Zoals beloofd ben ik weer terug met mooie Eifelbeestjes, hoewel deze hier natuurlijk ook vaak te zien zijn … maar dat geeft niet.
Mijn favoriete plekje was overwoekerd door hoge distels en dus moest ik op zoek naar een nieuw plekje en dat vond ik een klein stukje verderop. De IJsvogel had ik al vaker over de rivier zien scheren en nu vond ik plots zijn en haar broedplaats.
Een zandwal met drie holletjes waarvan er 1tje witte poep strepen had. Op ongeveer 8 meter een hoop grote keien waar ik tussen de planten mooi verscholen heerlijk kon zitten. En dat werd al snel beloond.
Meteen na aankomst begon dit IJsvogeltje te poetsen in afwachting van de komst van zijn of haar wederhelft.
Even later arriveerde nummer 2. Een twee meter hoger in een boom met voor mij een vervelende tak in de weg, maar ja … ik kon natuurlijk niet verplaatsen.
Meteen begon de communicatie tussen die twee
Toen kwam het vervelende moment dat ik zo’n droge keel had dat ik moest kuchen, ik kon het niet voorkomen. De IJsvogel in de boom probeert te zien waar het geluid vandaan komt ….
Toen vlogen ze beiden weg.
Een week later ging ik terug. In de buurt kwam ik een boer tegen met groot materieel achter zijn tractor. Op weg naar mijn plekje kreeg ik het benauwd … alles was kaalgetrokken. Toen ik om de bocht de aarden wal in zicht moest krijgen was tot mijn ontsteltenis alles verwoest.
Het poeltje was volgegooid met aarde van … juist de wand met de holletjes. Er was niks meer van over. Geen planten meer om tussen te verschuilen en geen broedplek meer … boos en verdrietig steek ik een sigaret op. De IJsvogels vliegen al roepend meerdere malen voorbij.
Zullen hun jongen levend begraven zijn? Ik weet het niet …. maar het was een verdrietig eind.
Welkom op Sandra's FOTOblog 
Jeetje, wat de droevig einde… de boer zal het waarschijnlijk niet eens geweten hebben… arme ijsvogels…
LikeLike
De enige keer dat ik een ijsvogel zag, was een blauwe flits op een boot in de Biesbosch! Wel droevig hoor, het verhaal dat volgt. Er lijkt soms zo weinig oog voor de kleine parels in het landschap…
LikeLike
Wat een prachtig buitenkansje om die ijsvogels zo mooi te kunnen fotograferen. Normaal gesproken zie je ze hooguit eens voorbij scheren …
Maar wat krijgt je verhaal een wrede wending. Zonde!
LikeLike
Geweldig zoals je deze ijsvogels hebt vastgelegd.
Wel triest dat ze de boel zo op de kop hebben gezet. En dat je dan die ijsvogels zo voorbij hoort roepen en dan de gedachte dat de jongen misschien levend zijn begraven. Ik kan me voorstellen dat je boos en verdrietig was en bent.
LikeLike
Och wat zielig…. Arme vogeltjes! Wel prachtigemooie foto’s maar helaas helpt dat niet voor die vogeltjes 😦
LikeLike
Wat een prachtige vogel is de ijsvogel. Fantastisch dat je zo dichtbij hebt kunnen komen… ik heb het verhaal helemaal gelezen… ja heel jammer dat de verblijfplaats van de vogels vernield is…maar jammer genoeg gaat het heel vaak zo ….ik kom gauw weer eens kijken hier….Agnès
LikeLike
frustrerend , een duidelijk voorbeeld weer van hoe de mens zijn omgeving vernietigd.
ik ben weer langzaam boven water hoe bevalt het in het eifelse, zijn jullie al omgehuisd?
LikeLike
Wat moet ik nog meer schrijven dan al is geschreven.
Mooie vogels. Het lukt maar zelden om ze goed voor de lens te krijgen.
Helaas, de afloop lijkt niet goed te zijn.
LikeLike
Mooie foto’s, Sandra! Jammer van het plekje. 😦
LikeLike
Hoi sandra, wat een voorrecht dat je de ijsvogels kon fotograferen. En wat triest dat hun nest ws niet bewust vernield is!
Hopelijk vinden zij een nieuwe plek waar ze niet gestoord zullen worden.
Ik verheug me op je volegnde blog
LikeLike
Inderdaad een heel verdrietig eind.. Wat ontzettend jammer zeg… 😦
Je hebt die 2 er in elk geval prachtig op staan!
Ik heb ze wel zien vliegen, maar verder de foto’s zijn me nooit gelukt….
LikeLike
Hallo sandra
Wat een pracht van een verhaal en eerlijk gezegd ben ik wel een beetje jaloers op je foto’s.wat ben jij een bofkont..1 keer is het me bijna gelukt er eentje te fotograferen toen er plots een wielertoerist opdook en weg was mijn vogeltje.Hopelijk zijn de jongen in veiligheid gebracht want zo maakt het ook mij wat triestig
LikeLike
Inderdaad een triest eind, en zo maken wij mensachtigen onbewust meer kapot dan je lief is 😦 Toch echt te gek dat je bevoorrecht was om dit bijzondere vogeltje in je lens te vangen. Menig natuurfotograaf is er jaloers op
LikeLike
Een mooi verhaal met toch wel een triest einde Sandra, het is te hopen dat de jongen het hebben overleefd hoor!
Je foto’s zijn een lust om naar te kijken, en over een takje gaan we niet moeilijk doen toch?
Groetjes van Edward.
LikeLike