Archive for the ‘vlinder’ Tag
*
Een insect op de foto zetten is leuk maar nog leuker is het om frontaaltjes te maken, altijd al een doel van me. Soms lukt het en soms niet. Hieronder een Sachembij en een tuinslak.
*
*
Vervolgens wederom een Roofvliegensoort, de Gewone Bladjager. Deze is lang niet zo uit de kluiten gewassen als de Gele Hommelroofvlieg uit het vorige blog. Hoewel een stuk kleiner kun je aan de bouw van het beestje toch wel zien dat het een Roofvlieg is. In de tuin zijn er hier en daar best wel wat van te vinden.
*
*
Vlinders zijn altijd een uitdaging om op de foto te zetten en zeker een leuke oogcontactfoto. Af en toe lukt het maar van de zijkant is toch vaak beter te doen. Een Bont Zandoogje, vaste gast in onze tuin.
*
*
Altijd maar die insecten 🙂 Er loopt ook nog zoiets als een flinke kater door de tuin en die zet ik eigenlijk zelden op de foto. Dus bij deze, Batje als aflsluiter.
*
*
Hoop dat je het leuk vindt en ik zie je graag weer terug,
Groetjes, Sandra
*
*******
Vorig weekend had ik net Vanessa Cardui mooi op de foto gezet en daarna moest ik maken dat ik weg kwam want …. Er was een onweersbui op komst. Beangstigend, zo in de verte…het leek wel of ik in de Mid-West zat….
Helemaal droog ben ik niet gebleven …
Afgelopen zaterdag ben ik naar dezelfde plek terug gegaan want er zou een Grauwe Kiekendief gesignaleerd zijn. Ik heb er een uurtje vertoefd zonder al te veel boeiends te zien toen ik plots het grote beest uit het niets een korenveld in zie duiken … Achterna gezeten door de Cops, zo leek het althans…. Lekker zo’n herrie in een stilte- en natuurgebied. En dan met een verrekijker naar mij loeren….Dikke middelvinger heb ik ze gegeven, dát zal ze leren… -) haha…
De Kiekendief ging er meteen vandoor, gestoord door de herrie. Ik heb er alleen maar een hele slechte foto van kunnen maken. Het was nogal ver van mij vandaan, en al laat …18.00 uur op een toch al grijze donkere dag.
Zondag een nieuwe poging … Om negen uur ’s ochtends sta ik paraat op Watersley en word verwelkomd door de drie koeien die zoals gebruikelijk weer een stuk met me mee wandelen.
Vogels zijn er nergens te bekennen, geen kleintjes, geen grote …. Helemaal niks. Op de Kollenberg aanbeland al precies hetzelfde liedje. Geen vliegend wezen te zien. Het is ook niet zo aantrekkelijk vandaag … Een beetje mistig, geen wind … Stilte, een beetje onheilspellend, maar het heeft toch wel wat….
Dan hoor ik toch iets aankomen … Gakken in de lucht, ganzen dus. Ze doemen op uit de mist en ik zie dertien Canadezen over me heen vliegen. Ditmaal géén helikopter er achter aan….
Anderhalf uur heb ik nog zitten wachten op die Grauwe Kiekendief maar zonder resultaat … Ik stap maar eens op. Bergaf, terug naar Watersley begint toch nog opeens de zon te schijnen. Alsof er een wekker was afgegaan komen opeens overal levende wezentjes te voorschijn. Vlinders, bijtjes, vogeltjes … Ik was duidelijk te vroeg op pad gegaan vandaag want alles had blijkbaar zin om uit te slapen. Had ik dat ook maar gedaan. Van een paar meter afstand maak ik met de telelens een foto van een Landkaartje.
Landkaartjes kennen normaal maar twee generaties per jaar maar dit jaar is er zelfs een derde en ze doen het heel goed.
Maar ook Bonte Zandoogjes zijn opeens overal te zien. Zichzelf opwarmend op het zandpad.
De vogels zitten ver weg en moeilijk te fotograferen. Nog net te herkennen zit een Groene Specht in een boompje.
Nog even stilletjes zitten in de hoop dat de aanwezige vogeltjes mij niet meer opmerken en wat dichterbij komen. Maar al snel verlies ik mijn aandacht voor de vogels want vlak achter mij hoor ik wat ritselen …. Als ik omkijk zie ik allereerst een hazelnoot die vakkundig meester gemaakt is door een Woelmuis. Het beestje neemt een reuzensprong richting holletje. Vanuit de deuropening gaat ze me in de gaten houden … Héél grappig.
Hoewel geen klasse foto van de muis is het wel een leuke afsluiter. Tijd om naar huis te gaan voor een lekker kopje koffie.
*******
Misschien hebben jullie het gemerkt, de afgelopen weken was ik afwezig hier op wordpress.
Eerst was ik een tijdje naar Duitsland, naar de vulkaaneifel. Daarna had ik een vervelende week op mijn werk. Een week vol onzekerheid en spanning.
Niet alleen in Duitsland hadden we zwaar weer.
Het gaat al een tijdje erg slecht met het bedrijf waar ik werk, en deze week liep alles stuk wat men probeerde om de boel weer op gang te krijgen. Waarschijnlijk gaat het niet erg lang meer duren voordat de deuren gesloten worden.
Terug naar de vulkaaneifel. Dankzij het weer, en het feit dat de natuur er nog lang niet zo ver was als hier, heb ik ook niet veel bijzondere plaatjes kunnen schieten. Om het huis zaten wel de nodige roodstaartjes.
Vlindersoorten waren er heel erg weinig ten opzichte van vorig jaar om deze tijd. Maar net als hier bloeiden er flink veel pinksterbloemen, wat weer een garantie is om oranjetipjes te zien.
Het lukte niet om de vlinders met open vleugels op de foto te krijgen, hoewel ik zeker een half uur achter ze aan gelopen ben om het te proberen.
Een grote vos had ik nog niet in mijn collectie. Dit exemplaar is duidelijk een overwinteraar want er is niet veel fraais meer van over. Maar toch … de eerste grote vos die ik ooit gezien heb. Het duidelijkste verschil met de kleine vos is … de grote heeft vier zwarte vlekjes op de voorvleugel, de kleine maar drie.
Een mooi rupsje trok nog even mijn aandacht. Hoewel de kleur wat afwijkt is het toch de rups van de grote beer.
Erg veel meer was er niet, of heb ik niet op de foto …
Dat was tenminste wat er in mij opkwam toen ik de foto’s op de pc zag.
En de laatste heeft gewoon een lekker scherp snuitje
Welkom op Sandra's FOTOblog 