Er was ons toch perioden met zon beloofd? Helaas … het bleef flink bewolkt en best een beetje donker. De eerste helft van mijn wandeling was er dan ook niet veel interessants te zien en moest ik genoegen nemen met wat fris groen stermos en wat paddenstoelen.
Ik hoorde wel overal kloppen en roepen van spechten en boomklevers … maar zien, ho maar.
De terugweg langs de beek was wel een beetje leuker. Eerst zag ik weer het witgatje dat ik hier in de winter ook al zag. En al twee maal zag ik een ijsvogel over het water scheren.
De beek is hier ondiep, op de meeste plekken een halve meter en op sommige plekken zelfs nog ondieper. Ik was dan ook verbaasd om te zien dat er hier een bever actief is geweest. Het zijn nog heel verse sporen.
Een stukje verder zie ik boven het water een stuk tak hangen en bedenk me dat dit een heel prima plekje zou kunnen zijn voor die ijsvogel. Aan de kant waar ik loop is precies er tegenover een schuine dikke boom waar ik mooi overheen kan hangen en mezelf kan verschuilen en toch een uitstekende positie heb om de eventuele ijsvogel te fotograferen.
Het duurde niet lang … ik hoorde een schelle toon en wist, ze komt eraan. Ik zoomde alvast in op de tak, en een seconde later landde het ijsvogeltje erop … precies zoals ik al gedacht had.
Door de opwinding had ik toch niet zo’n vaste hand helaas dus de foto is niet helemaal scherp. Het beestje had me ook meteen in de gaten en vloog snel weer weg.
Maar … toch een leuk einde van een verder best saaie wandeling. Op de terugweg in de auto zag ik nog twee keer grote groepen kraanvogels over trekken. Ik kon nergens de auto parkeren … en balen maar die moest ik dus laten “vliegen”.
Welkom op Sandra's FOTOblog 