Archive for the ‘Sittard’ Tag
Zonnig was het niet, deze donderdag. En het was ook niet zo warm als de weermannen ons beloofd hadden.
Toch trok ik vandaag de weilanden in bij Watersley en Kollenberg te Sittard. En ondanks het gebrek aan zon, had ik geluk wat de vlinders betrof.
Het lukte me om één van de vele Icarusblauwtjes op de foto te zetten.
En niet alleen van de buitenkant. Dit vlindertje liet zich mooi benaderen en deed ook zijn vleugeltjes spreiden. Prachtig gaaf en blauw.
En vandaag had ik mazzel want deze keer trof ik wél een geelsprietdikkopje. Het beestje ziet er eigenlijk hetzelfde uit als het zwartsprietje maar dan met gele of roodachtige sprieten.
Ook een verschilletje is dat deze op de rode lijst van dagvlinders staat.
Het beestje bleef ook mooi zitten toen ik voorzichtig naar zijn voorkantje liep wat toch een heel grappige foto opleverde. Dat vind ik persoonlijk tenminste.
Er waren ongelooflijk veel vlinders en insecten aanwezig deze donkere dag.
Nog even wil ik terugkomen op het raadsel uit mijn vorige blog.
De betreffende meneer is toevallig op mijn blog terecht gekomen (lang leve tags) en heeft een reactie geplaatst om e.e.a. uit te leggen. Zie vorige blog …
Toen had ik een emailadres … en in no time hadden we een afspraak. Op woensdag 27 maart heb ik van dichtbij het vliegen van een slechtvalk meegemaakt.
Nu verwacht ik natuurlijk wel wat jullie reacties zullen zijn … zo’n beest hoort in de vrije natuur te leven. OK, dat is natuurlijk het mooiste, maar in dit geval … krijgt de valk heel veel vrijheid om te vliegen en te jagen.
En in het geval dat zij wegvliegt, wat dus gebeurd was op die zaterdag in mijn vorige blog .. dan wordt ze gewoon weer opgepikt op een andere locatie met behulp van een zendertje.
Ik was blij met deze ervaring, en heb prachtige foto’s kunnen maken.
Een tweede valk was van een andere soort, aanzienlijk groter. Een Amerikaanse ondersoort …
Deze is nog jong en onervaren … heeft nog niet de notie om het luchtruim te kiezen en vliegt daarom laag over de grond.
Het jagen zit nog niet echt in zijn koppie … en krijgt zo een hapje om aan te plukken.
Ik voelde geen enkele wroeging, het is geen show zoals je in dierenparken ziet … in de verste verte niet!
Deze vogels hebben nooit in het wild geleefd, en krijgen hier alle vertrouwen en een hoge mate van vrijheid en het vertonen van natuurlijk gedrag tot op zekere hoogte.
Kortom, er zijn niet heel veel valkeniers en dat moet ook zo blijven … maar ik heb in elk geval genoten, en ben zeker niet met een negatief gevoel naar huis gegaan.
Op zaterdag moest ik er eventjes uit na een zware week van werken en ijskrabben om vijf uur ’s ochtends.
’s Morgens was het mooi weer, blauwe lucht maar wel een stevige wind. Ik besloot nog wat af te wachten. In de middag was de wind gaan liggen maar het zonnetje was ook verdwenen. Het was wel een lekkere temperatuur dus, op naar nog een keertje Kollenberg.
Er waren een aantal vrouwelijke blauwe kiekendieven op jacht.
Ik had nog nooit eerder het geluk dat zo’n kiek zo dichtbij op jacht was. Het leek wel of ze totaal geen notie van mij nam.
Erg lang kunnen we niet meer van ze genieten, een dezer weken zullen ze weer vertrekken naar hun broedgebieden.
Zelfs als ze even neerdaalt is dat op een afstand van een kleine 50 meter, vol in het zicht …
Voor een compactcamera toch geen slechte resultaten … ?
Eindelijk een middag zon … en dat werd hoog tijd. Na Madeira was ik niet meer buiten geweest, en dat is al twee weken. Geen zin om de kou en miezer in te gaan, maar vandaag begon het te kriebelen.
Ik was al een hele tijd niet naar de Kollenberg geweest dus dat werd de bestemming. Bij het grote gebouw op deze foto parkeer ik altijd mijn auto. Het zag er mooi uit in de zon en met een blauwe lucht.
Boven de voordeur van dit gehandicapten complex hangt een mooi wapen.
Dit is allemaal nog Watersley, maar er was hier nog niet veel te zien. Geen muisjes, geen buizerds …
Aan het eind van Watersley tref ik een andere natuurliefhebber en we maken een praatje over de Kollenberg. Er waren wel wat kiekendieven actief vertelde deze man mij, dus .. ik ging ook maar eens op zoek.
De eerste blauwe kiekendief die ik zag was een mannetje die aan het jagen was.
Een mannetje zie ik niet vaak dus dat vond ik wel mooi om hem zo te zien duiken en buitelen tijdens de jacht.
En hoe heerlijk ook om een keertje met een blauwe lucht over de Kollenberg te wandelen, dat leek deze winter maar niet te gebeuren.
Vreemd maar er is geen enkele buizerd te zien. Terwijl alle vorige keren ik er elke keer 7 telde.
Vorig jaar om deze tijd was er altijd een ruigpootbuizerd van de partij .. deze winter helaas niet. En al die velduilen, dat was ook in februari. Naja, ook die gaan we dit jaar echt niet meer zien.
Maar, wel de grote zilverreigers. Twee stuks ver aan de horizon.
Als ik een stukje verderloop tref ik weer iemand waar ik een praatje mee maak .. Vandaag zijn de mensen allemaal spraakzaam. Natuurliefhebbers waren dan ook de enige die vandaag hier liepen want het was behoorlijk winderig en koud, ondanks de zon.
Richting de bewoonde wereld kijkend zie ik een vrouwelijke blauwe kiekendief vliegen … nog een beetje te ver weg.
Maar, al snel zie ik er nog meer … vrouwtjes. Ook drie kneutjes en een groep houtduiven op dit stukje Kollenberg.
Brrr. Aan het gesprek moet nu toch een einde komen want ik sta te bevriezen … We nemen afscheid en ik loop weer naar beneden richting Watersley.
En heb ik nu dan eindelijk eens geluk dat er een buizerd op een paaltje is gaan zitten? Normaal zie ik ze alleen vliegend.
Geluk voor de helft zullen we maar zeggen, want ik heb welliswaar eindelijk een zittende buizerd maar met een verkeerde lichtval … Ach, toch nog leuk voor ik in de auto stap en een leuk einde verhaal momentje.
Wat plaatjes die zijn blijven liggen van de afgelopen maand.
Allereerst een foto genomen op de Kollenberg te Sittard.
Vergane glorie bij deze geweizwammetjes…
Dit zijtakje van de beek in Susteren was twee weken geleden nog bevroren en toen maar een meter breed … beetje overstroomd dus.
Een glibberige gele trilzwam van dichtbij …
Een bang konijn, bleef neer gedoken zitten. Dacht dat ik hem niet zag …
Welkom op Sandra's FOTOblog 