Net terug van boodschappen doen, het aanrecht ligt er vol mee … gaat opeens mijn gsm
He Sandra, de ransuilen zijn weer in Sittard en 1tje zit vol in beeld in het zonnetje … kun je komen?
Jaaa, gelukkig kan dat … we komen eraan. 10 Minuten later ….
Precies dezelfde plek als vorig jaar … alleen zit deze in de voortuin. Tot nu toe zijn ze met zijn vijven, de andere zitten onzichtbaar in dezelfde coniferen als vorige winter. Toen waren er 55, maar het is nog vroeg in het jaar … dat belooft wat.
Een unieke kans en ik was dan ook heel blij met dit telefoontje.
Mijn man zei ga maar mee wandelen, ik zie je straks …. en dat was een goed idee want even later zie ik in de verte een aardige groep kraanvogels naderen.
In de afgelopen weken en dagen hoorde ik van alle kanten al mensen die ze hebben zien overvliegen, maar ik had er dit jaar nog geen gezien. En nu gebeurde dat dan toch.
De kraanvogels waren nog maar net weg toen ik in de verte iets groots en wits zag vliegen … dat is een grote zilverreiger zegt Bert. We zijn het beest dat vergezeld (of beter gezegd belaagd) werd door een blauwe reiger, steeds dichter genaderd. De foto’s zijn echter toch nog van grote afstand genomen.
Het was de eerste keer dat ik zo’n reiger in levende lijve zag.
We probeerden nog dichterbij te gaan maar toen vloog hij/zij weg.
Na wekenlang niks interessants op de foto gehad te hebben was dit toch wel een geweldige dag.
Toen onze wandeling er bijna op zat zagen we ook nog een gele luzernevlinder.
Een vlinder die in oktober vliegt maar met deze warmte nu in november nog steeds aktief is
Dit was het dan weer. Ik heb genoten … hopelijk jullie ook!!


























