Archief voor december 2012
De zaterdag begon met zon en blauwe lucht … mooi, perfect voor een wandeling.
Allereerst ging ik naar Geleen, een gebiedje onderzoeken waar ik nog niet geweest was.
Op zich zou dit best een leuke plek kunnen zijn voor veel vogels, maar dat was helemaal niet het geval. Het enige vliegende wezen hier aanwezig was een torenvalk.
De volgende stop zou worden een bos een paar kilometer verder gelegen. Ook hier was ik nog nooit geweest. Op google earth had ik gezien dat er een ven moet liggen midden in dat bos.
Eenmaal daar met de auto concludeerde ik dat dit een privé bos is, helemaal omheind met prikkeldraad. Dat ging het dus niet worden. Omdat ik toch al op de weg richting het dorpje Obbicht zat ben ik doorgereden om te zien of de Maas hoog zou staan.
Dat was duidelijk … flink hoog water, de bosjes staan zelfs onder. De Maas is een breed meer geworden.
Wandelen is ook hier niet mogelijk … Maar, ik ben nu ook niet ver van Grevenbicht vandaan. Daar ligt een gebiedje genaamd de Elba. Misschien dat ik daar een wandeling kan maken.
Ik kan hier nog net wel over het pad lopen. Normaal gesproken is het waterpijl van de Maas hier 3 tot 4 meter onder het pad … behoorlijk hoog water dus, maar ik houd de voeten droog.
De lucht trekt steeds dichter met schapenwolkjes en de zon blijft weg … Weilanden nodigen niet uit om erdoor te struinen want die staan flink onder water.
Opvallend is het dat er helemaal nergens vogels zijn … Alleen wat reigers. Denken die dat er visjes zwemmen in een weiland? Nee .. er is weinig meer te zien dan glinsterende luchtschaapjes.
Maar, nu ik toch in Grevenbicht ben is het ook niet ver meer naar het dorpje waar ik laatst die twee steenuiltjes had gezien. Dan daar toch nog even naartoe rijden.
En ja hoor … één steenuiltje. Bijna niet te zien tussen de takken. De zon is inmiddels helemaal weg en dat is jammer voor de foto want deze keer keek het uiltje me wél recht aan.
Ze zijn zo klein dat ik deze alleen maar zag omdat die gele ogen me aanstaarden … anders had ik hem zo over het hoofd gezien.
Het heeft geen zin om nog verder op avontuur te gaan. Er zijn al heel wat uurtjes verstreken ondertussen en mijn maag begint te rammelen.
Ik las vandaag een bericht op www.natuurbericht.nl waarbij ik dacht, dit willen jullie ook vast wel weten … Of niet ?!
Kerstboom komt met onverwachte gasten
Bericht uitgegeven door Natuurpunt op maandag 24 december 2012
Wie voor de gezelligheid een kerstboom in huis haalt, krijgt daar een resem onverwachte gasten bij. Springstaarten, takzuigers, nachtvlinders, mijten en spinnen – tot 25.000 individuen per boom. De diertjes zitten gewoonlijk op de kerstboom voor hun winterslaap. Wanneer ze samen met de boom uit de winterse kou in uw knusse, warme woonkamer terechtkomen, lijkt de lente aangebroken. Ze ontwaken en worden opnieuw actief. Dat schrijft entomoloog Bjarte Jordal op de website van The University Museum of Bergen in Noorwegen.
Een uitleg over het soort beestjes en hoe ongevaarlijk die allemaal zijn staat verder ook nog omschreven. Dat kun je lezen op http://www.natuurbericht.nl/?id=9920&Eid=11725
Des al niet te min … Nog even dit
Er was ons een nevelige doch droge dag beloofd deze woensdag. Groot was dan ook de vreugd toen net na de middag het zonnetje te voorschijn kwam. Gauw op pad, voor je het weet is het al weer donker.
Waarom her-ontdekkingsreisje? In de zomer was dit mijn ontdekkingsreisje zoals sommigen misschien nog wel weten. Een onverwachte ontdekking van een meertje en een bijzonder insecten rijk gebied.
Eigenlijk ging ik hier naar toe omdat er hier heel erg veel bessenstruiken zijn en ik de grote wens heb eens een struik vol pestvogels te treffen. Helaas, dat geluk had ik niet. Maar er waren toch wel wat andere vogels aanwezig.
Ik zag puttertjes, twee groene spechten, grauwe ganzen en de bekende watervogels. En een biddende torenvalk.
Enfin, de opbrengst was een beetje magertjes. Terug naar het bos van “de Schwienswei”. Modderig en glibberig is het daar en het begint ook al wat laat te worden om te fotograferen. Wat gaat de tijd snel en wat zakt de zon vroeg.
Bij de Rode beek zie ik op een hoop rotzooi in het water een grote gele kwikstaart. Als ik me omdraai zie ik een ijsvogel over het water scheren, zo onder de brug door.
Als ik op deze brug ga staan zie ik iets verderop een grote zilverreiger staan vissen.
Ondertussen heb ik toch wel weer wat leuke dingen gezien, voor mij echt genieten op een mooie dag in een verder donkere en regenachtige week. Maar nu moet ik toch gaan opschieten .. zo meteen begint het al te schemeren.
Er is al geen kleur meer te bekennen, maar wel nog spiegelingen in het water.
Dit triootje is al in diepe ruste en voor mij is dit einde wandeling. Tevreden ga ik nog net voor het donker naar huis.
Nadat we afscheid genomen hadden van het winderige Heel hebben we nog een kleine stop gemaakt in een gehucht nabij Born. Hier zaten 2 steenuiltjes.
Ze werden echter belaagd door een stel kraaien en deze keek dan ook steeds naar links en rechts … Ik heb toch nog net 1 oog erop hahaha.
De andere vluchtte naar hun hok en deze vloog weg naar de tegenoverliggende boerderij.
Verder rijdend passeren we nog de Kingbeek. Hier is het nog helemaal dichtgevroren.
En dit was dan echt het einde van een geslaagd dagje.
Dinsdag de 12de kreeg ik de gelegenheid mee te gaan naar Heel met vogelaar http://dehoogvlieger.wordpress.com
Toen we daar om 10 uur aankwamen was het weer nog niet geweldig. Het wolkendek begon enigszins blauwe gaatjes te vertonen, maar het was koud, winderig en een beetje grauw.
Hier in Heel op de WML plas is een IJsduiker waargenomen, en dat is best wel bijzonder.
Een IJsduiker zit meestal aan de kust en soms in het binnenland. In Nederland worden ongeveer 10 tot 20 exemplaren van deze duikersoort aangetroffen per jaar dus best een zeldzame gast voor ons landje.
Gelukkig hoefden we niet heel lang te zoeken. En ook gelukkig voor mij dobberde hij niet zo ver van de oever af.
Het vele riet langs de oever maakte het een beetje lastig om de andere watervogels vast te leggen.
Een soort van afscheidingsbuis was een geliefde plek voor Aalscholvers, die er hun vleugels laten drogen.
Langzaamaan breekt de zon toch door, maar het waait flink. Het riet gefotografeerd tegen de zon in.
Opeens zijn alle wolken verdwenen en schijnt het zonnetje volop. We gaan even naar de naastgelegen Bosmolenplas maar je ziet aan het water dat het er vreselijk waait.
Hier was er voor mij niks te zien, snel weer terug naar de WML plas … daar was het toch heel wat aangenamer.
Er waren veel van de gebruikelijke watervogels zoals Meerkoeten, Futen en Wilde eenden. Maar er waren ook Krakeenden, Kuifeenden, Tafeleenden, een enkele Pijlstaart en een aantal Grote zaagbekken.
Al met al een leuke opbrengst aan soorten.
Met een lekker gevoel en toch nog mooi weer, na een laatste foto van de plas … gingen we richting Sittard terug. Onderweg hadden we nog meer leuks voor de lens, dat zien jullie in mijn volgende blog.
Welkom op Sandra's FOTOblog 