Archive for the ‘vulkaaneifel’ Tag
*
Begin juni ben ik samen met de hond (die we sinds oktober hebben) een weekje naar de Vulkaaneifel in Duitsland gaan verblijven in ons huis in Rockeskyll. Elke dag een paar uurtjes werken en dan met camera en hond (Boris) op pad om een paar uurtjes te wandelen in het prachtige gebied.
Ook Boris weet hoe te genieten van de uitzichten vanuit ons huis 🙂
*
*
Uiteraard ben ik hier niet alleen voor de uitzichten. Er vliegt en kruipt hier van alles wat in Nederland inmiddels is uitgestorven of heel erg zeldzaam geworden is. Ook al is het zeggen en schrijven maar een honderd kilometer van de grens.
Zo vliegen er hier behoorlijk wat Tweekleurige Hooibeestjes. Ooit waren ze ook in Nederland maar nu is zelfs het gewone Hooibeestje flink minder te zien.
*
*
Uiteraard zijn er ook “gewone” beestjes. Wat je gewoon noemt haha. Een hele keur aan kevers en wantsen die allemaal wel een maatje groter lijken.
*
*
En dan heb nog de categorie “eng” 🙂
Niet voor mij ….. vooral mooi zou ik ze betitelen.
*
*
Maar, dan zijn er andere beestjes om je weer te vertederen.
De schoonheid van de Kleine Parelmoervlindertjes en de Geelgors die elke middag zijn “Beethovendeuntje” ten gehore kwam brengen.
*
*
Na een weekje zonder internet en televisie zijn we weer behoorlijk onthaast voor eventjes.
Boris daar en tegen was er wel weer aan toe om naar huis te gaan 🙂
*
*
Bedankt voor je bezoek en tot de volgende keer
Groetjes, Sandra die Limburgse
*
*******
Een wandeling maken in de vroege ochtend, als de nevel nog in het bos hangt, wanneer de zon doorbreekt en je alleen maar ritselende blaadjes onder je voeten hoort en hier en daar een vogeltje vrolijk hoort fluiten. Dat was het plan toen we in november weer een weekendje “thuis” in Rockeskyll (Vulkaaneifel) waren.
Het loopt echter een beetje anders. Net als ik wil vertrekken vliegt er een heel klein vogeltje tegen ons raam, een Goudhaantje … Het is enigszins in de war en waarschijnlijk een beetje duizelig, maar niet gewond. Goudhaantjes zijn de kleinste vogeltjes van Europa, slechts 8,5 cm groot, bij een gewicht van 4 tot 7 gram. Omdat ze zo klein zijn hebben ze in de winter veel energie nodig om warm te blijven. Op een koude nacht verliezen ze wel 20% van hun lichaamsgewicht! Overdag eten ze daarom minstens een paar keer hun eigen gewicht aan insecten en spinnen.
We hebben het beestje binnen even een beetje warm gehouden en na een poosje kan het weer zelfstandig op een takje zitten.
Eindelijk aan de wandel is inmiddels wel de nevel al behoorlijk aan het optrekken en ben ik te laat in het bos om de stralen zonlicht door de mist te zien breken. Maar het is zonnig en heerlijk toeven.
Vanaf deze plek, aan de andere kant van het dal waarin het dorpje Rockeskyll ligt blijf ik eventjes hangen en genieten.
In de weilanden achter ons huis zie ik een paar reeën rennen en verdwijnen in het laatste restje mist dat er nog hangt.
In het bos geurt het heerlijk naar de herfst en in dit zonnige weer is het ook mooi kleurig.
Maar eens wat foto’s vanuit een ander standpunt proberen om de herfst eens vanaf “muizenooghoogte” te aanschouwen.
Maar ook op mijn eigen ooghoogte zijn best mooie herfstfoto’s te schieten.
Het is maar een klein stukje bos waar ik doorheen loop. Al snel sta ik weer aan de rand ervan waar de panorama’s vervolgens de hoofdtoon gaan vormen. Waar je ook kijkt, overal is het mooi.
Het is heerlijk om hier een vrijplaats te hebben tussen deze mooie glooiende heuvels en bergen.
De weg naar huis terug loopt tussen de weilanden naar beneden en het is echt genieten van alle vergezichten. Een prima plek om je weer helemaal op te laden voor een nieuwe week.
Bijna terug bij het kleine bos van zojuist zit de wandeling er grotendeels op.
Helemaal weer lekker opgefrist gaan we de volgende dag terug naar het Sittardse.
Hoe zou het hier uitzien in winterse omstandigheden? Helaas zullen we daar voorlopig nog niet achter komen vrees ik, nog even wachten, want sneeuw gaat er hier zeker komen….
Tot Ziens !!!
*******
Terwijl we bijna voortdurend aan het water vertoeven zijn we tussendoor nog een weekendje naar Duitsland geweest naar ons huis in de Vulkaaneifel. En uiteraard heb ik daar ook weer tussen alle hoge gewassen gestruind op zoek naar beestjes. Het was er echter niet al te best weer en daarom viel het aanbod een beetje tegen. Toch heb ik nog wel het een en ander op de foto kunnen zetten.
Er vlogen behoorlijk wat Dikkopjes maar niet de (soms hier wel aanwezige) zeldzame soorten helaas. Wel veel Grote dikkopjes en een paar Zwartspriet Dikkopjes. Click op een foto om te vergroten !
Geregeld viel er een buitje en dan moest ik even schuilen. Groot nadeel was dat er bij regen ook Regendazen van de partij zijn. Ze waren erg agressief en veelvoudig aanwezig. Gelukkig droeg ik een dikke spijkerbroek en een fleecevest met lange mouwen.
Behalve prachtige ogen hebben Regendazen ook heel mooie vleugels.
Ondanks de weersomstandigheden ben ik toch nog een soort tegengekomen die nieuw voor me is. Eerder heb ik al vele malen de Gevlekte en de Gewone Wolzwever laten zien maar nu dan ook de Geelborstel Wolzwever.
Verder viel me een Zweefvlieg op. Op het eerste gezicht lijkt het er eentje die we gewoon overal tegenkomen, maar toch is deze een beetje anders. Relatief groot, een rood kontje en een hele dikke kop. De laatste twee halve maantjes zijn donkerder dan de andere. Het is een mannetje te zien aan de ogen die aan elkaar vast zitten. Dat hebben alle vliegenmannetjes. Bij vrouwtjes zit er altijd een tussenschotje.
De naam van deze Zweefvlieg moet ik jullie echter onthouden want ik ben er nog niet achter.
Toch weer een leuke verzameling geworden. Zo zie je maar dat ook op een regenachtige dag er nog van alles te zien kan zijn.
Bedankt voor je bezoek en graag tot ziens !!!
*******
Weer een weekendje naar ons huis in Rockeskyll geweest, vlakbij Gerolstein. Zaterdag hebben we nog een keertje de Kasselburg in Pelm bezocht, waar we op uitkijken als we binnen zitten. Een kasteelruïne in dit mooie plaatsje in de Vulkaaneifel. De Kasselburg herbergt in zijn park de grootste wolvenroedel van Europa en tientallen verschillende roofvogels van over de hele wereld. Altijd leuk voor een bezoek. Echt weer ervoor was het niet maar dat heeft ook zo zijn voordelen.
Als je maar met een paar mensen in dit wolven- en roofvogelpark loopt heb je overal vrij zicht op en ook de mogelijkheid om stiekem over de hekjes te kruipen zodat je de cameralens door de tralies kunt steken van de kooien waarin de roofvogels verblijven. Ze hebben hier prachtige vogels zitten en op deze manier kun je ze heel goed bekijken natuurlijk.
Het is er vrij donker wat voor deze nachtdieren alleen maar goed is. Voor mij wat vervelender aangezien ik toch graag wat mooie foto’s wil schieten.
De Gieren zitten in een groot verblijf waar wel voldoende daglicht binnenvalt. Net als vorig jaar is eentje van de twee heel nieuwsgierig en lijkt het wel leuk te vinden om wat aandacht te krijgen.
Sommige vogels zitten een beetje triest te zitten op hun stok … We moeten echter wel beseffen dat ze eigenlijk alleen maar vliegen om te jagen, eten te zoeken. Daar worden ze nu in winter echter ruimschoots van voorzien. In de zomer is er in de middag een vliegshow met veel van de vogels. In de winter zijn die er echter niet en of deze beesten dan ook de gelegenheid krijgen om te vliegen weet ik eigenlijk niet. Ik hoop voor ze dat ze er af en toe toch wel op uit mogen.
Om twee uur worden de wolven gevoerd. Dat weten ze al ruim van te voren want ze staan al minstens een kwartier met gespitste oren heel alert te luisteren of de tractor met eten er aan komt.
Het wolvenverblijf is een groot gebied in het bos tegen een berg met rotsen en schuilmogelijkheden. Een heel natuurlijke omgeving voor de wolvenroedel. Ik was van plan om het voeren vast te leggen op foto maar dat is toch heel anders gelopen dan dat ik mij had voorgesteld. Er wordt een aantal konijnen en wat slachtafval neergegooid en breekt een waar geweld uit van woeste beesten die zich op de prooien storten. Trekkend aan elk eind van de konijnen vechten de wolven om er een stukje van te pakken te krijgen.
Het gaat allemaal zo snel en heftig dat ik er zo goed als niks van kan vastleggen behalve één foto die alleen maar een wit konijn en heel veel beweging laat zien. Het is werkelijk secondenwerk en weg zijn ze met een stuk prooi in de bek.
Er zijn ook nog twee Poolwolven die in een ander afgerasterd stuk bos verblijven. Die hebben het heel wat gemakkelijker want ze krijgen voor hun tweeën vier konijnen en hoeven er dus niet om te vechten.
De zwarte wolven hebben ondertussen alles al op en gaan wat liggen luieren.
Terug naar het kasteel waar de roofvogels zitten. Er is een toren die nog mooi intact is en waar je via een enge wenteltrap helemaal naar de top kunt klimmen.
En als je dan eenmaal helemaal duizelig naar boven bent “gewenteld” heb je een prachtig uitzicht over de omgeving, zie ook mijn vorige blogs over dit park.
Buiten het kasteel zijn er ook nog een paar kooien met vogels waar o.a. een Rode Wouw zit die het heel interessant lijkt te vinden allemaal. Hij zit echt te poseren en zijn kop in allerlei richtingen te draaien wat best wel grappig uitziet. Bij deze vogel heb ik niet bepaald het idee van “ach wat zielig”. Het levert naar mijn mening dan ook erg leuke en grappige foto’s op, hij zit me gewoon een beetje te dollen.
En zo eindigt een dagje uit in het “Adler und Wolfpark Kasselburg” met een leuke opbrengst aan plaatjes. Ja, ik weet dat jullie deze beesten liever in vrijheid zouden zien maar toch is het mooi om ze van dichtbij te kunnen bekijken in relatief ruime kooien. Deze beesten weten niet beter, ze worden niet gevangen in het wild maar worden geboren in gevangenschap en getraind om vliegshows te geven.
Mocht je eens in de Vulkaaneifel zijn dan is een bezoekje aan dit park zeker de moeite waard! http://www.adler-wolfspark.de/
Bedankt voor je bezoek !
*******
Afgelopen weekend zijn we weer naar Rockeskyll (bij Gerolstein) in de Vulkaaneifel gereden, het was immers prachtig weer.
En het was niet voor niets … Meteen bij aankomst zag ik de eerste Rode Wouwen cirkelen op de thermiek, hoog boven ons huis.
Alle foto’s kun je groter bekijken door erop te klikken, ook de foto’s in de cirkels.
Na dit veelbelovende eerste avontuur ben ik aan de wandel gegaan. Het was een hele tijd geleden dat ik bij het riviertje de Kyll geweest was dus daar wil ik naar toe.
Het is er ten opzichte van vorig jaar zomer flink dichtgegroeid. Tot sommige plekken kan ik bijna niet meer doordringen door het hoge riet en andere planten. Het lukt me toch om bij de rivier te komen en daar kan ik lekker in de schaduw gaan zitten afwachten wat er aan me voorbij gaat komen.
De witte glinsterende plekken in het water zijn heel veel kleine witte bloemetjes.
En op deze plek wemelt het van de Bosbeekjuffers. In Nederland zien we vrijwel alleen maar Weidebeekjuffers en die zie je hier helemaal niet. Het verschil zit hem in de donkere vleugels. Bij de Bosbeekjuffer zijn ze helemaal gekleurd en bij de Weidebeekjuffers zit er op het eind van de vleugel nog een transparant gedeelte. De vrouwtjes zijn bij de Bosbeekjuffer goudbruin en bij de Weidebeekjuffer groen.
Ze zijn maar druk. Vliegen razendsnel over het water en hier in de schaduw kan ik ze maar niet mooi fotograferen. Dan zie ik een stelletje dat druk is met elkaar en die willen daarom wel even stilzitten. Maar dan wel op een onmogelijke plek waar ik bijna niet kan staan. Daarom niet helemaal een zuivere foto.
Na een tijdje besluit ik eens een stukje verderop te gaan kijken. Ik loop door het struikgewas en moerassige bodem en dan wordt de begroeiing opeens minder. Alles laag bij de grond, ha, dat loopt een stuk gemakkelijker. Hier groeit er overal klaver en er vliegen heel veel Klaverblauwtjes. Dat zijn toch wel héle kleine vlindertjes. Ik heb er helaas geen mooie foto’s van kunnen maken.
Opeens landt er een groot beest op mijn broek. Een enorme vlieg die er niet uitziet als een vlieg. Het is een Gele Hommelroofvlieg.
En even later zie ik nog wat moois. Een vrouwelijke Zuidelijke Oeverlibel.
Geen mannetjes te bekennen, dat was vorig jaar wel even anders.
Ik ga weer naar de rivier en zoek wederom een schaduwrijk plekje op. Mocht het in Nederland 30 graden zijn … Hier is het maar liefst 36 graden. Niet echt een aanrader dus om in die hete zon te blijven lopen.
Over een paar grote stenen klauter ik naar beneden en dan zie ik in een ooghoek iets bewegen. Hè, een Waterspreeuw !!….
Nu durf ik me niet meer te bewegen want dan vliegt hij gegarandeerd weg …. Hoe ongemakkelijk ik hier ook sta, ik schiet een paar foto’s die niet optimaal zijn maar beter dan niets.
Ondertussen ben ik toch heel blij gestemd met zo’n onverwachte ontmoeting.
Ik begin aan de terugweg en zet dan nog een Metaalvlinder op de foto … Volgens mij is deze al een beetje aan het eind van zijn Latijn want hij is een beetje vaal.
Zo, dat was weer genieten, ondanks de hitte. Een zeldzame Zuidelijke Oeverlibel en een Waterspreeuw in dezelfde twee uurtjes. Was dat maar altijd het geval 🙂
# # # # #
Welkom op Sandra's FOTOblog 