduilen, dat was ook in februari. Naja, ook die gaan we dit jaar echt niet meer zien.
Maar, wel de grote zilverreigers. Twee stuks ver aan de horizon.
Als ik een stukje verderloop tref ik weer iemand waar ik een praatje mee maak .. Vandaag zijn de mensen allemaal spraakzaam. Natuurliefhebbers waren dan ook de enige die vandaag hier liepen want het was behoorlijk winderig en koud, ondanks de zon.
Richting de bewoonde wereld kijkend zie ik een vrouwelijke blauwe kiekendief vliegen … nog een beetje te ver weg.
Maar, al snel zie ik er nog meer … vrouwtjes. Ook drie kneutjes en een groep houtduiven op dit stukje Kollenberg.
Brrr. Aan het gesprek moet nu toch een einde komen want ik sta te bevriezen … We nemen afscheid en ik loop weer naar beneden richting Watersley.
En heb ik nu dan eindelijk eens geluk dat er een buizerd op een paaltje is gaan zitten? Normaal zie ik ze alleen vliegend.
Geluk voor de helft zullen we maar zeggen, want ik heb welliswaar eindelijk een zittende buizerd maar met een verkeerde lichtval … Ach, toch nog leuk voor ik in de auto stap en een leuk einde verhaal momentje.
Welkom op Sandra's FOTOblog 