Archive for the ‘valkenier’ Tag
Het was een goed jaar geleden dat ik voor het eerst mee ging kijken hoe een slechtvalk een kraai vangt.
Hoog tijd om dat nog eens te doen. Inmiddels alweer twee weken geleden hadden we een afspraak op de Kollenberg te Sittard met Harry Vrehen en zijn valken.
De vogel kijkt eerst goed om zich heen, op zoek naar kraaien misschien? Nee, dat doet ze om de omgeving in zich op te nemen. Zo kan ze zich oriënteren waar ze is.
Dan vliegt ze weg en is ze nog maar moeilijk te volgen met het blote oog. Het daadwerkelijk vangen van een kraai heb ik niet kunnen zien. Het is een heel gevecht tussen kraai en slechtvalk laten we ons vertellen. De kraai, hakt met zijn enorme snavel naar de ogen van de valk. Je ziet dan ook een paar kleine wondjes rond de ogen als je goed kijkt.
Maar deze valk is goed getraind en jaagt enkel op kraaien. Sinds november vorig jaar heeft ze er al 50 te pakken gehad waarvan er maar 5 hebben kunnen ontsnappen.
Je ziet de ondergaande zon in haar ogen. Het is al laat in de middag en weldra gaat het schemeren.
Meteen wordt het licht een stuk slechter en krijg ik foto’s met ruis als zij haar prooi mag verorberen.
Dan wordt zij opgeborgen en mag de andere valk nog even de vleugels strekken. De veel grotere Amerikaanse slechtvalk laat de wind onder haar vleugels vleien en laat zo haar prachtige veren goed zien.
Nadat ook zij de omgeving goed in zich opgenomen heeft, kiest ze het luchtruim en kunnen wij de schijnaanvallen bekijken die ze regelmatig laat zien.
Ik heb nog geprobeerd om dit te filmen maar dat was niet te doen. Het gaat allemaal zo snel dat ik alleen af en toe een wazige vleugel op film heb.
Genoten hebben we zeker weer. En er komt vast nog wel eens een mogelijkheid op een beter tijdstip. Want nu was het echt te donker geworden.
Nog even wil ik terugkomen op het raadsel uit mijn vorige blog.
De betreffende meneer is toevallig op mijn blog terecht gekomen (lang leve tags) en heeft een reactie geplaatst om e.e.a. uit te leggen. Zie vorige blog …
Toen had ik een emailadres … en in no time hadden we een afspraak. Op woensdag 27 maart heb ik van dichtbij het vliegen van een slechtvalk meegemaakt.
Nu verwacht ik natuurlijk wel wat jullie reacties zullen zijn … zo’n beest hoort in de vrije natuur te leven. OK, dat is natuurlijk het mooiste, maar in dit geval … krijgt de valk heel veel vrijheid om te vliegen en te jagen.
En in het geval dat zij wegvliegt, wat dus gebeurd was op die zaterdag in mijn vorige blog .. dan wordt ze gewoon weer opgepikt op een andere locatie met behulp van een zendertje.
Ik was blij met deze ervaring, en heb prachtige foto’s kunnen maken.
Een tweede valk was van een andere soort, aanzienlijk groter. Een Amerikaanse ondersoort …
Deze is nog jong en onervaren … heeft nog niet de notie om het luchtruim te kiezen en vliegt daarom laag over de grond.
Het jagen zit nog niet echt in zijn koppie … en krijgt zo een hapje om aan te plukken.
Ik voelde geen enkele wroeging, het is geen show zoals je in dierenparken ziet … in de verste verte niet!
Deze vogels hebben nooit in het wild geleefd, en krijgen hier alle vertrouwen en een hoge mate van vrijheid en het vertonen van natuurlijk gedrag tot op zekere hoogte.
Kortom, er zijn niet heel veel valkeniers en dat moet ook zo blijven … maar ik heb in elk geval genoten, en ben zeker niet met een negatief gevoel naar huis gegaan.
Nadat ik zaterdag genoten had van de blauwe kiekendieven gebeurde er nog iets opmerkelijks.
In een boom zat iets te klingelen. Wat bleek, er zat een slechtvalk met bellen om zijn poten. Even later dook er een valkenier op en de vogel vloog naar hem toe. De valkenier gooide vervolgens de valk in de lucht en deze vloog weg naar een jachthutje 100 meter verderop. Tot dusver nog een normale situatie. Maar …
De man draait zich om en gaat weg … Naar zijn auto een heel eind terug, En … rijdt weg. Huh ???
De slechtvalk blijft nog 10 minuten op het hutje zitten en vliegt dan in tegenovergestelde richting weg. Snappen jullie het? Ik niet …
Nu heb ik wel wat info inmiddels en deze man schijnt vaker op de Kollenberg te komen met zijn valk. Het beest is gezenderd dus wel terug te vinden. Maar ik vind het toch een vreemde situatie.
Dan de zondag … Ik ging nog een keertje naar Puth om nu dan de grauwe gorzen op de foto te zetten. Lang zullen ze hier namelijk niet meer blijven want ook deze vogels zijn hier alleen in de winter.
Deze keer had ik meer geluk … Er waren op dat moment 6 grauwe gorzen en één ervan kon ik op de foto zetten.
Voor een lekkere wandeling aldaar had ik een verkeerde dag gekozen. Er was een georganiseerde wandeling dus er liepen een paar honderd mensen. Niet mijn ding … Verder heb ik alleen nog een rietgors man op de foto gezet
Gauw terug naar het kleine dorpje Puth en op naar een warme bak koffie.
De show was behoorlijk spectaculair … maar druk. Het is jammer dat je zo’n vogels altijd in combinatie met een hoop mensen op de foto krijgt. Ik heb een aantal foto’s flink gesneden om dit een beetje te beperken.
De Gier uit mijn vorige blog zat ook in de show … wat een enorm groot beest is dat. Met mensen erbij op de foto zie je wel hoe groot hij is.
Het publiek moest flink bukken want dit bakbeest vloog rakelings over je hoofd.
Een heel wat kleinere ster was deze uil. Een kerkuil die ze dus overdag laten vliegen… Na een paar keer heen en weer gevlogen te zijn ging hij al uit zichzelf terug naar de kooien. Niet gek voor een nachtroofdier.
De volgende vogel is volgens mij een Grauwe kiekendief. Kijk hoe hij subtiel een haar uit het hoofd van de valkenier probeert te trekken.
Daar was ze niet van gediend en het beest kreeg dan ook een fikse uitbrander…
Je ziet hier wel goed de antenne aan zijn poot. Het komt voor dat er een vogel tussenuit knijpt tijdens een show, vertelde deze valkenier. Alle vogels dragen een zender zodat ze altijd weer te traceren zijn.
De volgende vogel is niet zo giga groot, wat het ook weer is kan ik niet meer achterhalen … dus wie het weet mag het zeggen.
Als laatste kwamen er drie Valken aan bod … deze gingen echter niet op armen of paaltjes zitten. Stukjes prooi werden in de lucht gegooid en de Valken grepen dat met hun klauwen. Dit ging echter allemaal razendsnel en ik kon ze met de camera niet volgen.
Toen de show afgelopen was werden deze drie nog even buiten hun kooi vastgeketend op een grasperkje, waar ze nog een kuikentje konden verorberen in het zicht van de toeschouwer.
Het was een heel gave show alleen erg lastig om te fotograferen. De zon was ook niet ideaal en daarom ga ik zeker een keer terug. Op een doordeweekse dag zonder al te veel toeristen moet dit beter kunnen.
Welkom op Sandra's FOTOblog 