Archief voor december 2013
Ik vraag me al een tijdje af, waar zijn de vogeltjes.
In mijn tuin zijn ze op 1 hand te tellen, in de open natuur vallen de aantallen ook tegen. Vandaag was het wederom een beetje grauw weer, met af en toe een paar zonnestraaltjes. Toen ik er even uit wou was het al half drie, vrij laat dus.
Eventjes naar het park, voor een kort bezoekje. De behoefte aan wat frisse lucht, en niet zozeer aan veel lichaamsbeweging.
Het bleek een uitstekende keuze om hier naartoe te gaan.
Binnen tien minuten had ik prijs …. 🙂
Zo’n 40 meter voor me zie ik een fel blauw wezentje, yes, een ijsvogeltje …. Eindelijk weer eens iets leuks voor de lens.
Als ik dichterbij kom kijkt ze even opzij …
Maar vogels in een stadspark zijn net ietsje minder schuw, of de honger overheerst want daarna tuurt ze gewoon weer naar het water, op zoek naar visjes.
“Ze” want het is een zij … Duidelijk te zien aan de lichte onderkant van haar snavel. Mannetjes hebben een geheel zwarte snavel.
Als ik binnen de 20 meter van haar kom vliegt ze toch weg … Een blauwe flits die over het water scheert.
Geeft niet, ik ben al blij met de resultaten die ik tot nu heb behaald.
Ik vervolg mijn wandelingetje over het monumentale stenen sluisje.
Aan de andere kant loop ik nogmaals langs de beek en gues what?
Mevrouw ijsvogel is terug en heeft zojuist een visje gevangen.
Ze slaat het visje een paar maal met de kop op de steen en draait dan behendig het visje zodat de kop als eerste naar binnen glijdt. Hap slik en weg …
Meteen na dit hapje vliegt ze weg … en ik ga voldaan naar huis.
Na een maand niet gewandeld te hebben, was afgelopen zondag dan toch een keertje de gelegenheid daar. Eindelijk zag het er buiten een beetje aantrekkelijk uit met geregeld de zon en geen wind. Een frisse neus halen, dat was het doel.
Bij Watersley was het stil … geen wandelaars, ondanks prima weersomstandigheden.
Maar niet alleen wandelaars waren afwezig, ook was er totaal geen wildlife te zien. Alleen maar wat kraaien. Vreemd, ik verwachte nu toch wel al flink wat vogels alhier.
Ik loop het crossfietspaadje omhoog naar de Kollenberg en ook daar geen mensen. Maar ja, dat vind ik helemaal niet erg … voor mij mag het altijd zo rustig zijn.
Op het bankje zittend kijk ik even over het uitgestrekte weide/wijde landschap.
Waar zijn de buizerds, de blauwe kiekendieven, reigers? En al die kneutjes en gorzen dan?
Niks … wat is er loos? Ik weet het niet, maar dit is een beetje saai. Snel terug naar de auto en ik besluit naar Puth te rijden. 3 Kilometer hier vandaan, ik heb gehoord dat er alweer grauwe gorzen gespot zijn.
Mijn eerste uitzicht is de Kollenberg heel in de verte, waar ik zojuist nog gewandeld heb.
Er zijn geen grauwe gorzen te vinden, een paar groenlingen en vinken is al wat ik zie.
Iets verderop zag ik een half jaartje geleden een steenuil, daar dan maar eens gaan loeren.
Helaas, ook niks te zien. Ondertussen is er bewolking komen opzetten en wordt het landschap weer donker.
Geen succes vandaag, alleen een frisse neus heeft me opgepept.
Naar het dorpje Puth kijkend … Tegen de zakkende zon in, lijkt het wel in brand te staan. Ook al is het pas kwart over drie … Het lijkt wel avond.
Deze keer blijft het bij landschapsfoto’s. Hopend op wat leukers wacht ik af wat de winter brengen gaat.
Welkom op Sandra's FOTOblog 