Archive for the ‘slechtvalk’ Tag
…..AND HERE I AM !
Oog in oog met een Finse Havik !
Het lijkt erop dat het een jaarlijks evenementje wordt, een middag op jacht met een valkenier, een slechtvalk en deze keer ook met een Finse havik, die in opleiding is.
Valkenier Harry Vrehen waakt over vele velden in het Limburgse en zorgt ervoor dat de kraaien niet doorlopend de velden leeg pikken.
De slechtvalk anderzijds is na jaren inmiddels zeer ervaren en wordt elke winter beter in het vangen van kraaien. Inmiddels is ze de 200 vangsten al ruim gepasseerd wat haar een top-slechtvalk in deze sport maakt. (click voor grote foto’s)
SONY DSC
Anders dan de vorige twee jaren mag ze buiten het autoraam de omgeving al verkennen terwijl we nog rijden. Als ze dan wegvliegt levert dit een heel aparte maar grappige foto op.
In een mum van tijd heeft ze al een kraai te pakken en vinden we haar in een greppel met haar vleugels beschermend gespreid over haar prooi en druk plukkend aan diens veren.
Er is veel belangstelling van de vele wandelaars die voorbij komen met hun honden. Ze trekt zich daar overigens helemaal niks van aan. Zolang zij maar kan plukken en vreten aan die kraai is het haar allemaal best. Eigenaar Harry vertelt in de tussentijd hoe blij de plaatselijke schapenboeren zijn met zo’n top-kraaienverjaagster, nu de lammetjes geboren worden zijn juist kraaien er als de kippen bij om de pasgeboren lammetjes de ogen uit te pikken.
Let wel, normaal gesproken jagen slechtvalken niet op kraaien maar deze (Lisa) is er van jongs af aan op getraind.
De Finse havik is nog jong, geboren in 2014 en heeft nog geen volwassen verenkleed. Maar ze is toch al machtig groot.
Na elke rui zal het verenkleed vlakkere streepjes vertonen en wordt ze steeds grijzer van kleur. De ogen worden uiteindelijk rood.
Zij wordt getraind om op ganzen te jagen. Moeilijk, want ganzen zijn vaak met veel en schieten elkaar vaak te hulp om de jager te belagen. Ganzen zijn groot en sterk en kunnen met hun vleugels een havik buiten westen slaan.
Jagen hoeft ze deze zaterdag niet want hier zijn geen ganzen in de buurt en het is al wat laat om daar nog naar toe te gaan. Fungeren als fotomodel doet ze daarentegen prima.
Finse haviken zijn erg geliefd in de valkerij vanwege hun fysieke kracht. Zijn zwaarder in gewicht dan Middeneuropese havikken en hebben zwaardere klauwen. Bovendien hebben deze havikken een rustiger karakter en hebben meer nog als Middeneuropese havikken een voorkeur voor vederwild. Dit maakt ze geschikt voor de jacht op grote vogels als ganzen, die normaliter op het menu staan van zeearenden.
Het jachtseizoen is nu ten einde maar ik heb de buit binnen 🙂
Top-dagje !
Bedankt voor je bezoek en tot ziens!
*******
Het nieuwe jaar is begonnen.
Ik wil iedere bezoeker en volger bedanken voor de interesse en enthousiasme voor mijn blog en natuurlijk de reacties en likes die ik zeer waardeer.
Alle goeds wens ik jullie voor 2015 en ik hoop dat het een mooi fotogeniek en waarnemingrijk jaar gaat worden.
Om 2014 af te sluiten plaats ik hier een greep uit de vele goed gewaardeerde foto’s van dat jaar en foto’s waarmee ik zelf het meest blij ben. (click voor grotere weergave)
Thanks a lot and hope to please you again in 2015
Happy Newyear
*******
Het was een goed jaar geleden dat ik voor het eerst mee ging kijken hoe een slechtvalk een kraai vangt.
Hoog tijd om dat nog eens te doen. Inmiddels alweer twee weken geleden hadden we een afspraak op de Kollenberg te Sittard met Harry Vrehen en zijn valken.
De vogel kijkt eerst goed om zich heen, op zoek naar kraaien misschien? Nee, dat doet ze om de omgeving in zich op te nemen. Zo kan ze zich oriënteren waar ze is.
Dan vliegt ze weg en is ze nog maar moeilijk te volgen met het blote oog. Het daadwerkelijk vangen van een kraai heb ik niet kunnen zien. Het is een heel gevecht tussen kraai en slechtvalk laten we ons vertellen. De kraai, hakt met zijn enorme snavel naar de ogen van de valk. Je ziet dan ook een paar kleine wondjes rond de ogen als je goed kijkt.
Maar deze valk is goed getraind en jaagt enkel op kraaien. Sinds november vorig jaar heeft ze er al 50 te pakken gehad waarvan er maar 5 hebben kunnen ontsnappen.
Je ziet de ondergaande zon in haar ogen. Het is al laat in de middag en weldra gaat het schemeren.
Meteen wordt het licht een stuk slechter en krijg ik foto’s met ruis als zij haar prooi mag verorberen.
Dan wordt zij opgeborgen en mag de andere valk nog even de vleugels strekken. De veel grotere Amerikaanse slechtvalk laat de wind onder haar vleugels vleien en laat zo haar prachtige veren goed zien.
Nadat ook zij de omgeving goed in zich opgenomen heeft, kiest ze het luchtruim en kunnen wij de schijnaanvallen bekijken die ze regelmatig laat zien.
Ik heb nog geprobeerd om dit te filmen maar dat was niet te doen. Het gaat allemaal zo snel dat ik alleen af en toe een wazige vleugel op film heb.
Genoten hebben we zeker weer. En er komt vast nog wel eens een mogelijkheid op een beter tijdstip. Want nu was het echt te donker geworden.
Nog even wil ik terugkomen op het raadsel uit mijn vorige blog.
De betreffende meneer is toevallig op mijn blog terecht gekomen (lang leve tags) en heeft een reactie geplaatst om e.e.a. uit te leggen. Zie vorige blog …
Toen had ik een emailadres … en in no time hadden we een afspraak. Op woensdag 27 maart heb ik van dichtbij het vliegen van een slechtvalk meegemaakt.
Nu verwacht ik natuurlijk wel wat jullie reacties zullen zijn … zo’n beest hoort in de vrije natuur te leven. OK, dat is natuurlijk het mooiste, maar in dit geval … krijgt de valk heel veel vrijheid om te vliegen en te jagen.
En in het geval dat zij wegvliegt, wat dus gebeurd was op die zaterdag in mijn vorige blog .. dan wordt ze gewoon weer opgepikt op een andere locatie met behulp van een zendertje.
Ik was blij met deze ervaring, en heb prachtige foto’s kunnen maken.
Een tweede valk was van een andere soort, aanzienlijk groter. Een Amerikaanse ondersoort …
Deze is nog jong en onervaren … heeft nog niet de notie om het luchtruim te kiezen en vliegt daarom laag over de grond.
Het jagen zit nog niet echt in zijn koppie … en krijgt zo een hapje om aan te plukken.
Ik voelde geen enkele wroeging, het is geen show zoals je in dierenparken ziet … in de verste verte niet!
Deze vogels hebben nooit in het wild geleefd, en krijgen hier alle vertrouwen en een hoge mate van vrijheid en het vertonen van natuurlijk gedrag tot op zekere hoogte.
Kortom, er zijn niet heel veel valkeniers en dat moet ook zo blijven … maar ik heb in elk geval genoten, en ben zeker niet met een negatief gevoel naar huis gegaan.
Nadat ik zaterdag genoten had van de blauwe kiekendieven gebeurde er nog iets opmerkelijks.
In een boom zat iets te klingelen. Wat bleek, er zat een slechtvalk met bellen om zijn poten. Even later dook er een valkenier op en de vogel vloog naar hem toe. De valkenier gooide vervolgens de valk in de lucht en deze vloog weg naar een jachthutje 100 meter verderop. Tot dusver nog een normale situatie. Maar …
De man draait zich om en gaat weg … Naar zijn auto een heel eind terug, En … rijdt weg. Huh ???
De slechtvalk blijft nog 10 minuten op het hutje zitten en vliegt dan in tegenovergestelde richting weg. Snappen jullie het? Ik niet …
Nu heb ik wel wat info inmiddels en deze man schijnt vaker op de Kollenberg te komen met zijn valk. Het beest is gezenderd dus wel terug te vinden. Maar ik vind het toch een vreemde situatie.
Dan de zondag … Ik ging nog een keertje naar Puth om nu dan de grauwe gorzen op de foto te zetten. Lang zullen ze hier namelijk niet meer blijven want ook deze vogels zijn hier alleen in de winter.
Deze keer had ik meer geluk … Er waren op dat moment 6 grauwe gorzen en één ervan kon ik op de foto zetten.
Voor een lekkere wandeling aldaar had ik een verkeerde dag gekozen. Er was een georganiseerde wandeling dus er liepen een paar honderd mensen. Niet mijn ding … Verder heb ik alleen nog een rietgors man op de foto gezet
Gauw terug naar het kleine dorpje Puth en op naar een warme bak koffie.
Welkom op Sandra's FOTOblog 