Nog niet lang geleden was ik verheugd met een Levendbarend hagedisje op ons terras in de Vulkaaneifel.
Vorige week waren we de hele week daar en het was behoorlijk weer, vooral de tweede helft van de week was het echt warm. Prima weer voor deze hagedisjes.
In een hoek op het terras ligt een hoopje puin. Brokken beton en utonsteen blijken de villa te zijn van 3 Levendbarende hagedisjes.
Ze zijn maar klein met een lange staart …. als ze rennen zwiept die alle kanten op waardoor het lijkt of ze waggelend rennen. Ongeveer een cm. of 12 schat ik zijn deze hier. Mooi om te zien dat ze echte handen hebben met vijf vingers, net als bij ons zijn de buitenste vingers kleiner en de middelvinger het langst.
Bij een rustige benadering vluchten ze niet direkt weg … ze leken best wel nieuwsgierig maar ik werd wel scherp in de gaten gehouden.
Wat is levendbarend?
Op Wikipedia staat er dit over :
Van ovovivipare voortplanting (eierlevendbarendheid) is sprake als bij een dier de eieren in het lichaam van de moeder worden bevrucht en uitgebroed. Deze vorm van voortplanting vindt men onder meer bij diverse soorten haaien, reptielen, geleedpotigen, slakken en tweekleppigen.
De vorige keer had ik Dambordjes op de foto maar vanwege het late tijdstip deden ze hun vleugels niet meer spreiden.
Deze keer had ik wat dat betreft meer geluk en kan ze nu laten zien met de vleugels open.
Vlakbij de IJsvogelwal zag ik deze vlieg, opvallend door het prachtige vleugelpatroon en zijn witte ogen.
Het is een soort Regendaas, welke weet ik nog niet. Het is moeilijk te bepalen vanwege die witte ogen. Waarschijnlijk is hij net uitgevlogen en zijn ze nog niet op kleur.
De foto waar je de ogen van opzij ziet is jammerlijk mislukt, wat ik erg jammer vind want juist daarop zie je de mooie band die over de ogen loopt. Ik heb van deze vlieg ook maar 1 exemplaar gezien dus een herkansing kreeg ik niet.
Ondanks de slechte foto zet ik hem er toch bij … vanwege die ogen.
Zoals beloofd ben ik weer terug met mooie Eifelbeestjes, hoewel deze hier natuurlijk ook vaak te zien zijn … maar dat geeft niet.
Mijn favoriete plekje was overwoekerd door hoge distels en dus moest ik op zoek naar een nieuw plekje en dat vond ik een klein stukje verderop. De IJsvogel had ik al vaker over de rivier zien scheren en nu vond ik plots zijn en haar broedplaats.
Een zandwal met drie holletjes waarvan er 1tje witte poep strepen had. Op ongeveer 8 meter een hoop grote keien waar ik tussen de planten mooi verscholen heerlijk kon zitten. En dat werd al snel beloond.
Meteen na aankomst begon dit IJsvogeltje te poetsen in afwachting van de komst van zijn of haar wederhelft.
Even later arriveerde nummer 2. Een twee meter hoger in een boom met voor mij een vervelende tak in de weg, maar ja … ik kon natuurlijk niet verplaatsen.
Meteen begon de communicatie tussen die twee
Toen kwam het vervelende moment dat ik zo’n droge keel had dat ik moest kuchen, ik kon het niet voorkomen. De IJsvogel in de boom probeert te zien waar het geluid vandaan komt ….
Toen vlogen ze beiden weg.
Een week later ging ik terug. In de buurt kwam ik een boer tegen met groot materieel achter zijn tractor. Op weg naar mijn plekje kreeg ik het benauwd … alles was kaalgetrokken. Toen ik om de bocht de aarden wal in zicht moest krijgen was tot mijn ontsteltenis alles verwoest.
Het poeltje was volgegooid met aarde van … juist de wand met de holletjes. Er was niks meer van over. Geen planten meer om tussen te verschuilen en geen broedplek meer … boos en verdrietig steek ik een sigaret op. De IJsvogels vliegen al roepend meerdere malen voorbij.
Zullen hun jongen levend begraven zijn? Ik weet het niet …. maar het was een verdrietig eind.
De Pinksterweek in de Vulkaaneifel was niet met veel mooi weer gezegend. Foto’s heb ik dan ook niet veel gemaakt.
De mooiste vlinders die ik zag waren de Dambordjes … Struinend door het hoge gras in de avond verstoorde ik hun rust en vlogen ze op. Maar door gebrek aan zon weigerden ze met hun vleugels gespreid te poseren voor mij. Ach, de buitenkant mag er ook wezen.
Er vlogen ook veel donkerbruine vlinders rond in de avond. In hun geval was de buitenkant zeker mooier dan de gespreide vleugels… Deze vlinder heet Koevinkje en komt in Nederland ook veel voor.
Waar ongeacht het weer helemaal nooit een gebrek aan is zijn sprinkhanen. Maar gemeen zijn ze wel … ze spelen voortdurend een spelletje met de camera door telkens aan de achterkant van de grasspriet of plantenstengel te kruipen. Na heel wat rondjes keek zo’n beest mij eens nieuwsgierig aan wat ik eigenlijk van hem wil.
Bestel jij wel eens online? Om www.waarneming.nl te sponsoren is het wellicht een kleine moeite om voortaan je online bestellingen te doen door via Sponsorkliks naar een webwinkel te gaan. Daarmee steun je een goed doel zonder dat het je zelf een cent kost. Sterker nog, soms geniet je zelfs van een korting!
Bezichtigingen
343.997 hits
Zoek je iets? Misschien vind je het wel op mijn blog!
Een mooi alternatief als je niet in een strandhotel wilt verblijven is dit landgoed Casas Valleparaízo te Camacha. 20 minuten van zee en de airport maar wel al in de bergen en mooie natuur. Via www.sunweb.nl kun je een reis boeken naar deze bungalows in combinatie met een auto en vliegtickets waardoor je een stuk voordeliger uitbent.
Wil jij graag voor je vakantie weten wat er zoal te zien is? De bestemmingen die wij bezocht hebben kun je hier bekijken met zeer veel foto's van natuur, flora en fauna.
I previously worked as a news and sports photographer. Recently I have been enjoying wildlife photography. My approach toward bird photos is similar to sports photography. I attempt to capture mostly action and hopefully a unique perspective.
Welkom op Sandra's FOTOblog 