Archive for the ‘Torenvalk’ Tag
*
Afgelopen zaterdag was het grotendeels mooi weer hier in het zuiden, dat was geen pech natuurlijk. Tijd om de benen weer eens te strekken.
*
*
Lekker wandelen in de zon maar toch was er bijzonder weinig te beleven. Hoewel de temperaturen al laag zijn toch nog hier en daar een Bont Zandoogje en wat vliegen.
*
*
Ook qua vogels is het bizar rustig. Een enkel Torenvalkje … Daar moet ik het mee doen.
*
*
Ook in het bos niks te zien … Geen herfstkleuren, geen paddenstoelen …. Als het later in de middag dan opeens dicht trekt wordt het tijd om deze wandeling te eindigen.
*
*
De zondag begint ook nog heel zonnig maar wel heel koud. Op naar Nederweert want daar zit al een week of twee een groepje Baardmannetjes. Een nieuw gebied voor mij, ziet er best aardig uit.
*
*
Het vinden van de Baardmannetjes is niet moeilijk. Een rijtje mannen met teletoeters verraden hun plekje. Ik richt meteen mijn camera op de bewuste plek maar dikke pech … Juist als ik wil afdrukken vliegen ze allemaal weg en duiken een eindje verderop weg in het riet, en laten zich niet meer zien. Heb ik toch 2 seconden kunnen genieten van mijn eerste Baardmannen 😦
*
*
Heb nog twee uur staan wachten, het was gezellig maar helaas, zonder resultaten.
En zo is het weekend een beetje vruchteloos verlopen.
Bedankt voor je bezoek!
*
*******
*
Wenslijstjes heb je als fotograaf altijd en soms tref je dan plots zo’n diertje van die lijst. Zo ook afgelopen weekend.
Een groepje Kuifmezen springt van tak naar tak recht voor mijn neus. Ze houden van sparren- en dennenbossen en die zijn in de regel nogal donker wat het fotograferen meteen een stuk lastiger maakt. Eén klein momentje bleef er eentje lang genoeg stil zitten om mij mijn pleziertje te gunnen. En zo is er weer een kleine wensje in vervulling gegaan.
*
*
Torenvalkjes zie je bijna dagelijks, die staan dan ook niet op dat wensenlijstje maar het is wel voor het eerst dat ik een mannetje en een vrouwtje tegelijkertijd op de foto heb.
*
*
Bijzonder is de hoeveelheid vlinders er halverwege september nog in de weer zijn. Er lijken nu wel meer vlinders te vliegen dan de hele afgelopen zomer bij elkaar. En dat terwijl normaal gesproken het nu de tijd is dat de meeste vlinders weg trekken of een overwinteringsplekje opzoeken.
*
*
Een Kruisspin met puntige schouders en een forse boktor genaamd Pseudovadonia livida zijn beide ook nieuw voor me. Ze staan eigenlijk niet op mijn wensenlijstje maar zijn wel een aanvulling voor mijn persoonlijk soortenregister.
*
Pseudovadonia livida
*
Vliegen daarentegen, vooral de bijzondere zijn altijd een aandachtspunt. Op de één of andere manier heb ik er een zwak voor. Deze dag heb ik een zeldzaam exemplaar getroffen. Het betreft een Rode Snuitvlieg. Anders dan de zeer algemene Gewone Snuitvlieg is de kleur van zijn snuit. Die is rood(achtig) i.p.v. geel.
*
*
En zo kan ik toch wel zeggen dat dit een vruchtbare wandeling is geweest.
*
Tot ziens!
*******
Een natuurgebied dat bij Roosteren in Limburg hoort, en tegen de Belgische grens aanligt, heet De Rug. Het ligt langs de Maas met aan de andere kant van de rivier het leuke plaatsje Maaseik.
Een gebied waar langharige koeien uitgezet zijn en Konikpaarden voltallig aanwezig zijn.
Hoewel de Konikpaarden aan de andere kant van een drukke weg in de weer waren en dat gebiedje heet dan weer anders, namelijk Kokkelert. Hier wilde ik aanvankelijk gaan wandelen want een paar weken geleden zag het er hier heel aantrekkelijk uit. Nu was echter alles gesnoeid en was er op de paarden na geen leven meer te bespeuren.
Snel dus naar De Rug, waar alles vol staat met bloeiend kruid.
Het hele gebied ziet eruit als dit, met dierenpaadjes erdoorheen. Een garantie voor veel insecten. Zo waren er giga veel bruine zandoogjes en ook heel veel distelvlinders van de partij.
Maar ook citroenvlinders, dagpauwogen en kleine vosjes.
Een bekend geluidje hoor ik niet ver bij me vandaan … Een vogeltje dat haar territorium al ratelend verdedigt. Een vrouwtje roodborsttapuit houdt mij goed in de gaten.
Ik heb echter meer oog voor een heel klein dikkopje. Zal het een geelsprietdikkopje zijn?
Nee helaas, het is een zwartsprietdikkopje … Hoewel die eigenlijk net zo leuk zijn, maar dan wat meer voorkomend.
Een stukje verderop zie ik nog zo’n dikkopje.
Van deze ben ik niet zeker … zijn sprieten hebben wel wat kleur, maar ook weer niet heel duidelijk.
Om me heen vliegen minstens 5 torenvalkjes … zouden het nog jongen zijn? Ze maken allerlei vreemde geluiden en blijven ook bij elkaar in de buurt. Behalve eentje. Die zit in alle rust om zich heen te koekeloeren op een dode boom.
Zo is er hier van alles te zien … op een paar hectare onkruid.
Na een blik op de kerk van Maaseik houd ik het voor gezien. Misschien kom ik nog een keertje hier naar toe, wie weet.
De zaterdag begon met zon en blauwe lucht … mooi, perfect voor een wandeling.
Allereerst ging ik naar Geleen, een gebiedje onderzoeken waar ik nog niet geweest was.
Op zich zou dit best een leuke plek kunnen zijn voor veel vogels, maar dat was helemaal niet het geval. Het enige vliegende wezen hier aanwezig was een torenvalk.
De volgende stop zou worden een bos een paar kilometer verder gelegen. Ook hier was ik nog nooit geweest. Op google earth had ik gezien dat er een ven moet liggen midden in dat bos.
Eenmaal daar met de auto concludeerde ik dat dit een privé bos is, helemaal omheind met prikkeldraad. Dat ging het dus niet worden. Omdat ik toch al op de weg richting het dorpje Obbicht zat ben ik doorgereden om te zien of de Maas hoog zou staan.
Dat was duidelijk … flink hoog water, de bosjes staan zelfs onder. De Maas is een breed meer geworden.
Wandelen is ook hier niet mogelijk … Maar, ik ben nu ook niet ver van Grevenbicht vandaan. Daar ligt een gebiedje genaamd de Elba. Misschien dat ik daar een wandeling kan maken.
Ik kan hier nog net wel over het pad lopen. Normaal gesproken is het waterpijl van de Maas hier 3 tot 4 meter onder het pad … behoorlijk hoog water dus, maar ik houd de voeten droog.
De lucht trekt steeds dichter met schapenwolkjes en de zon blijft weg … Weilanden nodigen niet uit om erdoor te struinen want die staan flink onder water.
Opvallend is het dat er helemaal nergens vogels zijn … Alleen wat reigers. Denken die dat er visjes zwemmen in een weiland? Nee .. er is weinig meer te zien dan glinsterende luchtschaapjes.
Maar, nu ik toch in Grevenbicht ben is het ook niet ver meer naar het dorpje waar ik laatst die twee steenuiltjes had gezien. Dan daar toch nog even naartoe rijden.
En ja hoor … één steenuiltje. Bijna niet te zien tussen de takken. De zon is inmiddels helemaal weg en dat is jammer voor de foto want deze keer keek het uiltje me wél recht aan.
Ze zijn zo klein dat ik deze alleen maar zag omdat die gele ogen me aanstaarden … anders had ik hem zo over het hoofd gezien.
Het heeft geen zin om nog verder op avontuur te gaan. Er zijn al heel wat uurtjes verstreken ondertussen en mijn maag begint te rammelen.
Er was ons een nevelige doch droge dag beloofd deze woensdag. Groot was dan ook de vreugd toen net na de middag het zonnetje te voorschijn kwam. Gauw op pad, voor je het weet is het al weer donker.
Waarom her-ontdekkingsreisje? In de zomer was dit mijn ontdekkingsreisje zoals sommigen misschien nog wel weten. Een onverwachte ontdekking van een meertje en een bijzonder insecten rijk gebied.
Eigenlijk ging ik hier naar toe omdat er hier heel erg veel bessenstruiken zijn en ik de grote wens heb eens een struik vol pestvogels te treffen. Helaas, dat geluk had ik niet. Maar er waren toch wel wat andere vogels aanwezig.
Ik zag puttertjes, twee groene spechten, grauwe ganzen en de bekende watervogels. En een biddende torenvalk.
Enfin, de opbrengst was een beetje magertjes. Terug naar het bos van “de Schwienswei”. Modderig en glibberig is het daar en het begint ook al wat laat te worden om te fotograferen. Wat gaat de tijd snel en wat zakt de zon vroeg.
Bij de Rode beek zie ik op een hoop rotzooi in het water een grote gele kwikstaart. Als ik me omdraai zie ik een ijsvogel over het water scheren, zo onder de brug door.
Als ik op deze brug ga staan zie ik iets verderop een grote zilverreiger staan vissen.
Ondertussen heb ik toch wel weer wat leuke dingen gezien, voor mij echt genieten op een mooie dag in een verder donkere en regenachtige week. Maar nu moet ik toch gaan opschieten .. zo meteen begint het al te schemeren.
Er is al geen kleur meer te bekennen, maar wel nog spiegelingen in het water.
Dit triootje is al in diepe ruste en voor mij is dit einde wandeling. Tevreden ga ik nog net voor het donker naar huis.
Welkom op Sandra's FOTOblog 