Op dinsdag 27 augustus ging ik van het heerlijke weer genieten op Watersley en de Kollenberg. Er was deze keer heel wat te zien, zodat ik heel eenvoudig meerdere blogs kan maken van deze éne wandeling.
Het verbindingspaadje tussen deze twee gebieden is steil en smal en is omgeven door een dichtbegroeid stukje bos. Het is er altijd een beetje donker en er zitten ook altijd veel vogeltjes. Deze keer hoorde ik opeens vlak voor me en boven me een vreemd geluid. Ik bleef meteen staan natuurlijk. Het duurde niet lang voor ik de veroorzaker van het geluid gevonden had.
Je zou verwachten dat zo’n eekhoorn het meteen hoger op zou zoeken, weg van mij … Zeker als er zoveel vluchtwegen zijn als hier.
Maar nee, het beestje lijkt wel een beetje nieuwsgierig aangelegd.
Telkens weer kwam het achter de dikke stam vandaan om naar mij te kijken.
Ik kreeg op deze manier wel alle gelegenheid om veel foto’s te maken.
Dan kruipt het weer achter de dikke stam en zie ik het even een tijdje niet meer. Ik loop een paar meter door zodat ik de andere kant van de boom kan bekijken. En jawel, het is er nog steeds.
Het hangt daar maar te hangen …
Dan bedenk ik me opeens dat dit wel eens een jonkie zou kunnen zijn. Het hangt er namelijk nogal krampachtig aan zijn nageltjes en lijkt zichzelf niet omhoog te kunnen heffen. Een beetje angstig nu kijkt het vanuit een ooghoek naar mij.
Ik vind het opeens een beetje zielig nu en besluit maar snel door te lopen.
Nog 1 keertje omkijken en ik zie dat de nieuwsgierigheid weer terug geslopen was in dat leuke kopje. Het kijkt me na of ik nu toch echt wel wegga.
Welkom op Sandra's FOTOblog 