Dit natuurgebied bij Montfort (L.) staat bij de echte libellen fanaten elk jaar op de agenda. Van heinde en ver komen ze in de zomer helemaal hier naar toe gereden omdat het hier wemelt van de zeldzaamheden.
Voor mij was het al twee jaar geleden dat ik er geweest ben en toen was ik er in de eerste week van juli. Enorm veel zeldzaamheden heb ik toen voor de lens gehad. Maar in augustus vliegen er weer heel andere soorten zoals de Bandheidelibel en de Zuidelijke Keizerlibel en daar ben ik nu naar op zoek gegaan. De weersvoorspellingen waren slecht en vroeg in de ochtend had het dan ook geen enkele zin om helemaal naar Montfort te rijden. Het gebied is te groot om op de gok het riet te inspecteren of er libellen in hangen … Maar rond een uur of 11 werd het zonniger en warmer en ben ik snel in de auto gesprongen.
Daar aangekomen zie ik dat er maar een paar auto’s staan, prima … Lekker rustig, daar hou ik van. Er vliegt al meteen van alles en nog wat om me heen, maar op het prikkeldraad zit een uitstekend beginnetje lekker stil op te warmen. De “gewone” beesten zijn voor mij ook bijzonder dus deze Roodbruine Heidelibel krijgt ook zijn plekje op mijn blog.
Zoals altijd, elke foto kun je aanklikken om in het groot te bekijken.
Dan ga ik aan de wandel met een goed gevoel, dit was immers al een leuk beginnetje. Reigersbroek is een groot moerasgebied en na al die regen van de laatste tijd is het er nu wel héél erg nat. Pff, ben ik blij dat ik rubberlaarzen heb aangetrokken.
Voorlopig blijf ik maar even op de weg lopen langs een gigantisch maisveld (hier is de ondergrond blijkbaar wél droog) en hier zie ik een paar vogeltjes vliegen. Ze zijn duidelijk bezig insecten uit de lucht te plukken en landen dan vervolgens op de uitstekende pluimen van de hoge mais. Het zijn allemaal Paapjes.
In dit gedeelte is er verder niet zo heel veel activiteit. Ik zie voornamelijk wat juffertjes en heidelibellen en in de brandnetels een heleboel rupsen van de Dagpauwoog
De namen van al die beestjes kun je zien als je de foto aanklikt.
Ik loop dezelfde weg terug (dat kan niet anders) en ga met de auto een eindje verderop parkeren. In het stuk moeras hier zie ik paarden rennen en spelen, die lijken een leven als “God in Frankrijk” te hebben … Alhoewel, staan paarden graag in het water?
Ondertussen begin ik de hoop te verliezen om nog Bandheidelibellen te ontmoeten. Er zijn libellen genoeg, dat is het punt niet … Maar op een enkele Tengere Grasjuffer na heb ik nog geen bijzondere gezien. Dan begint het ook nog lichtjes te regenen. Niet hard, geen reden om te gaan schuilen ….
Ik zie een goudgekleurde libel neerstrijken in het hoge gras … Wederom een Roodbruine Heidelibel, deze keer een vrouwtje.
Achteraf blijkt die regen nog leuk te zijn ook omdat de regendruppeltjes als vergrootglas dienen op de facetogen van de libel.
Ik loop vervolgens een geheel lege akker op, je weet immers nooit wat daar nu weer te zien zal zijn. Nou, dat is leuk … Overal rennen en vliegen er Bastaardzandloopkevers. Sommigen van jullie weten wel hoe lastig deze beestjes te benaderen zijn. Het vergt dan ook heel wat geduld om deze foto te maken.
De hoogkant foto van het vrouwtje Roodbruine Heidelibel vind ik persoonlijk eigenlijk een beetje zonde om zo klein te bekijken. Daarom hier nóg een keertje maar dan horizontaal.
Ben je benieuwd of ik die Bandheidelibellen nog aan zal treffen, en misschien nog wel wat meer mooie beestjes ? Houdt dan mijn blog vooral in de gaten 🙂
Want; Dit was nog lang niet alles….
*******
