De zaterdag begon met zon en blauwe lucht … mooi, perfect voor een wandeling.
Allereerst ging ik naar Geleen, een gebiedje onderzoeken waar ik nog niet geweest was.
Op zich zou dit best een leuke plek kunnen zijn voor veel vogels, maar dat was helemaal niet het geval. Het enige vliegende wezen hier aanwezig was een torenvalk.
De volgende stop zou worden een bos een paar kilometer verder gelegen. Ook hier was ik nog nooit geweest. Op google earth had ik gezien dat er een ven moet liggen midden in dat bos.
Eenmaal daar met de auto concludeerde ik dat dit een privé bos is, helemaal omheind met prikkeldraad. Dat ging het dus niet worden. Omdat ik toch al op de weg richting het dorpje Obbicht zat ben ik doorgereden om te zien of de Maas hoog zou staan.
Dat was duidelijk … flink hoog water, de bosjes staan zelfs onder. De Maas is een breed meer geworden.
Wandelen is ook hier niet mogelijk … Maar, ik ben nu ook niet ver van Grevenbicht vandaan. Daar ligt een gebiedje genaamd de Elba. Misschien dat ik daar een wandeling kan maken.
Ik kan hier nog net wel over het pad lopen. Normaal gesproken is het waterpijl van de Maas hier 3 tot 4 meter onder het pad … behoorlijk hoog water dus, maar ik houd de voeten droog.
De lucht trekt steeds dichter met schapenwolkjes en de zon blijft weg … Weilanden nodigen niet uit om erdoor te struinen want die staan flink onder water.
Opvallend is het dat er helemaal nergens vogels zijn … Alleen wat reigers. Denken die dat er visjes zwemmen in een weiland? Nee .. er is weinig meer te zien dan glinsterende luchtschaapjes.
Maar, nu ik toch in Grevenbicht ben is het ook niet ver meer naar het dorpje waar ik laatst die twee steenuiltjes had gezien. Dan daar toch nog even naartoe rijden.
En ja hoor … één steenuiltje. Bijna niet te zien tussen de takken. De zon is inmiddels helemaal weg en dat is jammer voor de foto want deze keer keek het uiltje me wél recht aan.
Ze zijn zo klein dat ik deze alleen maar zag omdat die gele ogen me aanstaarden … anders had ik hem zo over het hoofd gezien.
Het heeft geen zin om nog verder op avontuur te gaan. Er zijn al heel wat uurtjes verstreken ondertussen en mijn maag begint te rammelen.
Welkom op Sandra's FOTOblog 