Archive for the ‘sneeuw’ Tag
Het vorige weekend, toen het stralend weer was, had ik griep. Toen hoopte ik nog dat dit weekend me een mooie wandeling zou beloven … maar helaas. Het sneeuwt, het is grijs, winderig en heel koud. Het begint zo langzamerhand een saai riedeltje te worden.
Toch wilde ik even een frisse neus halen zonder ver of lang weg te gaan. Een rondje stadspark Sittard leek een goede optie.
De sneeuw die valt is zogenaamde motsneeuw. Ook al valt die al de hele dag … echt een dikke laag wordt het niet.
Dit sluisje is een monument. Volgens de literatuur over “de stenen sluis” was deze in het jaar 1752 al bouwvallig. Hoe oud die daadwerkelijk is kon ik niet vinden.
Er wordt hier vrijwel dagelijks een ijsvogel gespot. Uiteraard nu niet …
Er zijn sowieso weinig vogels te zien. Alleen een boel eenden die zitten te verkleumen.
En een waterhoentje maakt zich snel uit de weg …
Ik loop over het stenen sluisje heen. Dat is voorzichtig lopen want het is spiegelglad.
Op de vijver ligt in een hoekje nog wat besneeuwd ijs waar een boel kokmeeuwen op het randje zitten.
Sommigen beginnen al hun zomer kleed te ontwikkelen …
En deze eenzame zilvermeeuw is de enige in zijn soort op de parkvijver … al de halve winter.
Dan opeens toch wat kleur … een gele kornoelje die in bloei staat.
Hoog tijd om richting auto te lopen … brrr. het is echt niet aangenaam wandelweer.
Over de brug naar de watermolen (jullie inmiddels bekend)
Het was een korte wandeling die onverwacht toch nog veel foto’s opgeleverd heeft.
Die frisse neus halen is in elk geval gelukt …
Vrijwel iedere natuurliefhebber die vandaag tijd had voor een wandeling, heeft flink genoten. Zo ook ik .. wat een heerlijke dag.
Vandaag een wandeling in Susteren langs de beek, waar eigenlijk geen wandelpad is maar prima begaanbaar als je even over het hek klimt. Aan de sporen te zien hebben meer mensen dat gedaan.
Lekker fris en vol bewondering is het vol op genieten.
Deze beek is op de meeste plekken snelstromend, maar op sommige plekjes is er een zij stroompje ontstaan. Ondiep en mooi versierd met ijs kunstwerkjes.
Er waren flink wat vogels van de partij .. sja, ze hebben wat meer moeite nu met eten zoeken. Een ijsvogel vliegt een paar keer over de beek. Deze zal de winter wel overleven want de beek vriest nooit dicht. De roodborstjes zijn, als altijd, voor niemand bang.
In het echt is het allemaal nog veel mooier dan op de foto’s, vooral hoe de zon glinstert op de sneeuw.
Vandaag waren er ook veel boomklevers actief …
Hier een wat minder snel stromend stukje beek met een eilandje in de verte waarop ik iets zie bewegen.
Dichterbij komend zie ik dat het een witgatje is.
Na 3 uurtjes lopen door sneeuw en ijs voel ik mijn tenen niet meer … daar hebben deze bontjassen vast geen last van.
Helaas was dit moois maar voor 1 dag, de dooi is al weer in aantocht.
Zaterdag 11 februari … het was al wat later op de middag maar toch besloot ik een lange wandeling te gaan maken. Ik liep eerst langs de beek naar Geleen in de hoop het al vele malen gespotte ijsvogeltje te zien. Het ijsvogeltje zag ik dit keer niet maar wel wat mooie ijshangertjes.
Het valt me op hoeveel winterkoninkjes er zijn … elke 3oo meter zie je er eentje.
Richting Sittard is de beek gedeeltelijk dichtgevroren maar richting Geleen stroomt hij flink door …
De wilde eenden zwemmen en duiken maar deze woerd heeft meer zin om te zonnen.
Een druipende ijslaag hangt boven het snelstromende water. Een gedeelte van deze kap hangt vrij .. er zit niks onder.
In Geleen aangekomen loop ik richting Puth waar ik het veld inloop. Eerst kom ik langs een heel grote boomgaard. Foto’s maken is lastig want er staat een lastige takkenhaag langs. In 1 rij zie ik ver weg een haas, en twee rijen verder zie ik op dezelfde afstand een vos. Helaas zijn de foto’s erg slecht … en het gevecht heb ik niet afgewacht.
In deze boomgaard waren giga veel kramsvogels aanwezig … ik denk wel meer dan honderd.
De boerderij naast de boomgaard heeft een heel oude boom op zijn erf, daarin zag ik een sperwer …
Het is lastig om door te lopen … er is hier zo veel te zien. Maar ik heb nog een lange weg te gaan.
Er zijn hier ook heel veel reigers … aan de rand van een akker staat een hele rij naast elkaar. Dat is een grappig gezicht.
Hier vliegen ook een heel wat torenvalken rond … gelukkig voor mij gaan ze ook af en toe in een boomtop zitten.
De hoge bomen in de verte is de rand van de Kollenberg waar ik normaal naar toe ga voor de blauwe kiekendieven.
Kiekendieven waren hier ook te zien … maar zoals gewoonlijk krijg ik die niet goed op de foto. Wel een buizerd die opgejaagd werd door de kraaien.
Het wordt al laat en ik moet nog een heel eind lopen naar huis … flink doorstappen. De zon zakt snel en kleurt de lucht oranje. Op dat moment zie ik een kiekendief die een prooi eet. Maar ik sta in een holle weg, het veld waarin ze zit is een stuk hoger. Dat is jammer voor de foto … maar is toch de afsluiting van mijn wandeling. Met een lege accu ga ik naar huis.
Wegens drukte was ik de afgelopen twee weken afwezig op wp … maar nu ben ik er weer.
Gistermorgen (vrijdag) kon ik nog eens een wandeling gaan maken en kwam toen langs de molen aan de rand van het park. Deze was weer flink bevroren, net als een paar jaar geleden.
Hij werkte nog wel maar kreunde en steunde en bonkte van jewelste … dat had ik misschien beter kunnen filmen zodat het geluid te horen zou zijn. Maar ik had het statief niet bij me dus dat liet ik achterwege.
De Ophovenermolen is een restaurant en wekt zijn eigen elektriciteit op middels dit rad. Ook de omliggende huizen krijgen stroom van dit monument.
De Geleenbeek die de molen van water voorziet stroomt meestal best snel … maar ondanks dat het rad nog draait staat het water nu nagenoeg stil … waardoor het toch langzaam dicht begint te vriezen.
Wat fijn om het zonnetje weer eens te zien
Een goede reden om een beetje eerder te vertrekken naar mijn werk om even langs het park te rijden.
Er ligt nog steeds behoorlijk wat sneeuw, eigenlijk moet ik zeggen ijs … spiegelglad en levensgevaarlijk.
De molen doet het altijd goed op de foto. Het rad draait en is niet meer bevroren.
De parkvijver nog wel, hoewel ik het niet in mijn hoofd zou halen er op te stappen.
En nou heeel snel weg … de tijd vliegt.
Welkom op Sandra's FOTOblog 