Archive for the ‘Duitsland’ Tag
Een wandeling maken in de vroege ochtend, als de nevel nog in het bos hangt, wanneer de zon doorbreekt en je alleen maar ritselende blaadjes onder je voeten hoort en hier en daar een vogeltje vrolijk hoort fluiten. Dat was het plan toen we in november weer een weekendje “thuis” in Rockeskyll (Vulkaaneifel) waren.
Het loopt echter een beetje anders. Net als ik wil vertrekken vliegt er een heel klein vogeltje tegen ons raam, een Goudhaantje … Het is enigszins in de war en waarschijnlijk een beetje duizelig, maar niet gewond. Goudhaantjes zijn de kleinste vogeltjes van Europa, slechts 8,5 cm groot, bij een gewicht van 4 tot 7 gram. Omdat ze zo klein zijn hebben ze in de winter veel energie nodig om warm te blijven. Op een koude nacht verliezen ze wel 20% van hun lichaamsgewicht! Overdag eten ze daarom minstens een paar keer hun eigen gewicht aan insecten en spinnen.
We hebben het beestje binnen even een beetje warm gehouden en na een poosje kan het weer zelfstandig op een takje zitten.
Eindelijk aan de wandel is inmiddels wel de nevel al behoorlijk aan het optrekken en ben ik te laat in het bos om de stralen zonlicht door de mist te zien breken. Maar het is zonnig en heerlijk toeven.
Vanaf deze plek, aan de andere kant van het dal waarin het dorpje Rockeskyll ligt blijf ik eventjes hangen en genieten.
In de weilanden achter ons huis zie ik een paar reeën rennen en verdwijnen in het laatste restje mist dat er nog hangt.
In het bos geurt het heerlijk naar de herfst en in dit zonnige weer is het ook mooi kleurig.
Maar eens wat foto’s vanuit een ander standpunt proberen om de herfst eens vanaf “muizenooghoogte” te aanschouwen.
Maar ook op mijn eigen ooghoogte zijn best mooie herfstfoto’s te schieten.
Het is maar een klein stukje bos waar ik doorheen loop. Al snel sta ik weer aan de rand ervan waar de panorama’s vervolgens de hoofdtoon gaan vormen. Waar je ook kijkt, overal is het mooi.
Het is heerlijk om hier een vrijplaats te hebben tussen deze mooie glooiende heuvels en bergen.
De weg naar huis terug loopt tussen de weilanden naar beneden en het is echt genieten van alle vergezichten. Een prima plek om je weer helemaal op te laden voor een nieuwe week.
Bijna terug bij het kleine bos van zojuist zit de wandeling er grotendeels op.
Helemaal weer lekker opgefrist gaan we de volgende dag terug naar het Sittardse.
Hoe zou het hier uitzien in winterse omstandigheden? Helaas zullen we daar voorlopig nog niet achter komen vrees ik, nog even wachten, want sneeuw gaat er hier zeker komen….
Tot Ziens !!!
*******
Terwijl we bijna voortdurend aan het water vertoeven zijn we tussendoor nog een weekendje naar Duitsland geweest naar ons huis in de Vulkaaneifel. En uiteraard heb ik daar ook weer tussen alle hoge gewassen gestruind op zoek naar beestjes. Het was er echter niet al te best weer en daarom viel het aanbod een beetje tegen. Toch heb ik nog wel het een en ander op de foto kunnen zetten.
Er vlogen behoorlijk wat Dikkopjes maar niet de (soms hier wel aanwezige) zeldzame soorten helaas. Wel veel Grote dikkopjes en een paar Zwartspriet Dikkopjes. Click op een foto om te vergroten !
Geregeld viel er een buitje en dan moest ik even schuilen. Groot nadeel was dat er bij regen ook Regendazen van de partij zijn. Ze waren erg agressief en veelvoudig aanwezig. Gelukkig droeg ik een dikke spijkerbroek en een fleecevest met lange mouwen.
Behalve prachtige ogen hebben Regendazen ook heel mooie vleugels.
Ondanks de weersomstandigheden ben ik toch nog een soort tegengekomen die nieuw voor me is. Eerder heb ik al vele malen de Gevlekte en de Gewone Wolzwever laten zien maar nu dan ook de Geelborstel Wolzwever.
Verder viel me een Zweefvlieg op. Op het eerste gezicht lijkt het er eentje die we gewoon overal tegenkomen, maar toch is deze een beetje anders. Relatief groot, een rood kontje en een hele dikke kop. De laatste twee halve maantjes zijn donkerder dan de andere. Het is een mannetje te zien aan de ogen die aan elkaar vast zitten. Dat hebben alle vliegenmannetjes. Bij vrouwtjes zit er altijd een tussenschotje.
De naam van deze Zweefvlieg moet ik jullie echter onthouden want ik ben er nog niet achter.
Toch weer een leuke verzameling geworden. Zo zie je maar dat ook op een regenachtige dag er nog van alles te zien kan zijn.
Bedankt voor je bezoek en graag tot ziens !!!
*******
Weer een weekendje naar ons huis in Rockeskyll geweest, vlakbij Gerolstein. Zaterdag hebben we nog een keertje de Kasselburg in Pelm bezocht, waar we op uitkijken als we binnen zitten. Een kasteelruïne in dit mooie plaatsje in de Vulkaaneifel. De Kasselburg herbergt in zijn park de grootste wolvenroedel van Europa en tientallen verschillende roofvogels van over de hele wereld. Altijd leuk voor een bezoek. Echt weer ervoor was het niet maar dat heeft ook zo zijn voordelen.
Als je maar met een paar mensen in dit wolven- en roofvogelpark loopt heb je overal vrij zicht op en ook de mogelijkheid om stiekem over de hekjes te kruipen zodat je de cameralens door de tralies kunt steken van de kooien waarin de roofvogels verblijven. Ze hebben hier prachtige vogels zitten en op deze manier kun je ze heel goed bekijken natuurlijk.
Het is er vrij donker wat voor deze nachtdieren alleen maar goed is. Voor mij wat vervelender aangezien ik toch graag wat mooie foto’s wil schieten.
De Gieren zitten in een groot verblijf waar wel voldoende daglicht binnenvalt. Net als vorig jaar is eentje van de twee heel nieuwsgierig en lijkt het wel leuk te vinden om wat aandacht te krijgen.
Sommige vogels zitten een beetje triest te zitten op hun stok … We moeten echter wel beseffen dat ze eigenlijk alleen maar vliegen om te jagen, eten te zoeken. Daar worden ze nu in winter echter ruimschoots van voorzien. In de zomer is er in de middag een vliegshow met veel van de vogels. In de winter zijn die er echter niet en of deze beesten dan ook de gelegenheid krijgen om te vliegen weet ik eigenlijk niet. Ik hoop voor ze dat ze er af en toe toch wel op uit mogen.
Om twee uur worden de wolven gevoerd. Dat weten ze al ruim van te voren want ze staan al minstens een kwartier met gespitste oren heel alert te luisteren of de tractor met eten er aan komt.
Het wolvenverblijf is een groot gebied in het bos tegen een berg met rotsen en schuilmogelijkheden. Een heel natuurlijke omgeving voor de wolvenroedel. Ik was van plan om het voeren vast te leggen op foto maar dat is toch heel anders gelopen dan dat ik mij had voorgesteld. Er wordt een aantal konijnen en wat slachtafval neergegooid en breekt een waar geweld uit van woeste beesten die zich op de prooien storten. Trekkend aan elk eind van de konijnen vechten de wolven om er een stukje van te pakken te krijgen.
Het gaat allemaal zo snel en heftig dat ik er zo goed als niks van kan vastleggen behalve één foto die alleen maar een wit konijn en heel veel beweging laat zien. Het is werkelijk secondenwerk en weg zijn ze met een stuk prooi in de bek.
Er zijn ook nog twee Poolwolven die in een ander afgerasterd stuk bos verblijven. Die hebben het heel wat gemakkelijker want ze krijgen voor hun tweeën vier konijnen en hoeven er dus niet om te vechten.
De zwarte wolven hebben ondertussen alles al op en gaan wat liggen luieren.
Terug naar het kasteel waar de roofvogels zitten. Er is een toren die nog mooi intact is en waar je via een enge wenteltrap helemaal naar de top kunt klimmen.
En als je dan eenmaal helemaal duizelig naar boven bent “gewenteld” heb je een prachtig uitzicht over de omgeving, zie ook mijn vorige blogs over dit park.
Buiten het kasteel zijn er ook nog een paar kooien met vogels waar o.a. een Rode Wouw zit die het heel interessant lijkt te vinden allemaal. Hij zit echt te poseren en zijn kop in allerlei richtingen te draaien wat best wel grappig uitziet. Bij deze vogel heb ik niet bepaald het idee van “ach wat zielig”. Het levert naar mijn mening dan ook erg leuke en grappige foto’s op, hij zit me gewoon een beetje te dollen.
En zo eindigt een dagje uit in het “Adler und Wolfpark Kasselburg” met een leuke opbrengst aan plaatjes. Ja, ik weet dat jullie deze beesten liever in vrijheid zouden zien maar toch is het mooi om ze van dichtbij te kunnen bekijken in relatief ruime kooien. Deze beesten weten niet beter, ze worden niet gevangen in het wild maar worden geboren in gevangenschap en getraind om vliegshows te geven.
Mocht je eens in de Vulkaaneifel zijn dan is een bezoekje aan dit park zeker de moeite waard! http://www.adler-wolfspark.de/
Bedankt voor je bezoek !
*******
Afgelopen weekend zou het mooi weer worden en dus ff een paar daagjes naar ons huis in de Vulkaaneifel. Onderweg wordt al duidelijk dat van dat mooie weer in elk geval over de grens niet veel te zien is. Sterker nog, het ziet er maar mistroostig uit. Niks om blij van te worden.
Aangekomen bij ons huis zitten we met een kop koffie naar buiten te kijken naar een grijs landschap. Geen Rode Wouwen, zelfs geen Torenvalkje is er te zien. Maar dan land er een grote groep Kneutjes in het hoge onkruid van het weiland naast ons huis. Het zijn er een stuk of dertig en ze doen zich te goed aan het zaad.
Eigenlijk had ik de bedoeling om een flinke wandeling te gaan maken maar inmiddels heb ik daar helemaal geen zin meer in …. Ik besluit eens in de omgeving van het huis wat rond te struinen. Al snel blijkt dat er aan insecten ook niet erg veel te vinden is.
Hopen dan maar dat de zondag wat leukers zal brengen. De zaterdag sluiten we af met een heerlijke pizza bij Pizzeria Costa Verde in Gerolstein, de beste pizzeria ter wereld ! Als je iemand bij je hebt die over die hele wereld pizza’s gegeten heeft en dit zegt en ik ze proef kan ik het alleen maar beamen. Absolute aanrader!
Op zondag ziet het er naar uit dat het wederóm zo’n donkere dag gaat worden. Geen wandelweer. Dan maar eens even naar de Moezel rijden. Vaak net iets warmer en zonniger. Ons huis ligt lekker centraal, het is maar een kleine 45 km. naar Cochem, evenals naar Zell en Bernkastel-Küess, Trier. Vorige keer ff naar Zell, dus nu maar eens naar Cochem.
Ook hier schijnt de zon in eerste instantie niet maar het is er wel gezellig en best druk. Je hoeft je hier zeker niet te vervelen.
Het oude centrum van Cochem bestaat uit vele historische vakwerkhuizen. Je moet er van houden natuurlijk maar ik heb het altijd leuk gevonden, dat soort gebouwen. Het heeft iets echt iets gezelligs.
Op vele plekken kun je wijn proeven. Overal ruik je eten en in de vele bakkerscafé’s staan enorme taarten te pronken waardoor het water mij in de mond loopt van al dat lekkers. Taarten bakken kunnen Duitsers als geen ander en ik laat zo’n heerlijk stuk taart (ssst…2) dan ook niet aan mijn neus voorbij gaan.
Na de cappuccino’s, het “taartenwerk” en Cochem helemaal bekeken te hebben lopen we terug richting auto en treffen dan nog twee gigantische motoren die nogal wat bekijks hebben. Mijn man, een liefhebber, wil persé een slideshow….dus…Special !
Deze slideshow vereist JavaScript.
En zo hebben we toch nog een leuke dag en weekend gehad.
*******
Een allegaartje aan foto’s in dit blog.
Mijn man en ik waren de eerste week van oktober in de Vulkaaneifel. Het was er mooi weer en dat nodigde uit om te gaan wandelen. Ik was net op pad toen ik een bekend geluid hoorde …. Kraanvogels.
Een kleine groep van 24 vogels vloog over richting zuiden.
De trek is blijkbaar weer begonnen, ben benieuwd of het weer zo’n enorme aantallen gaan worden als in het voorjaar.
In het veld trof ik behalve vlinders ook een kever op het zwart knoopkruid. Deze kever heb ik al eens eerder gezien en heet Oxythyrea funesta . In Nederland heel zeldzaam, maar hier in de Eifel niet.
Deze kever behoort tot dezelfde familie als de penseelkever en dat zie je ook wel een beetje.
Landschappelijk gezien is er niet veel aantrekkelijks hier en het is al te koud voor veel insecten.
De volgende dag gaan we naar het historische stadje Kronenburg. Het is al heel oud met huizen uit de 16e eeuw. Als we er aankomen parkeren we op een drukke parkeerplaats ons autootje.
Het lijkt druk te zijn in Kronenburg, maar het blijkt er bijna uitgestorven te zijn. Alle winkeltjes zijn gesloten en waar zullen al die mensen van al die auto’s toch uithangen?
Geen idee. Het zijn mooie oude huizen … maar er is toch niet veel te zien.
We klimmen nog omhoog om de berg ruïne te bekijken, maar dat bleek niet de moeite. 3 Stenen pilaren was alles wat er over was van de ruïne. Het aardigst was nog wel het uitzicht dat je er had.
Ook de Kronenburgersee (het meer) konden we niet bezoeken want toevallig hadden ze dat net helemaal drooggelegd en waren baggermachines er aan het werk. Jammer maar helaas.
Bij thuiskomst zag ik toch nog wel wat leuks, wederom een kever … maar toch.
Eventjes had ik de hoop dat het de zeer zeldzame goudglanzende loopkever was. De kleur, het halsschild en de grote van het beest klopte allemaal. Alleen de tekening van rugschilden klopte niet. Dat maakt deze kever tot de iets minder zeldzame Carabus cancellatus .
Vliegen kon die niet meer denk ik, en probeerde uit alle macht in de mossige bodem te kruipen.
Weer een dag later was het weer nog steeds prima en besloten we naar de vulkaanmeren in de omgeving van Daun te rijden. Die meren heten maren.
Eigenlijk waren we net 2 weken te vroeg hier denk ik. Het zal er inmiddels heel mooi zijn met herfstkleuren.
Aan de andere kant van de weg ligt nog een Maar, met een dorpje er aan vast.
Mooi is het hier, ga ik zeker nog eens naar terug voor een flinke wandeling.
Het is nog vroeg en daarom besluiten we naar de Moezel te rijden. Naar Zell am Mozel.
Veel wijnwinkels en antiekwinkeltjes hier. Eetgelegenheden en toeristische winkels.
We lopen een tijdje door de straatjes en gaan dan van die overheerlijke Duitse taart eten. Omdat ik geen keuze kon maken heb ik maar liefst twee stukken genomen, met uitzicht op de kerk met zijn historische mozaiek die de hele geschiedenis verbeeld van Zell.
We wandelen terug naar de auto langs de Moezel.
Dit was toch een mooi uitstapje.
Welkom op Sandra's FOTOblog 