Archief voor november 2010
Mijn wandeling afgelopen zondag verliep grotendeels langs water en dat betekent …. spiegelingen


Geen mooie Nederlandse wolkenluchten helaas, maar koude en trieste taferelen.


Maar dat komt ook wel een beetje omdat de foto’s allemaal tegen de zon in gemaakt zijn ..
Vandaag ben ik ook eens een wandeling gaan maken, de zon scheen zodat de rijp al snel verdween. Alleen op schaduwrijke plekken bleef het enigszins wit.

Wat vogels betreft viel de wandeling tegen … behalve wat vinken en koolmezen was het stil. Ook geen bijzondere eenden en spechten vandaag, die had ik toch wel verwacht. Ik moest mijn aandacht maar op andere plaatjes richten.



Op een afgelegen paadje liep ik om een paar struiken heen en stond ik opeens oog in oog met een grote bijna helemaal witte roofvogel….zou het een buizerd zijn? Hij was heel groot. Het beest schrok net zo erg van mij als ik van hem. Geen foto. Helaas, want dat was wel het hoogtepunt van vandaag.

Dan maar naar het park … kijken of daar nog vreemde eenden in de bijt waren, maar nee … alleen maar wilde en soepeenden, wat waterhoentjes die te snel waren voor mijn camera en inmiddels verkleumde vingers. De vijver was wel al helemaal dicht gevroren .. dat belooft binnenkort weer schaatsplezier.

Ah, een Aalscholver … wat heeft die een gek staartje

Van voren met tegenlicht

Nu snel richting huis voor een bak koffie, brrrrr wat heb ik het koud

Het begint helemaal te bewolken, zonnetje weg en het vriest want deze pegel druppelt niet.

Het heeft nu 2 nachten al aardig gevroren. De nog bloeiende bloemen in de tuin zullen nu wel snel verdwijnen.



Toen ik vanochtend de gordijnen opentrok kwam er net een IJsvogel aangevlogen die een paar seconden lang vlak bij op een takje bleef zitten. Een paar jaar geleden was dat dagelijkse kost en ik vind het dan ook heel leuk dat er weer eentje onze tuin gevonden heeft.
De camera ligt vanaf nu bij de hand.
Zojuist weer terug uit de Eifel waar we nog wat ditjes en datjes in huis gedaan hebben.
Het was er grauw en donker weer maar een grote groep Goudvinken fleurde de boel wat op. Ik schat dat het er ongeveer twintig waren, en de vrouwtjes waren in de meerderheid hoewel die niet zo dichtbij het raam kwamen.

Ze deden zich tegoed aan het zaad van onkruid … restjes die de vele Kneutjes hadden overgelaten.


De foto’s zijn niet geweldig, ik moest ze maken door een smerig raam met slecht licht.

Maar des al niet te min ben ik er blij mee, hier zie ik ze immers nooit

In de toekomst kan ik daar mijn hart ophalen wat vogels betreft.
Als bladeren in de herfst verkleuren, hoe komt het dan dat ze niet allemaal dezelfde kleur krijgen, terwijl ze oorspronkelijk toch allemaal groen zijn?

De groene kleur van bladeren is afkomstig van Chlorophyl, de stof in de bladeren die verantwoordelijk is voor de fotosynthese. Doordat het zowel blauw als rood licht absorbeert en het groene licht reflecteert zorgt het voor de groene kleur van de bladeren. Bladgroen is echter geen stabiele stof en moet voortdurend opnieuw aangemaakt worden door de plant. In de herfst ontstaat een kurklaagje tussen het blad en de stengel van de boom dat ervoor zorgt dat zer geen stoffen meer in en uit het blad kunnen. Het Chlorophyl wordt nu niet meer vernieuwd waardoor de groene kleur verdwijnt (dit begint meestal aan de rand van het blad) zodat andere pigmenten die in het blad aanwezig zijn zichtbaar worden.

Bomen die in de herfst mooie gele bladeren krijgen zoals de berk bevatten veel carotenen, dit zijn stoffen die het chlorophyl helpen door licht te absorberen uit het blauwe en blauw-groene gebied. Bladeren die carotenen bevatten hebben dan ook meestal een frisser groen, als het chlorophyl verdwijnt blijft enkel het gele caroteen over.
Vele herfstbladeren bevatten echter ook anthocyanen. In de herfst kunnen suikers die aangemaakt worden in het blad niet meer afgevoerd worden (kurklaagje) waardoor ze in het blad opstapelen. Eens een bepaalde drempel is bereikt gaan deze suikers onder invloed van licht binden op bepaalde eiwitgroepen tot anthocyanen die een felle rode tot paarse of zelfs blauwe kleur hebben afhankelijk van de zuurtegraad in het blad. Een lage zuurtegraad zorgt voor rode kleuren, een hogere zuurtegraad voor eerder paarse.

De felste herfstkleuren ontstaan bij heldere en droge dagen (zorgt voor de afbraak van chlorophyl en de vorming van anthocyanen) in combinatie met koude nachten (zorgt voor het kurklaagje) als dit weer optreedt noemen we dat een Indian summer. In bepaalde delen van de Verenigde staten treedt dit bijna elk jaar op.
Deze vraag werd beantwoord door:
drs. Marc Reynders
doctorandus
