Archive for the ‘brunssummerheide’ Tag
Na twee bijzondere blogjes van “wildlife op de Brunssummerheide” zijn er toch nog wat beestjes en beesten over.
Nabij de Rode beek staat een dode boom waarin een interessant beestje haar eitjes aan het droppen is. Eigenlijk dacht ik aan een grote Sluipwesp maar daarin heb ik me vergist. Ik had er nog nooit van gehoord maar het blijkt een Houtlangpootmug te zijn. Wel een mooi beest wat mij betreft.
De boom zelf is trouwens ook wel aardig fotogeniek en prima om een leuk doorkijkplaatje van te maken.
We zijn hier op de heide en dat vraagt uiteraard om typische heidebeestjes. Eén zo’n typisch gevalletje is het Roodbont Heide-uiltje. Ook een nieuw beestje voor mij.
Een stukje verderop passeren we wat poeltjes met veel riet. Ik verwacht er wel wat libellen en juffers maar wonderbaarlijk genoeg zijn die nog nergens te bekennen. Op een omgevallen boom in de schaduw gaan we eventjes zitten genieten van het uitzicht.
In het naastgelegen poeltje zijn maar liefst drie Blauwe Reigers op kikkerjacht en we zien er regelmatig een verorberd worden. Althans voordat ik mijn camera gereed had 😦
Na een flinke wandeling pakken we een biertje bij het bezoekerscentrum annex sterrenwacht. Hier ligt ook een schaapskooi. We treffen het want juist als we daar zijn komt de hele kudde schapen met honden terug van een dagje grazen op de hei.
(click to enlarge)
En zo hebben we toch weer een mooie opbrengst van een prachtig dagje Brunssummerheide.
ik hoop dat jullie er ook van genoten hebben. Bedankt voor jullie reacties en…
Tot ziens !!!
*******
Nog nooit had ik een Zandhagedis voor de lens gehad, toch één van de mooiste (en grootste, 16-20 cm) hagedissen die we in Nederland hebben.
Tijdens mijn laatste bezoek aan de Brunssummerheide was het zover … Maar liefst drie Zandhagedissen gespot waarvan er eentje wel heel mooi bleef poseren.
Het mannetje zoals deze is heel mooi felgroen. Het vrouwtje daarentegen is heel wat minder opvallend met een bruine tekening.
Dit mannetje zit aan de rand van een konijnenhol, nagenoeg helemaal vrij in beeld.
Er was nóg veel meer te zien op de Brunssummerheide. Dus komt er nog een vervolg.
*******
Ze zijn er weer, die miniplantjes met hun kleverige tentakeltjes.
Langs de oever van de Rode Beek in de Brunssummerheide kun je er al een stuk of duizend zien.
Het is de “Ronde Zonnedauw”
Een klein vleesetend monstertje is het (in al zijn schoonheid….)
Het plantje vangt kleine insecten (voornamelijk vliegen) en spinnen. Het doet dit door middel van bladeren die voorzien zijn van klierharen waarop aan het uiteinde een druppeltje kleverige afscheiding zit (de ‘dauw’). Als een vliegje op het blad landt kleeft het vast, het blaadje rolt zich vervolgens langzaam op om de prooi te verteren.
Zoals veel vleesetende planten komt zonnedauw voor in moerasgebieden op zeer natte plaatsen op uitgespoelde stikstofarme grond, meestal op of vlak naast veenmos. De plantjes zijn maar enkele centimeters groot en worden gemakkelijk over het hoofd gezien.
Door het verdwijnen van zijn biotoop is zonnedauw in Nederland zeldzaam.
In een volgend blog kun je zien wat er nog meer te zien was op dit mooie plekje.
*******
Met deze titel eindigde ik het vorige blog toen ik aan de rand stond van die grote witte zilverzandvlakte.
Mijn wandeling gaat nu verder langs de rand van deze vlakte en hier in het rulle zand is er al behoorlijk wat te beleven op beestjesgebied. Allereerst, langs de rand van de Rode beek tref ik een aantal Grote Zijdebijen tussen het Ruig Haarmos.
Ik ga een stukje verder bergop, de heide in, het is hier behoorlijk heuvelachtig.
Zoals het weerbericht al voorspeld had laat de zon het rond het middaguur steeds vaker afweten. Dat is een beetje jammer voor de landschapsfoto’s maar het blijft ook zonder zon een aantrekkelijk gebied.
Als de zon dan toch nog eventjes door komt ben ik juist een flinke, maar zanderige heuvel opgeklommen en al zoekend naar een geschikte zitplek zie ik heel wat insecten in het warme zand. Vooral grote bosmieren, maar dan opeens iets waar ik wel graag wat foto’s van wil maken.
Grote Bloedbijen …..
Terwijl ik bezig ben met deze bijen rent er iets voorbij. Hé, een Bastaardzandloopkever. De kenners onder jullie weten wel hoe moeilijk deze kevers te fotograferen zijn. Ze blijven echt niet voor je poseren maar rennen razendsnel voor je weg.
Maar inmiddels, met wat ervaring met insectenfotografie heb ik wel wat trucjes geleerd. Door het beestje te foppen kan ik ook een foto maken van zijn enorme kaken.
Behoorlijk in mijn nopjes met deze eerste beestjes die ik dit jaar voor de lens krijg buiten mijn eigen tuin.
Inmiddels al bijna vijf uur op pad en het wordt tijd om eens huiswaarts te keren. Terug bij de Rode beek is het gezellig druk geworden met spelende kinderen en zwemmende honden. Momenteel helaas geen panoramamaker ter beschikking dus deze twee foto’s maar naast elkaar geplaatst zodat het toch een beetje lijkt op een panoramafoto.
Bijna terug bij de auto, nog een laatste vogeltje, een Boomklever die druk bezig is met een nestholte te maken.
Een leuke afsluiter zou ik zo zeggen …
Bedankt voor het kijken!!!
*******
Ps, Inmiddels heb ik Adobe op de pc dus nu WEL een mooie panoramafoto van de Rode Beek
(Click picture to see it wider and bigger)
Op Paaszondag is ons een mooie zonnige dag beloofd, althans in de ochtend, en dat leek me een mooie gelegenheid om weer eens naar de Brunssummerheide te gaan. Vroege zonnestralen geven nog een lichtoranje gloed over dit zeer mooie 2000 ha grote gebied, bestaande uit bossen, venen, vennen en spierwitte zandvlakten.
Deze heide is ontstaan op miljoenen tonnen wit zilverzand, hier afgezet in het mioceen, miljoenen jaren geleden toen heel Nederland nog zee was, toen de zeespiegel dus minimaal 100 meter hoger was. (dus wát zeespiegelstijging ?? !!!!)
Een beetje vroeg opgestaan want het is een drukke wandelaarslocatie en de grote bups wil ik graag voor zijn.
De Rode beek die door de heide slingert is op dit stuk zo breed dat het een kleine plas lijkt. Het is een prachtig en groot heuvelachtig landschap dat door deze verschillen een grote druk op de onderliggende waterstromen geeft en daardoor hier vele bronnen doet ontspringen.
Het is momenteel nog rustig en dus heb ik een roerloos wateroppervlak met mooie spiegelingen tot mijn beschikking.
De keren dat ik hier geweest ben liep ik bovenstaand bruggetje over om de grote witte zandvlakte over te wandelen maar dat doe ik deze keer niet. Ik sla linksaf en ga de uitgestrekte bossen verkennen want daar ben ik nog nooit aan toegekomen.
De zon heeft deze plek nog niet bereikt en daarom is het mos nog berijpt.
Het is een echt mooie plek hier met over een paar maanden tientallen meters zonnedauw aan de rand van het water.
Dan ga ik daadwerkelijk aan de wandel … Ik kom hier strakjes vanzelf weer terug. Eerst een stuk langs de rand van het bos.
Het gebied aan mijn rechterkant is afgezet met prikkeldraad omdat het gevaarlijk gebied is… Een groot stuk moeras waar je gevaar loopt erin weg te zinken. Verboden gebied voor de mens. Hier en daar groeit er een vreemd gevormde boom …
In het bos is het heerlijk … Fluitconcerten van allerhande vogels en overal hoor je roffelende spechten. Vele koppeltjes Grote Bonte Spechten zijn er te zien, druk in de weer met z’n tweetjes en regelmatig hoor ik de vreemde toetergeluiden van de Zwarte Spechten. Dan vliegt plotseling zo’n Zwarte Specht vlak voor mijn neus weg … Had ik die maar eerder gezien. Ik zie hem een stukje verder het bos in wel weer neerstrijken. Maak ik toch nog maar een (beetje matige) foto van.
Een omgevallen boom over het wandelpaadje is een mooie zitplaats om te gaan zitten hopen op de terugkomst van die specht. Heel stilletjes zitten en opeens… steken drie reeën over die mij helemaal niet opgemerkt hebben. Dicht bij me zit een Tjiftjaf zijn typische geluid uit te schreeuwen.
De zon doet aardig zijn best en koud is het allerminst. Echt genieten …
Een nieuwe kans om Zwarte Spechten op de foto te zetten krijg ik niet … En de Kleine Bonte heb ik niet gevonden. De Middelste Bonte Specht heb ik wel gehoord maar niet gevonden helaas. Maar ach … die komt inmiddels steeds meer voor in ons landje dus die mogelijkheid krijg ik vast nog wel een keertje.
Een rondje bos van drie uurtjes brengt me terug bij de Rode beek waar ik vervolgens de grote zilverzand vlakte voor me zie liggen. Een klein stukje zandduin op de foto.
Vanaf hier begint er een heel nieuw avontuur waarover ik in een volgend blog zal vertellen.
Over het zilverzand van de Brunssummerheide bestaat interessante documentatie. Er zit een hele geschiedenis aan vast. Wil je daar meer over lezen dan kun je deze pdf aanklikken.
En hier dan nog een prachtige wandelroute door dit schitterende en unieke natuurgebied met ook nog véél meer interessante informatie.
Bedankt voor je bezoek!
*******
Welkom op Sandra's FOTOblog 