Archive for the ‘kollenberg’ Tag
Nog even wil ik terugkomen op het raadsel uit mijn vorige blog.
De betreffende meneer is toevallig op mijn blog terecht gekomen (lang leve tags) en heeft een reactie geplaatst om e.e.a. uit te leggen. Zie vorige blog …
Toen had ik een emailadres … en in no time hadden we een afspraak. Op woensdag 27 maart heb ik van dichtbij het vliegen van een slechtvalk meegemaakt.
Nu verwacht ik natuurlijk wel wat jullie reacties zullen zijn … zo’n beest hoort in de vrije natuur te leven. OK, dat is natuurlijk het mooiste, maar in dit geval … krijgt de valk heel veel vrijheid om te vliegen en te jagen.
En in het geval dat zij wegvliegt, wat dus gebeurd was op die zaterdag in mijn vorige blog .. dan wordt ze gewoon weer opgepikt op een andere locatie met behulp van een zendertje.
Ik was blij met deze ervaring, en heb prachtige foto’s kunnen maken.
Een tweede valk was van een andere soort, aanzienlijk groter. Een Amerikaanse ondersoort …
Deze is nog jong en onervaren … heeft nog niet de notie om het luchtruim te kiezen en vliegt daarom laag over de grond.
Het jagen zit nog niet echt in zijn koppie … en krijgt zo een hapje om aan te plukken.
Ik voelde geen enkele wroeging, het is geen show zoals je in dierenparken ziet … in de verste verte niet!
Deze vogels hebben nooit in het wild geleefd, en krijgen hier alle vertrouwen en een hoge mate van vrijheid en het vertonen van natuurlijk gedrag tot op zekere hoogte.
Kortom, er zijn niet heel veel valkeniers en dat moet ook zo blijven … maar ik heb in elk geval genoten, en ben zeker niet met een negatief gevoel naar huis gegaan.
Nadat ik zaterdag genoten had van de blauwe kiekendieven gebeurde er nog iets opmerkelijks.
In een boom zat iets te klingelen. Wat bleek, er zat een slechtvalk met bellen om zijn poten. Even later dook er een valkenier op en de vogel vloog naar hem toe. De valkenier gooide vervolgens de valk in de lucht en deze vloog weg naar een jachthutje 100 meter verderop. Tot dusver nog een normale situatie. Maar …
De man draait zich om en gaat weg … Naar zijn auto een heel eind terug, En … rijdt weg. Huh ???
De slechtvalk blijft nog 10 minuten op het hutje zitten en vliegt dan in tegenovergestelde richting weg. Snappen jullie het? Ik niet …
Nu heb ik wel wat info inmiddels en deze man schijnt vaker op de Kollenberg te komen met zijn valk. Het beest is gezenderd dus wel terug te vinden. Maar ik vind het toch een vreemde situatie.
Dan de zondag … Ik ging nog een keertje naar Puth om nu dan de grauwe gorzen op de foto te zetten. Lang zullen ze hier namelijk niet meer blijven want ook deze vogels zijn hier alleen in de winter.
Deze keer had ik meer geluk … Er waren op dat moment 6 grauwe gorzen en één ervan kon ik op de foto zetten.
Voor een lekkere wandeling aldaar had ik een verkeerde dag gekozen. Er was een georganiseerde wandeling dus er liepen een paar honderd mensen. Niet mijn ding … Verder heb ik alleen nog een rietgors man op de foto gezet
Gauw terug naar het kleine dorpje Puth en op naar een warme bak koffie.
Op zaterdag moest ik er eventjes uit na een zware week van werken en ijskrabben om vijf uur ’s ochtends.
’s Morgens was het mooi weer, blauwe lucht maar wel een stevige wind. Ik besloot nog wat af te wachten. In de middag was de wind gaan liggen maar het zonnetje was ook verdwenen. Het was wel een lekkere temperatuur dus, op naar nog een keertje Kollenberg.
Er waren een aantal vrouwelijke blauwe kiekendieven op jacht.
Ik had nog nooit eerder het geluk dat zo’n kiek zo dichtbij op jacht was. Het leek wel of ze totaal geen notie van mij nam.
Erg lang kunnen we niet meer van ze genieten, een dezer weken zullen ze weer vertrekken naar hun broedgebieden.
Zelfs als ze even neerdaalt is dat op een afstand van een kleine 50 meter, vol in het zicht …
Voor een compactcamera toch geen slechte resultaten … ?
Eindelijk een middag zon … en dat werd hoog tijd. Na Madeira was ik niet meer buiten geweest, en dat is al twee weken. Geen zin om de kou en miezer in te gaan, maar vandaag begon het te kriebelen.
Ik was al een hele tijd niet naar de Kollenberg geweest dus dat werd de bestemming. Bij het grote gebouw op deze foto parkeer ik altijd mijn auto. Het zag er mooi uit in de zon en met een blauwe lucht.
Boven de voordeur van dit gehandicapten complex hangt een mooi wapen.
Dit is allemaal nog Watersley, maar er was hier nog niet veel te zien. Geen muisjes, geen buizerds …
Aan het eind van Watersley tref ik een andere natuurliefhebber en we maken een praatje over de Kollenberg. Er waren wel wat kiekendieven actief vertelde deze man mij, dus .. ik ging ook maar eens op zoek.
De eerste blauwe kiekendief die ik zag was een mannetje die aan het jagen was.
Een mannetje zie ik niet vaak dus dat vond ik wel mooi om hem zo te zien duiken en buitelen tijdens de jacht.
En hoe heerlijk ook om een keertje met een blauwe lucht over de Kollenberg te wandelen, dat leek deze winter maar niet te gebeuren.
Vreemd maar er is geen enkele buizerd te zien. Terwijl alle vorige keren ik er elke keer 7 telde.
Vorig jaar om deze tijd was er altijd een ruigpootbuizerd van de partij .. deze winter helaas niet. En al die velduilen, dat was ook in februari. Naja, ook die gaan we dit jaar echt niet meer zien.
Maar, wel de grote zilverreigers. Twee stuks ver aan de horizon.
Als ik een stukje verderloop tref ik weer iemand waar ik een praatje mee maak .. Vandaag zijn de mensen allemaal spraakzaam. Natuurliefhebbers waren dan ook de enige die vandaag hier liepen want het was behoorlijk winderig en koud, ondanks de zon.
Richting de bewoonde wereld kijkend zie ik een vrouwelijke blauwe kiekendief vliegen … nog een beetje te ver weg.
Maar, al snel zie ik er nog meer … vrouwtjes. Ook drie kneutjes en een groep houtduiven op dit stukje Kollenberg.
Brrr. Aan het gesprek moet nu toch een einde komen want ik sta te bevriezen … We nemen afscheid en ik loop weer naar beneden richting Watersley.
En heb ik nu dan eindelijk eens geluk dat er een buizerd op een paaltje is gaan zitten? Normaal zie ik ze alleen vliegend.
Geluk voor de helft zullen we maar zeggen, want ik heb welliswaar eindelijk een zittende buizerd maar met een verkeerde lichtval … Ach, toch nog leuk voor ik in de auto stap en een leuk einde verhaal momentje.
Wat plaatjes die zijn blijven liggen van de afgelopen maand.
Allereerst een foto genomen op de Kollenberg te Sittard.
Vergane glorie bij deze geweizwammetjes…
Dit zijtakje van de beek in Susteren was twee weken geleden nog bevroren en toen maar een meter breed … beetje overstroomd dus.
Een glibberige gele trilzwam van dichtbij …
Een bang konijn, bleef neer gedoken zitten. Dacht dat ik hem niet zag …
Welkom op Sandra's FOTOblog 