Archive for the ‘limburg’ Tag
Helaas voor een aantal van jullie, de beestjes die hier nu getoond worden zijn alleen in de zuidelijke helft van Nederland te vinden. Tenminste, vooralsnog wel.
De klimopbij is wel bezig steeds een stukje noordelijker te trekken. Inmiddels ook niet meer zeer zeldzaam, maar gewoon zeldzaam.
De klimopbij is een zijdebij en verzameld alleen nectar van de klimop. Aangezien de klimopplant in het najaar bloeit, komt deze bij ook in het najaar alleen maar voor.
Ik heb een grote klimophaag en het is nu al een aantal jaren op rij prijs wat betreft deze bij. En dat kan lang niet iedereen zeggen.
Een mooie wollige goudgele bij, met het achterlijf streepjes in zwart en goudgeel.
We hebben hier in het zuiden ook een sprinkhaan genaamd “het zuidelijk spitskopje”.
In tegenstelling tot het gewoon spitskopje, komt deze soort (de naam zegt het al) alleen in zuid-Nederland voor.
Inmiddels echter geen zeldzame soort meer.
Wat plaatjes die zijn blijven liggen van de afgelopen maand.
Allereerst een foto genomen op de Kollenberg te Sittard.
Vergane glorie bij deze geweizwammetjes…
Dit zijtakje van de beek in Susteren was twee weken geleden nog bevroren en toen maar een meter breed … beetje overstroomd dus.
Een glibberige gele trilzwam van dichtbij …
Een bang konijn, bleef neer gedoken zitten. Dacht dat ik hem niet zag …
Geen aantrekkelijke titel, maar zo is mijn stemming … het houdt maar niet op met dat miezerige weer.
En toch wou ik even naar buiten, tegen beter weten in.
Aangezien er nauwelijks kleur is te zien dacht ik dat het misschien beter was om alles maar zwart/wit te plaatsen.
De Meulen te Sittard heeft heel wat water te verstouwen want het peil is nog steeds niet zo laag als normaal. Dit is een restaurant dat op deze manier zijn eigen stroom opwekt.
Nu begint het ook nog te regenen. Het blijft dus bij een korte wandeling langs de Geleenbeek.
Met een laatste foto van de vistrap ga ik naar huis, voor een bakje troost 😦
De zaterdag begon met zon en blauwe lucht … mooi, perfect voor een wandeling.
Allereerst ging ik naar Geleen, een gebiedje onderzoeken waar ik nog niet geweest was.
Op zich zou dit best een leuke plek kunnen zijn voor veel vogels, maar dat was helemaal niet het geval. Het enige vliegende wezen hier aanwezig was een torenvalk.
De volgende stop zou worden een bos een paar kilometer verder gelegen. Ook hier was ik nog nooit geweest. Op google earth had ik gezien dat er een ven moet liggen midden in dat bos.
Eenmaal daar met de auto concludeerde ik dat dit een privé bos is, helemaal omheind met prikkeldraad. Dat ging het dus niet worden. Omdat ik toch al op de weg richting het dorpje Obbicht zat ben ik doorgereden om te zien of de Maas hoog zou staan.
Dat was duidelijk … flink hoog water, de bosjes staan zelfs onder. De Maas is een breed meer geworden.
Wandelen is ook hier niet mogelijk … Maar, ik ben nu ook niet ver van Grevenbicht vandaan. Daar ligt een gebiedje genaamd de Elba. Misschien dat ik daar een wandeling kan maken.
Ik kan hier nog net wel over het pad lopen. Normaal gesproken is het waterpijl van de Maas hier 3 tot 4 meter onder het pad … behoorlijk hoog water dus, maar ik houd de voeten droog.
De lucht trekt steeds dichter met schapenwolkjes en de zon blijft weg … Weilanden nodigen niet uit om erdoor te struinen want die staan flink onder water.
Opvallend is het dat er helemaal nergens vogels zijn … Alleen wat reigers. Denken die dat er visjes zwemmen in een weiland? Nee .. er is weinig meer te zien dan glinsterende luchtschaapjes.
Maar, nu ik toch in Grevenbicht ben is het ook niet ver meer naar het dorpje waar ik laatst die twee steenuiltjes had gezien. Dan daar toch nog even naartoe rijden.
En ja hoor … één steenuiltje. Bijna niet te zien tussen de takken. De zon is inmiddels helemaal weg en dat is jammer voor de foto want deze keer keek het uiltje me wél recht aan.
Ze zijn zo klein dat ik deze alleen maar zag omdat die gele ogen me aanstaarden … anders had ik hem zo over het hoofd gezien.
Het heeft geen zin om nog verder op avontuur te gaan. Er zijn al heel wat uurtjes verstreken ondertussen en mijn maag begint te rammelen.
Nadat we afscheid genomen hadden van het winderige Heel hebben we nog een kleine stop gemaakt in een gehucht nabij Born. Hier zaten 2 steenuiltjes.
Ze werden echter belaagd door een stel kraaien en deze keek dan ook steeds naar links en rechts … Ik heb toch nog net 1 oog erop hahaha.
De andere vluchtte naar hun hok en deze vloog weg naar de tegenoverliggende boerderij.
Verder rijdend passeren we nog de Kingbeek. Hier is het nog helemaal dichtgevroren.
En dit was dan echt het einde van een geslaagd dagje.
Welkom op Sandra's FOTOblog 