Archive for the ‘’t hout Susteren’ Tag
Tijdgebrek en griep … Dat heeft het bloggen een beetje doen versloffen. Heel veel wandelingen heb ik niet gemaakt maar toch genoeg beeldmateriaal om een Limburgse herfstimpressie ten toon te stellen.
Mijn wandeling gaat langs de Geleenbeek in het natuurgebied ’t Hout in Susteren. De beek loopt deels door bebost gebied en dat zorgt voor mooie spiegelingen. De echte herfstkleurtjes zijn hier echter niet zo opvallend.
Insecten zijn er in deze warme herfst ook nog steeds te vinden. Zo zag ik verscheidene Schietmotten ook wel Kokerjuffers genoemd, en een Purperen Vruchtenschildwants.
Na een tijdje verlaat ik de Geleenbeek en loop ik nog een stukje in wat meer landelijk gebied langs de rand van het bos.
Als ik het hek eenmaal gepasseerd ben kom ik in een gebied waar dan toch weer de herfstkleuren tevoorschijn komen.
Hier kan ik ook eventjes oefenen met mijn nieuwe lens (500 mm.) Een statief vind ik zeer onhandig en ik wil perse leren om uit de hand te kunnen fotograferen. Mijn eerste slachtoffertje is een Goudvink die ongeveer 20 meter bij mij vandaan maar net zichtbaar is tussen alle takken en bladeren. Het was dus echt zoeken naar een gaatje ….
Paddenstoelen heb ik helemaal niet gezien … Hoe vreemd is dat? Die horen toch thuis in een herfstblog maar wat niet is kan ik ook niet tonen. Sorry voor de “paddofreeks”.
Via de Geleenbeek loop ik terug naar de auto en heb ik toch een lekkere wandeling achter de rug.
Bedankt voor het kijken, tot de volgende keer!!
*******
Het is carnavalszondag en echt geweldig mooi weer. Ik begin met goede moed vast een beetje tuinwerk te doen. Dan hoor ik opeens een bekend geluid in de verte. Snel de camera halen en ja hoor… een kleine groep van 64 Kraanvogels vliegt luid tetterend en kwetterend over ons huis. De voorjaarstrek richting noorden is begonnen.
Vorig jaar ben ik het carnaval ontvlucht door naar Susteren’s bos ’t Hout te gaan en dit jaar ben ik na wat tuinwerk wederom naar ’t Hout gegaan. Dit bos heeft altijd wel iets leuks in petto.
Ik ben nog geen 5 minuten aan de wandel als het eerste vogeltje al in mijn vizier komt. Een IJsvogeltje….
Niet zo goed te benaderen als onze eigen inmiddels zo’n beetje vaste tuinbezoekster maar ze laat me toch tot ongeveer 15 meter afstand komen voor ze weg vliegt.
Overal hoor ik Boomklevers met hun typische geluid maar ik krijg er niet een te zien. Ook een Groene specht hoor ik vlakbij lachen maar daarna is het stil, ik kan hem niet vinden. Jammer, ik had erop gehoopt veel vogeltjes vandaag te zien aangezien er geen andere mensen te bespeuren zijn.
Ik zie opeens een trosje Sneeuwklokjes staan … De eerste dit jaar die ik zie en dat is toch ook wel een leuk onderwerp voor wat fotootjes.
Bloemetjes, blauwe lucht, zonneschijn … Dat geeft toch wel lentekriebels.
Ik verlaat het bos en loop naar de Geleenbeek die ligt weer op het grondgebied van Nieuwstadt. Ik heb er al vaker een blogje aan gewijd. Het is er nog kaal en onaantrekkelijk zo vlak na de winter. Het enige dat er te zien is zijn een groep (Grauwe?) ganzen met een ietwat heiige achtergrond. Wat een rust hier….
Ik blijf hier een tijdje rondhangen en op een gegeven moment beginnen de kleuren te veranderen. De zon begint al lichtjes te zakken.
Langzaam loop ik terug naar het bos om vervolgens langs een andere beek terug te lopen. De zon begint nu flink te zakken en dat zorgt voor mooie warme kleuren in dit bos waar de beek doorheen slingert.
En dan komt er een leuke verassing aangelopen … Gelukkig aan de andere kant van het water 🙂 Een kudde koeien die hier het hele jaar door verblijft en ze hebben ook een paar kleintjes bij zich. Een van die kleintjes is helemaal wit en echt schattig.
Ik heb ze een tijdje staan observeren en dat witte kleintje is een koppig beestje met een heel eigen willetje. Eerst gedwee achter mama aan maar als die dan het water oversteekt draait hij zich opstandig om, duidelijk niet van plan zijnd om zijn mooie witte vacht nat te maken.
Netjes volgen
Hij voelt al nattigheid
nee, hier heb ik geen trek in
Gewoon maar verstoppen achter mijn broertje dan ….
Laat de rest maar gaan, ik hoor er niet bij … het witte “zwarte” schaap van de familie 🙂
Maar eh … Dan blijf ik wel helemaal alleen achter …. Hoe moet dat dan?
Hé, er is er nog een die niet mee wil …..
Nog zo’n schatje…
Nog niet zo oud, want “het” heeft nog geen “oorkleppen” in….
Dit was voor mij een mooie “carnavalszondag”…..
*******
Er was ons toch perioden met zon beloofd? Helaas … het bleef flink bewolkt en best een beetje donker. De eerste helft van mijn wandeling was er dan ook niet veel interessants te zien en moest ik genoegen nemen met wat fris groen stermos en wat paddenstoelen.
Ik hoorde wel overal kloppen en roepen van spechten en boomklevers … maar zien, ho maar.
De terugweg langs de beek was wel een beetje leuker. Eerst zag ik weer het witgatje dat ik hier in de winter ook al zag. En al twee maal zag ik een ijsvogel over het water scheren.
De beek is hier ondiep, op de meeste plekken een halve meter en op sommige plekken zelfs nog ondieper. Ik was dan ook verbaasd om te zien dat er hier een bever actief is geweest. Het zijn nog heel verse sporen.
Een stukje verder zie ik boven het water een stuk tak hangen en bedenk me dat dit een heel prima plekje zou kunnen zijn voor die ijsvogel. Aan de kant waar ik loop is precies er tegenover een schuine dikke boom waar ik mooi overheen kan hangen en mezelf kan verschuilen en toch een uitstekende positie heb om de eventuele ijsvogel te fotograferen.
Het duurde niet lang … ik hoorde een schelle toon en wist, ze komt eraan. Ik zoomde alvast in op de tak, en een seconde later landde het ijsvogeltje erop … precies zoals ik al gedacht had.
Door de opwinding had ik toch niet zo’n vaste hand helaas dus de foto is niet helemaal scherp. Het beestje had me ook meteen in de gaten en vloog snel weer weg.
Maar … toch een leuk einde van een verder best saaie wandeling. Op de terugweg in de auto zag ik nog twee keer grote groepen kraanvogels over trekken. Ik kon nergens de auto parkeren … en balen maar die moest ik dus laten “vliegen”.
Wat plaatjes die zijn blijven liggen van de afgelopen maand.
Allereerst een foto genomen op de Kollenberg te Sittard.
Vergane glorie bij deze geweizwammetjes…
Dit zijtakje van de beek in Susteren was twee weken geleden nog bevroren en toen maar een meter breed … beetje overstroomd dus.
Een glibberige gele trilzwam van dichtbij …
Een bang konijn, bleef neer gedoken zitten. Dacht dat ik hem niet zag …
Dezelfde beek als die door Sittard loopt, maar dan een beetje noordelijker.
Ik begin de wandeling in Nieuwstadt … waar een hoge wand van bereklauwen staat.
Langs de beek loop ik naar Susteren, naar een gebied dat ’t Hout heet. Vanaf hier is het niet meer mogelijk om direkt langs het water te lopen … Een echte wildernis.
Er vliegen hier twee buizerds rond … ik hoor ze voorturend krijsen naar elkaar. Maar door de hoge bomen zie ik alleen af en toe een fractie van een vliegende buizerd.
Maar dan …. opeens landt er eentje recht boven me in de top van een boom, om er een vers gevangen muis te verorberen. Erg lastig om precies te focussen door alle bladeren, en dan is dit het beste resultaat.
Ook zag ik nog een ijsvogel die net een visje opviste, maar daar was ik niet op berekend … dus geen foto.
Het was hier mooi wandelen .. een heel verschil met de vorige keer in het voorjaar qua natuur.
Welkom op Sandra's FOTOblog 