Het vorige weekend, toen het stralend weer was, had ik griep. Toen hoopte ik nog dat dit weekend me een mooie wandeling zou beloven … maar helaas. Het sneeuwt, het is grijs, winderig en heel koud. Het begint zo langzamerhand een saai riedeltje te worden.
Toch wilde ik even een frisse neus halen zonder ver of lang weg te gaan. Een rondje stadspark Sittard leek een goede optie.
De sneeuw die valt is zogenaamde motsneeuw. Ook al valt die al de hele dag … echt een dikke laag wordt het niet.
Dit sluisje is een monument. Volgens de literatuur over “de stenen sluis” was deze in het jaar 1752 al bouwvallig. Hoe oud die daadwerkelijk is kon ik niet vinden.
Er wordt hier vrijwel dagelijks een ijsvogel gespot. Uiteraard nu niet …
Er zijn sowieso weinig vogels te zien. Alleen een boel eenden die zitten te verkleumen.
En een waterhoentje maakt zich snel uit de weg …
Ik loop over het stenen sluisje heen. Dat is voorzichtig lopen want het is spiegelglad.
Op de vijver ligt in een hoekje nog wat besneeuwd ijs waar een boel kokmeeuwen op het randje zitten.
Sommigen beginnen al hun zomer kleed te ontwikkelen …
En deze eenzame zilvermeeuw is de enige in zijn soort op de parkvijver … al de halve winter.
Dan opeens toch wat kleur … een gele kornoelje die in bloei staat.
Hoog tijd om richting auto te lopen … brrr. het is echt niet aangenaam wandelweer.
Over de brug naar de watermolen (jullie inmiddels bekend)
Het was een korte wandeling die onverwacht toch nog veel foto’s opgeleverd heeft.
Die frisse neus halen is in elk geval gelukt …