Archive for the ‘sprinkhaan’ Tag
Het nieuwe jaar is begonnen.
Ik wil iedere bezoeker en volger bedanken voor de interesse en enthousiasme voor mijn blog en natuurlijk de reacties en likes die ik zeer waardeer.
Alle goeds wens ik jullie voor 2015 en ik hoop dat het een mooi fotogeniek en waarnemingrijk jaar gaat worden.
Om 2014 af te sluiten plaats ik hier een greep uit de vele goed gewaardeerde foto’s van dat jaar en foto’s waarmee ik zelf het meest blij ben. (click voor grotere weergave)
Thanks a lot and hope to please you again in 2015
Happy Newyear
*******
Gehurkt zoek ik tussen de begroeiing naar de aanwezigheid van beestjes … Er is niet veel te beleven. Veel van de planten en met name de distels zijn helemaal droog en verdord. Het is windstil, het is warm, het is een beetje saai.
Er gebeurt plotseling iets vreemds. Het uitgedroogde plantje voor mijn neus beweegt ……
Niets te zien wat die beweging veroorzaakt.
Of toch…… wel…..?
Nog een keertje goed kijken …. Nog een beetje dichterbij kijken …..
Een beestje….. Een sprinkhaanbeestje uit de familie Acrida.
Zo goed gecamoufleerd dat hij helemaal niet opvalt. Stil blijft hij zitten. Zelfs 1 achterpoot houdt hij in een (takjes)houding. Hij gaat helemaal op in de omgeving. Vertrouwt 100% op deze camouflage. Wegspringen voor de camera doet hij niet. Ik kan hem op een vinger duwen. Beter bekijken.
Waar dit is?
De afgelopen 2 weken op het Turkse gedeelte van Cyprus geweest. Veel van deze beestjes getroffen. Reisverslag in de maak….. Binnenkort online…..Soon…….Wait and See…..
*******
Reigersbroek, zó interessant dat ik het wel in 2 delen op moest splitsen, dus…
Begin ik mijn vervolg op dat kale stuk akkerland, waar ik mijn eerste Bandheidelibel zie vliegen …. Het is een mannetje, prachtig rood en opvallend door die donkerbruine bandjes op de vleugels. Hij vliegt van me vandaan, een foto kan ik op mijn buik schrijven. Maar in elk geval weet ik nu wel dat mijn kansen nog niet verkeken zijn.
Ondertussen amuseer ik me nog eventjes met een mooie grote sprinkhaan. Het is een vrouwtje dat heel stil blijft zitten, geen verstoppertje speelt maar waar ik geen naam op kan plakken.
Terwijl ik hier mee bezig ben zie ik een paar razendsnel wapperende blauwe vleugels voorbij schieten. Het is geen vlinder nee…, het is een Blauwvleugelsprinkhaan. Zo’n beestje zou toch een mooie treffer zijn. Ondanks dat ik wel gezien heb waar die ongeveer neergestreken is, heb ik het zeldzame beestje niet terug kunnen vinden. Heel jammer.
Ik ga maar eens verder want er komen toch wel donkere wolken aan. Ik vrees dat de volgende bui wel eens wat flinker van aard zal zijn. Ik loop weer langs een ander moerasveld dat helemaal vol staat met kniehoog onkruid. Er vliegt een heleboel, zie ik op afstand. Ik kruip door het prikkeldraad en ga op onderzoek uit. Het water staat tot boven mijn enkels maar de ondergrond is hard, dat is fijn … Hoef ik niet bang te zijn dat ik vastgezogen word in de modder.
Heel veel Tengere Grasjuffers zitten er hier en die zijn wel wat zeldzamer … Ook veel vrouwtjes die meteen herkenbaar zijn doordat ze geheel oranje zijn.
En ook prominent aanwezig zijn Zwarte Heidelibellen … De mannetjes zijn gemakkelijk te herkennen want die zijn écht zwart met een écht zwarte snuit.
Ook erg veel St. Jansvlinders, spinnen die overal mijn weg versperren en een leuk zeldzaam lieveheersbeestje. Een dertienstippelige is zeker niet alledaags. En ook een zeldzame Zwervende Heidelibel, die laat niet toe dat ik in de buurt kom en is dus een beetje niet zo een goede foto.
St. Jansvlinder
Dertienstippelige lhb
Viervlekwielwebspin
Zwervende Heidelibel
St. Jansvlinder
Dan word het héél donker … De regen kan elk moment gaan vallen, het begint ook flink te waaien. Ik begeef me richting prikkeldraad en maak dat ik weg kom. Het is best een eindje lopen naar de auto en helemaal droog red ik dat dan ook niet. Maar gelukkig komt de échte plensbui pas als ik lekker comfortabel achter het stuur zit. Een mooie gelegenheid om eventjes de foto’s alvast te bekijken.
Al met al duurt de bui een klein kwartiertje en dan klaart het ook weer heel mooi op. Ik rijd nog een stukje verder naar een ander moerasveld. Het laatste dat ik ga bezoeken heb ik me voorgenomen want het begint al aardig laat te worden ondertussen.
Hier hoef ik niet door het prikkeldraad te kruipen maar kan ik gewoon over een houten hek klimmen … Wel zo gemakkelijk haha. Na een paar passen is het zover … Een Bandheidelibel fladdert niet ver bij mij vandaan en landt op een plantje. Het is een vrouwtje, mooi goudgeel. Deze libellen zijn maar op een paar plaatsen in Nederland te vinden. Goede nieuws is dat deze gebieden zich wel aan het uitbreiden zijn.
Jammer dat de achtergrond wat aan de drukke kant is. Maar ach, het zien van deze libel geeft een goed gevoel en ik kan weer een voor mij nieuwe soort toevoegen aan mijn collectie.
Op weg terug naar de auto zie ik nog een mooie libel die ik niet eerder zag. Het is een pantserjuffer met veel wit/grijs aan het lijf. Het beestje geeft me alle gelegenheid om wat foto’s te maken. Het blijkt een Gewone Pantserjuffer te zijn. Dat woordje “gewone” vind ik eigenlijk maar irritant. Er is niks gewoons aan en hoewel die niet zeldzaam is had ik er nog nooit eentje gezien. Ook in dat opzicht niet “gewoon”.
En zo is aan een hele mooie dag ook een heel mooi einde gekomen. Een dag met een aantal nieuwe soorten voor mij en een dag met heel mooie waarnemingen. Ik denk dat ik volgend jaar zomer toch weer eens hier naartoe zal rijden.
Slotsom; Reigersbroek; écht een bezoekje waard !
*******
Vandaag heb ik een wandeling gemaakt op het hoog gelegen Watersley in Sittard en ben met veel verrassingen thuisgekomen.
In eerste instantie dacht ik dat ik niet veel te zien zou krijgen. De lager gelegen delen die normaal vergeven zijn van bloemen en insecten in deze tijd van het jaar, zijn nu moeras geworden door de vele regenval en er staat flink wat water. Er is geen bloemetje meer te zien, alles is al uitgebloeid. Maar, het is een gebied wat ook heuvels heeft met veel verschillende begroeiingen. Dus maar eens bergopwaarts gelopen.
Het eerste beestje dat ik tegen kom is meteen iets bijzonders. Een Cylindromyia Bicolor, een sluipvlieg waarvan ik in 2011 de eerste waarnemer in Nederland was. (Click op cirkel voor vergroting).
Het tweede beestje is óók al een bijzonderheid … Een driekleurige sluipwesp waarvan die drie kleuren steeds terug komen. In zijn voelsprieten en op zijn achterlijf.
De wesp heeft een nogal moeilijke naam. Agrothereutes Abbreviatus en is zeldzaam in Nederland.
Reptielen leven er ook. Met name levendbarende hagedissen kun je er vaak aan treffen. Ik zie een paar hele kleine jonkies op een boomstam. Die zijn echter niet zo gediend van een camera en glippen elke keer weg. Ik heb echter geluk want na een tijdje proberen valt mijn oog op een groot volwassen exemplaar in een braamstruik. Die heeft het wat hogerop gezocht en zit lekker te zonnen. Voor mij en mijn camera heeft die helemaal geen interesse en hij blijft onverstoord zitten. Een wonder, maar ik maak er dankbaar gebruik van.
Een breed aanbod vandaag van allerlei verschillende beauties of nature. Zo zie ik een St. Jansvlinder, een nimfje van een mooie wants, genaamd Eurygaster Testudinaria en nog een aantal sluipvliegen. De namen kun je zien als je de foto’s aanklikt en vergroot bekijkt. En ook sprinkhanen natuurlijk, daar zijn er genoeg van.
Libellen? Ja, die zijn er ook. Ik tel minstens 8 Blauwe Glazenmakers … In de lucht wel te verstaan. Dat is balen, maar …. Uiteindelijk is er toch eentje die moe geworden is en even gaat uitrusten op een verdord plantje.
Dan beland ik bij het mooiste beestje dat ik deze dag voor de lens krijg. Een bijzonderheid ?… Nee, een heel gewoon kevertje.
Wat heet gewoon, dit Hennepnetelgoudhaantje schittert in al zijn pracht.
Een echte ieniemienie, maar dit beestje is wel dé beauty van de dag wat mij betreft !
Het was een heerlijke dag vol mooie ontmoetingen. Ik hoop dat óók jullie kunnen genieten van al deze beauties.
*******
Afgelopen zaterdag ging mijn wandeling naar de lavagroeve van Rockeskyll in de vulkaaneifel. Ik was er dit jaar nog niet geweest. De route er naar toe ging door de velden met op afstand wat bosjes met beginnende herfstkleurtjes.
Op de asfaltweg in de zon zaten vele insecten, lekker warm waarschijnlijk. Van mij en mijn camera waren ze echter niet gediend, behalve deze sprinkhaan … Die was blijkbaar wat nieuwsgieriger aangelegd dan de rest.
Op een donkerder stukje van de route, al in het bos, zijn onwaarschijnlijk veel soorten paddenstoelen te zien. Ik heb er geen verstand van, en ook geen zin om al die soorten te gaan fotograferen. Een paar die ik wel aardig vond nam ik wel even mee om op te zoeken, zonder resultaat want dat is bijna niet te doen als je er geen verstand van hebt.
Dit zal één van de vele soorten schijfjeszwammen zijn. Denk ik, zeg ik met nadruk.
Dan kom ik eindelijk bij de lavagroeve. Mooie kleuren en verschillende lagen zijn goed te zien.
Een grote groep zwammen trekt wel mijn aandacht … Zijn het trechterzwammen? Geen idee, maar de groene kleur deed mij denken dat deze er wel heel giftig uitzien. Of dat zo is weet ik niet hoor!
In het bos kom ik op een plekje waar duidelijk geen zon doordringt. Het is er donker en nat. En hoewel het al later in de middag is, is hier alles nog met dauw bedekt.
Op deze nazomerse mooie dag heb ik geen zin in natte voeten, hier blijf ik dus niet lang hangen. Terug naar de lava, want hier sta ik plots vlak voor een hoge wand met mooie laagjes lava.
Terug in de zon zie ik een bij en een vlieg op een bloem zitten. Geen ruzie, maar wel concurrentie. Ze willen allebei precies hetzelfde slokje nectar hebben.
Dan zit mijn rondje om de groeve er weer op. Langs een maisveld met uitzicht ga ik terug naar huis. Het begint te bewolken, de zon is weg en het wordt meteen fris. Ach, dat geeft niet … Ik heb genoten.
Welkom op Sandra's FOTOblog 