Ik vraag me al een tijdje af, waar zijn de vogeltjes.
In mijn tuin zijn ze op 1 hand te tellen, in de open natuur vallen de aantallen ook tegen. Vandaag was het wederom een beetje grauw weer, met af en toe een paar zonnestraaltjes. Toen ik er even uit wou was het al half drie, vrij laat dus.
Eventjes naar het park, voor een kort bezoekje. De behoefte aan wat frisse lucht, en niet zozeer aan veel lichaamsbeweging.
Het bleek een uitstekende keuze om hier naartoe te gaan.
Binnen tien minuten had ik prijs …. 🙂
Zo’n 40 meter voor me zie ik een fel blauw wezentje, yes, een ijsvogeltje …. Eindelijk weer eens iets leuks voor de lens.
Als ik dichterbij kom kijkt ze even opzij …
Maar vogels in een stadspark zijn net ietsje minder schuw, of de honger overheerst want daarna tuurt ze gewoon weer naar het water, op zoek naar visjes.
“Ze” want het is een zij … Duidelijk te zien aan de lichte onderkant van haar snavel. Mannetjes hebben een geheel zwarte snavel.
Als ik binnen de 20 meter van haar kom vliegt ze toch weg … Een blauwe flits die over het water scheert.
Geeft niet, ik ben al blij met de resultaten die ik tot nu heb behaald.
Ik vervolg mijn wandelingetje over het monumentale stenen sluisje.
Aan de andere kant loop ik nogmaals langs de beek en gues what?
Mevrouw ijsvogel is terug en heeft zojuist een visje gevangen.
Ze slaat het visje een paar maal met de kop op de steen en draait dan behendig het visje zodat de kop als eerste naar binnen glijdt. Hap slik en weg …
Meteen na dit hapje vliegt ze weg … en ik ga voldaan naar huis.
Welkom op Sandra's FOTOblog 