De Pinksterweek in de Vulkaaneifel was niet met veel mooi weer gezegend. Foto’s heb ik dan ook niet veel gemaakt.
De mooiste vlinders die ik zag waren de Dambordjes … Struinend door het hoge gras in de avond verstoorde ik hun rust en vlogen ze op. Maar door gebrek aan zon weigerden ze met hun vleugels gespreid te poseren voor mij. Ach, de buitenkant mag er ook wezen.
Er vlogen ook veel donkerbruine vlinders rond in de avond. In hun geval was de buitenkant zeker mooier dan de gespreide vleugels… Deze vlinder heet Koevinkje en komt in Nederland ook veel voor.
Waar ongeacht het weer helemaal nooit een gebrek aan is zijn sprinkhanen. Maar gemeen zijn ze wel … ze spelen voortdurend een spelletje met de camera door telkens aan de achterkant van de grasspriet of plantenstengel te kruipen. Na heel wat rondjes keek zo’n beest mij eens nieuwsgierig aan wat ik eigenlijk van hem wil.





















