Zoals beloofd ben ik weer terug met mooie Eifelbeestjes, hoewel deze hier natuurlijk ook vaak te zien zijn … maar dat geeft niet.
Mijn favoriete plekje was overwoekerd door hoge distels en dus moest ik op zoek naar een nieuw plekje en dat vond ik een klein stukje verderop. De IJsvogel had ik al vaker over de rivier zien scheren en nu vond ik plots zijn en haar broedplaats.
Een zandwal met drie holletjes waarvan er 1tje witte poep strepen had. Op ongeveer 8 meter een hoop grote keien waar ik tussen de planten mooi verscholen heerlijk kon zitten. En dat werd al snel beloond.
Meteen na aankomst begon dit IJsvogeltje te poetsen in afwachting van de komst van zijn of haar wederhelft.
Even later arriveerde nummer 2. Een twee meter hoger in een boom met voor mij een vervelende tak in de weg, maar ja … ik kon natuurlijk niet verplaatsen.
Meteen begon de communicatie tussen die twee
Toen kwam het vervelende moment dat ik zo’n droge keel had dat ik moest kuchen, ik kon het niet voorkomen. De IJsvogel in de boom probeert te zien waar het geluid vandaan komt ….
Toen vlogen ze beiden weg.
Een week later ging ik terug. In de buurt kwam ik een boer tegen met groot materieel achter zijn tractor. Op weg naar mijn plekje kreeg ik het benauwd … alles was kaalgetrokken. Toen ik om de bocht de aarden wal in zicht moest krijgen was tot mijn ontsteltenis alles verwoest.
Het poeltje was volgegooid met aarde van … juist de wand met de holletjes. Er was niks meer van over. Geen planten meer om tussen te verschuilen en geen broedplek meer … boos en verdrietig steek ik een sigaret op. De IJsvogels vliegen al roepend meerdere malen voorbij.
Zullen hun jongen levend begraven zijn? Ik weet het niet …. maar het was een verdrietig eind.
Welkom op Sandra's FOTOblog 