Archive for the ‘blauwe kiekendief’ Tag
*
Sittard; toegangspoort van Zuid-Limburg. De uitlopers van de Eiffel en de Ardennen reiken tot hier…Het vriest, de zon schijnt, het is prachtig weer, hoog tijd voor een mooie wandeling. Iets zuidelijker in aangrenzend Munstergeleen begint de wandeling via een holleweg waarlangs vele zeer oude knotwilgen staan en waar ik een paar jaar geleden nog een Steenuil uitgebreid op de foto heb gezet.
*
*
Vandaag; geen Steenuil te zien ondanks minutieus inspecteren van elke knotwilg. Er zijn wel Blauwe Reigers en jagende Blauwe Kiekendieven te zien. Een clickje voor een uitvergroting….
*
*
De uitgestrekte velden herbergen heel wat kleine vogeltjes maar je moet goed zoeken om ze te zien.
*
*
Aan het eind van deze weg staat een groepje struiken, vol met Rietgorzen.
*
*
Ik pik een klein stukje bos mee en zie dat hoge bomen volledig begroeid zijn met klimop. Het lijkt verdorie wel sierlijk geknipte Buxus. Dit is echter volledig zelfstandig gevormde kunst door de natuur.
*
*
Aan de andere kant van de bosstrook zijn er de hoog gelegen velden … zeer grote uitgestrekte vlaktes
*
*
Een biddend Torenvalkje trekt mijn aandacht. Een muis is gespot, een snelle duikvlucht volgt. Hebbes ….. Dus oppeuzelen op een paaltje…..
*
*
Een echte vogelkijkdag vandaag….Jagende Blauwe Kiekendieven. Dit vrouwtje heeft ook een muis te pakken.
*
*
Mijn wandeling gaat verder, lopend richting Puth langs de glooiende stoppelige akkers.
*
*
*
Vlakbij Puth; Grote Zilverreiger, Blauwe Kiekendief, Geelgors en Rietgorzen.
*
*
Het wordt al laat; tijd om aan de terugweg te beginnen.
*
*
De zon zakt, er ontstaan warme kleuren over een heuvelig weiland vol schaapjes.
*
*
Vanaf hier; een mooi uitzicht over het een stuk lager gelegen Sittard.
*
*
De laatste foto van vandaag; Twee Buizerds die de aanblik van flatgebouwen in de verte nog wat weten op te sieren.
*
*
Aan een heerlijke wandelmiddag komt een einde en ook aan dit rijkelijk gevulde blog.
Het was me het dagje wel….
******
*
Net als vandaag was het gisteren prachtig weer. Hoog tijd om weer eens naar de Kollenberg te gaan.
Startend bij Watersley zag ik allereerst een jagende havik. Een boom vol kneutjes was plotseling doodstil. Toen de havik uit beeld verdween begon ook meteen het gekeuvel weer opnieuw.
Het was hier nog heerlijk rustig, afgezien van alle vogeltjes die je overal hoorde in opperbeste stemming.
Een geelgors deed ook al behoorlijk zijn best om een vrouwtje te imponeren. Zij was niet ver weg … Ik zag haar wegvliegen.
Ik zelf had ook wel zin om te fluiten, genieten was het met dit weer.
Op de Kollenberg zelf was het wat minder leuk …. Druk, druk, druk. Honden renden overal door de velden en mensen waren allen uitgelaten.
Plots vraagt iemand mij, ben jij Sandra? Ja, dat ben ik. Bleek dat deze mensen mijn blog toevallig een week geleden ontdekt hadden. Dat was wel leuk.
Op de Kollenberg deze dag alleen maar een torenvalkje gezien en een flink aantal veldleeuwerikken. En verder nog 2 jagende blauwe kiekendieven.
Nou ja, dat is niet helemaal waar. Er vlogen ook andere grote groepen vogeltjes … Dat kan van alles zijn. Kneutjes of groenlingen of …. zeg het maar.
Ondanks de drukte … Heb ik toch een paar uurtjes genoten.
En dan vind ik in eigen tuin ook nog een eekhoorn. Angstig houdt die zich doodstil, hopend dat ik snel weer vertrek. Dat deed ik dan ook na 1 fotootje.
Op zaterdag moest ik er eventjes uit na een zware week van werken en ijskrabben om vijf uur ’s ochtends.
’s Morgens was het mooi weer, blauwe lucht maar wel een stevige wind. Ik besloot nog wat af te wachten. In de middag was de wind gaan liggen maar het zonnetje was ook verdwenen. Het was wel een lekkere temperatuur dus, op naar nog een keertje Kollenberg.
Er waren een aantal vrouwelijke blauwe kiekendieven op jacht.
Ik had nog nooit eerder het geluk dat zo’n kiek zo dichtbij op jacht was. Het leek wel of ze totaal geen notie van mij nam.
Erg lang kunnen we niet meer van ze genieten, een dezer weken zullen ze weer vertrekken naar hun broedgebieden.
Zelfs als ze even neerdaalt is dat op een afstand van een kleine 50 meter, vol in het zicht …
Voor een compactcamera toch geen slechte resultaten … ?
Eindelijk een middag zon … en dat werd hoog tijd. Na Madeira was ik niet meer buiten geweest, en dat is al twee weken. Geen zin om de kou en miezer in te gaan, maar vandaag begon het te kriebelen.
Ik was al een hele tijd niet naar de Kollenberg geweest dus dat werd de bestemming. Bij het grote gebouw op deze foto parkeer ik altijd mijn auto. Het zag er mooi uit in de zon en met een blauwe lucht.
Boven de voordeur van dit gehandicapten complex hangt een mooi wapen.
Dit is allemaal nog Watersley, maar er was hier nog niet veel te zien. Geen muisjes, geen buizerds …
Aan het eind van Watersley tref ik een andere natuurliefhebber en we maken een praatje over de Kollenberg. Er waren wel wat kiekendieven actief vertelde deze man mij, dus .. ik ging ook maar eens op zoek.
De eerste blauwe kiekendief die ik zag was een mannetje die aan het jagen was.
Een mannetje zie ik niet vaak dus dat vond ik wel mooi om hem zo te zien duiken en buitelen tijdens de jacht.
En hoe heerlijk ook om een keertje met een blauwe lucht over de Kollenberg te wandelen, dat leek deze winter maar niet te gebeuren.
Vreemd maar er is geen enkele buizerd te zien. Terwijl alle vorige keren ik er elke keer 7 telde.
Vorig jaar om deze tijd was er altijd een ruigpootbuizerd van de partij .. deze winter helaas niet. En al die velduilen, dat was ook in februari. Naja, ook die gaan we dit jaar echt niet meer zien.
Maar, wel de grote zilverreigers. Twee stuks ver aan de horizon.
Als ik een stukje verderloop tref ik weer iemand waar ik een praatje mee maak .. Vandaag zijn de mensen allemaal spraakzaam. Natuurliefhebbers waren dan ook de enige die vandaag hier liepen want het was behoorlijk winderig en koud, ondanks de zon.
Richting de bewoonde wereld kijkend zie ik een vrouwelijke blauwe kiekendief vliegen … nog een beetje te ver weg.
Maar, al snel zie ik er nog meer … vrouwtjes. Ook drie kneutjes en een groep houtduiven op dit stukje Kollenberg.
Brrr. Aan het gesprek moet nu toch een einde komen want ik sta te bevriezen … We nemen afscheid en ik loop weer naar beneden richting Watersley.
En heb ik nu dan eindelijk eens geluk dat er een buizerd op een paaltje is gaan zitten? Normaal zie ik ze alleen vliegend.
Geluk voor de helft zullen we maar zeggen, want ik heb welliswaar eindelijk een zittende buizerd maar met een verkeerde lichtval … Ach, toch nog leuk voor ik in de auto stap en een leuk einde verhaal momentje.
Uren lang had ik gewacht tot de zon zou gaan schijnen voor ik aan een wandeling zou beginnen. Als ze doorkwam was dat maar secondenwerk. Om half drie was het al te laat om naar de Doort te gaan, wat ik eigenlijk gepland had. Om toch nog even wat buitenlucht te proeven ging ik maar weer naar de Kollenberg.
Ik was net uit de auto gestapt toen ik de eerste kiekendieven al zag vliegen.
Het waren er zoveel dat ik steeds switchte met de camera en op die manier eigenlijk niks goeds produceerde. Ondertussen hing er vlak voor mijn neus een torenvalkje in de lucht … ook dat zag ik te laat.
Het torenvalkje dook naar beneden en ving een grote muis … ik hoorde het beestje gillen, en de torenvalk ging er vandoor met de gillende muis.
Ik loop verder en trap bijna op wat grijze balletjes … hé, dat zijn braakballen. Blijkbaar was dit een uitkijkplekje van een uil.
De zon deed ontzettend haar best om door te breken maar kon alleen maar wat gaatjes in het wolkendek vinden.
Na een heleboel buizerds en valken en blauwe kiekendieven te hebben gezien, begon ik aan de weg terug. In de verte zie ik een grote zilverreiger net landen tussen de kraaien.
Als afsluiter zag ik nog twee eekhoorns een boom inrennen.
Al eens een eekhoorn gehoord als ze zich bedreigd voelen? Ze maken een behoorlijk agressief geluid.
En dit was het dan weer voor deze zaterdag.
Welkom op Sandra's FOTOblog 