Archief voor juli 2011
Heb nog een hele bups vogeltjes op de foto gezet … allemaal bezoekers van dezelfde kale boom.
Allereerst een juveniele Groenling

Dan een mannetjes Kneu in zijn opvallende zomerkleed.

Een vrouwtes Putter, of misschien is het ook wel een jonkie

En hier van de achterkant gezien

En een Fitis, maar het zou ook een jonge Tjiftjaf kunnen zijn.

Weten jullie nog , … die bloedrode sluipvlieg waarvan ik dacht dat het een Cylindromyia bicolor was maar dat dat eigenlijk niet mogelijk was.
Nu .. kreeg ik deze week (een maand later) opeens een persoonlijke mail van de sluipvliegen validator van Naturalis omdat het hier wel degelijk om de bicolor gaat.

Dat maakt mij de eerste persoon in Nederland die deze vlieg gezien heeft. Het is dus een nieuwe soort voor ons land en ik heb de eer dit beestje in mijn tuin getroffen te hebben.
Normaal gesproken komt deze voor in Zuid-Frankrijk en zuidelijkere landen maar niet in midden-Europa.
Er komen echter steeds meer zuidelijke insecten onze kant op dus onmogelijk is zoiets niet.
Over een tijdje komt er een artikel in Nederlandse Faunistische Mededelingen (NFM) met een dankwoord aan mij.
Elke avond als het donker is komen de egeltjes te voorschijn … ze hebben een vaste route door de tuin, over het terras tikkend met hun naalden tegen de pui en dan langs de serre, het zwembad op naar de overburen waar ze dan de kattenbrokjes gaan opvreten.
Maar zondag in de tuin, gewoon midden op de dag liep er plots eentje voor mijn voeten langs toen ik wat onkruid aan het verwijderen was … blijkbaar was dat vlakbij hun slaapplekje

Lief he !!! Toch maar niet aaien ….
De vorige keer had ik Dambordjes op de foto maar vanwege het late tijdstip deden ze hun vleugels niet meer spreiden.
Deze keer had ik wat dat betreft meer geluk en kan ze nu laten zien met de vleugels open.


Vlakbij de IJsvogelwal zag ik deze vlieg, opvallend door het prachtige vleugelpatroon en zijn witte ogen.

Het is een soort Regendaas, welke weet ik nog niet. Het is moeilijk te bepalen vanwege die witte ogen. Waarschijnlijk is hij net uitgevlogen en zijn ze nog niet op kleur.

De foto waar je de ogen van opzij ziet is jammerlijk mislukt, wat ik erg jammer vind want juist daarop zie je de mooie band die over de ogen loopt. Ik heb van deze vlieg ook maar 1 exemplaar gezien dus een herkansing kreeg ik niet.

Ondanks de slechte foto zet ik hem er toch bij … vanwege die ogen.
Zoals beloofd ben ik weer terug met mooie Eifelbeestjes, hoewel deze hier natuurlijk ook vaak te zien zijn … maar dat geeft niet.
Mijn favoriete plekje was overwoekerd door hoge distels en dus moest ik op zoek naar een nieuw plekje en dat vond ik een klein stukje verderop. De IJsvogel had ik al vaker over de rivier zien scheren en nu vond ik plots zijn en haar broedplaats.

Een zandwal met drie holletjes waarvan er 1tje witte poep strepen had. Op ongeveer 8 meter een hoop grote keien waar ik tussen de planten mooi verscholen heerlijk kon zitten. En dat werd al snel beloond.

Meteen na aankomst begon dit IJsvogeltje te poetsen in afwachting van de komst van zijn of haar wederhelft.

Even later arriveerde nummer 2. Een twee meter hoger in een boom met voor mij een vervelende tak in de weg, maar ja … ik kon natuurlijk niet verplaatsen.

Meteen begon de communicatie tussen die twee


Toen kwam het vervelende moment dat ik zo’n droge keel had dat ik moest kuchen, ik kon het niet voorkomen. De IJsvogel in de boom probeert te zien waar het geluid vandaan komt ….

Toen vlogen ze beiden weg.
Een week later ging ik terug. In de buurt kwam ik een boer tegen met groot materieel achter zijn tractor. Op weg naar mijn plekje kreeg ik het benauwd … alles was kaalgetrokken. Toen ik om de bocht de aarden wal in zicht moest krijgen was tot mijn ontsteltenis alles verwoest.

Het poeltje was volgegooid met aarde van … juist de wand met de holletjes. Er was niks meer van over. Geen planten meer om tussen te verschuilen en geen broedplek meer … boos en verdrietig steek ik een sigaret op. De IJsvogels vliegen al roepend meerdere malen voorbij.
Zullen hun jongen levend begraven zijn? Ik weet het niet …. maar het was een verdrietig eind.