Archief voor de ‘dieren in het wild’ Categorie
We zijn net een paar dagen terug van een weekje Tenerife, eventjes genieten van wat aangenamere temperaturen en eventjes de zinnen verzetten met leuke dingetjes.
Eén van die leuke dingetjes is een uitstapje op zee op een oude houten zeilboot met als doel dolfijnen te gaan spotten.
Of dat gelukt is? Nou en of !!! 🙂
In eerste instantie zien we er maar een stuk of 6, ze zijn vrij klein en komen alleen met hun vinnen boven water. Wel mooie beesten, donker grijs met een witte onderkant, net kleine orka’s.
Jammer dat deze niet springen maar het is natuurlijk wél een leuke ervaring om überhaupt dolfijnen in het wild te zien.
Een tijdje later zien we in de verte heel wat meer dolfijnen en deze zijn een heel stuk groter, en van een andere soort, de tuimelaar en die naam hebben ze niet voor niets. Onze boot zet koers in hun richting en met de snelheid die we maken ontstaan er hoge golven. Hét recept voor mooie plaatjes want dolfijnen vinden dit geweldig, dus gaan we “tuimelen” en nog veel meer !
Zelfs zijwaartse sprongen … En ze zijn er niet voor getraind.
Ik kan er geen genoeg van krijgen en heb eigenlijk veel te veel mooie foto’s om een keuze te maken.
Wat een plezier, ze vinden het duidelijk leuk …
En die pret is geheel wederzijds.
In het foto-reisverslag ( Tenerife en Gomera) komen deze intelligente schoonheden ook nog aan bod, zie boven in de balk….
Enjoy….
*******
Hallo, daar ben ik weer eens. We zijn er een weekje tussenuit gepiept en hebben flink genoten van het ongerepte natuureiland Corsica met zijn ruige rotsen en leuke beestjes.
Te zijner tijd plaats ik natuurlijk een uitgebreid foto-reisverslag maar nu eerst een blog met het “wildlife” dat we gezien hebben.
De temperatuur was dagelijks 26 of 27 graden. Een garantie voor veel insecten en vooral vlinders maar ook echte zonaanbidders als hagedissen.
Het huis waar we verblijven ligt in een klein dorpje in de bergen, midden in de natuur. In de tuin bloeit nog van alles en het is dan ook hier waar ik de meeste beestjes van deze vakantie gefotografeerd heb. Een mooie wants en sprinkhanen … Een Blauwzwarte Houtbij en een heel mooie langpootmug. Een voor mij onbekende slak die net zo groot is als een Wijngaardslak en ook twee Zwervende Heidelibellen. Een mannetje en een vrouwtje.
Hoewel er aan de kust veel Visarenden zouden voorkomen heb ik die nergens kunnen ontdekken. Wel 3 nesten van ze gezien. Ook de Lammergier komt voor op Corsica maar op de betreffende plek was een grote afwezigheid van wat voor vogels dan ook. Jammer , máár…..
Wel héél veel Rode Wouwen en Raven. Op één bepaalde plek zelfs een kleine honderd stuks bij elkaar. Dit was boven het terrein van een recyclingbedrijf. Aan de kust heb ik een paar vogeltjes getroffen die ik niet ken … Misschien een tapuit?
En tenslotte nog een grote verscheidenheid aan vlinders. Sommige daarvan vliegen ook hier in Nederland en sommige zijn erg zeldzaam of helemaal niet in Nederland te vinden. Anders dan bij de bovenstaande insecten weet ik van de vlinders wél alle namen en die zie je dan ook als je de foto’s aanklikt.
Voor mij was het genieten. Ik hoop voor jullie ook !! Binnenkort een foto-reisverslag van Corsica met o.a. zijn adembenemende en bizarre rotsformaties.
*******
Van 13 t/m 20 mei zijn we met vakantie geweest naar Corfu, een zeer groen Grieks eilandje. Het foto-reisverslag is in de maak en zal binnenkort verschijnen.
Op deze vakantie trof ik echter behoorlijk wat wildlife aan, met andere woorden, heb ik nogal veel beestjes op de foto gezet. Daarom ga ik hier een paar blogs over maken, los van het reisverslag.
Het eerste Wildlife-blogje gaat over; De Hardoen …..
De rest blijft nog even een verrassing.
Wat is een Hardoen?
Het is een hagedis uit de familie der Agamen. Eén van de weinige soorten Agamen die in Europa voorkomen. Een Agaam is een soort Leguaan. De meeste soorten leven in Afrika en Azië.
Ze leven voornamelijk van kleine ongewervelde diertjes maar ook gewervelde slachtoffertjes lust die wel. Ook eet hij plantenbladeren en bloemen.
Hun kleuren kunnen verschillen van grijs-bruin tot zwart met kleurtjes. Als ze opgewonden raken of zijn wordt hun kop oranje.
Op Corfu hebben we ze alleen aan de oostkant van het eiland gezien. Eerst een aantal bij het paleis van Sissi en later een heleboel in Corfu stad bij het oude fort. In bebouwd gebied dus.
Ze zijn redelijk dicht te benaderen, niet heel bang. Eerder een beetje afwachtend maar heel alert. Ze zijn razendsnel en rennen heel grappig. Ook klimmen ze heel goed.
Het zijn ook zeker geen kleine rakkers. Sommigen waren wel 30 cm. tot 40 cm. groot.
Er waren er ook twee die een boom tot hun territorium gemaakt hadden. Met een hol in een afgezaagde boomtak. Het is vast een stelletje.
Met knikkende kop communiceren ze met elkaar, wat eigen is voor deze soort. Andere hagedissen hebben weer hun eigen manieren die echt soortafhankelijk is en niet herkenbaar voor andere soorten. Rassenmix komt dus niet voor.
Niet van het bestaan afwetende van de Hardoen, was dit treffen een erg leuke verrassing. We hebben ons kostelijk geamuseerd met het kijken naar en het fotograferen van deze beesten.
Het was mooi weer zaterdag 26 oktober. Een lekker warm zonnetje en een flinke wind waren blijkbaar prima omstandigheden voor de nog aanwezige vlinders. Ze waren niet te tellen, zoveel waren het er.
Vooral heel veel luzernevlinders. Bovenstaande is een oranje luzernevlinder, onderstaande weet ik niet zeker.
Hier op de Watersley liggen 4 kleine regenpoeltjes op een rij … Bij elk poeltje zwermde het van de parende heidelibellen.
Bij 1 van de poeltjes ben ik gaan tellen en ik kwam op 23 stuks, 1tje was nog vrijgezel.
Terug naar de vlinders en verder gelopen naar de Kollenberg, bleken de dagpauwogen toch wel veruit het meest aanwezig te zijn. Zij waren écht niet te tellen.
Verder nog 2 atalanta’s en 1 distelvlinder. Een hoop koolwitjes én …..
Een kleine parelmoervlinder. Dat is een nieuwe soort voor mij en zeker hier op de Kollenberg.
Het lukte met al die wind alhier niet om superfoto’s te schieten maar ik ben allang blij dat ik het beestje überhaupt op de foto heb.
Zo heeft een rondje Kollenberg tóch weer 1 kleine verrassing, zoals zo vaak het geval is. Twee weken terug had ik ook zo’n kleine verrassing. Ook hier gold, geen superfoto maar wel een leuke waarneming.
Een wezeltje dat net de weg over wou steken.
Op dinsdag 27 augustus ging ik van het heerlijke weer genieten op Watersley en de Kollenberg. Er was deze keer heel wat te zien, zodat ik heel eenvoudig meerdere blogs kan maken van deze éne wandeling.
Het verbindingspaadje tussen deze twee gebieden is steil en smal en is omgeven door een dichtbegroeid stukje bos. Het is er altijd een beetje donker en er zitten ook altijd veel vogeltjes. Deze keer hoorde ik opeens vlak voor me en boven me een vreemd geluid. Ik bleef meteen staan natuurlijk. Het duurde niet lang voor ik de veroorzaker van het geluid gevonden had.
Je zou verwachten dat zo’n eekhoorn het meteen hoger op zou zoeken, weg van mij … Zeker als er zoveel vluchtwegen zijn als hier.
Maar nee, het beestje lijkt wel een beetje nieuwsgierig aangelegd.
Telkens weer kwam het achter de dikke stam vandaan om naar mij te kijken.
Ik kreeg op deze manier wel alle gelegenheid om veel foto’s te maken.
Dan kruipt het weer achter de dikke stam en zie ik het even een tijdje niet meer. Ik loop een paar meter door zodat ik de andere kant van de boom kan bekijken. En jawel, het is er nog steeds.
Het hangt daar maar te hangen …
Dan bedenk ik me opeens dat dit wel eens een jonkie zou kunnen zijn. Het hangt er namelijk nogal krampachtig aan zijn nageltjes en lijkt zichzelf niet omhoog te kunnen heffen. Een beetje angstig nu kijkt het vanuit een ooghoek naar mij.
Ik vind het opeens een beetje zielig nu en besluit maar snel door te lopen.
Nog 1 keertje omkijken en ik zie dat de nieuwsgierigheid weer terug geslopen was in dat leuke kopje. Het kijkt me na of ik nu toch echt wel wegga.
Welkom op Sandra's FOTOblog 