Archief voor juni 2014
Eigenlijk hoef ik helemaal niet naar her en ook niet naar der te gaan om onderwerpjes te vinden.
Een miniatuur “nieuwe wildernis” ligt voor handen, hier, in eigen tuin. Momenteel is er zóveel te zien …. zóveel te leren …. zóveel te genieten.
Zo zijn er talloze libellen en juffers de hele dag op jacht.
Overigens is elke foto apart in het groot te bekijken door er eentje aan te klikken.
Nu de lavendel en de kattenstaarten, de vlinderstruiken en vele bloemen in bloei staan zijn er vele soorten bijen en vliegen te zien. Bijen zijn echter vrij moeilijk te benamen voor mij. Op enkele soorten na is dat toch meer specialistenwerk.
Na vele beestjes en vele foto’s tref ik een heel klein “stekelvarkentje”. In eerste instantie lijkt het een zaadje van een plant. Dichterbij kijkend begon het te lopen en dacht ik aan een rupsje. Maar eenmaal op de pc zie ik dat het een larve van een kevertje is. Maar welke?
Een hele zoektocht verder weet ik nu dat dit stekelige mormeltje een larve is van het heggenranklieveheersbeestje.
Zo zie je maar, als je je ogen goed de kost geeft kom je heel vaak wel iets heel bijzonders tegen.
#######
#######
Afgelopen weekend zijn we weer naar Rockeskyll (bij Gerolstein) in de Vulkaaneifel gereden, het was immers prachtig weer.
En het was niet voor niets … Meteen bij aankomst zag ik de eerste Rode Wouwen cirkelen op de thermiek, hoog boven ons huis.
Alle foto’s kun je groter bekijken door erop te klikken, ook de foto’s in de cirkels.
Na dit veelbelovende eerste avontuur ben ik aan de wandel gegaan. Het was een hele tijd geleden dat ik bij het riviertje de Kyll geweest was dus daar wil ik naar toe.
Het is er ten opzichte van vorig jaar zomer flink dichtgegroeid. Tot sommige plekken kan ik bijna niet meer doordringen door het hoge riet en andere planten. Het lukt me toch om bij de rivier te komen en daar kan ik lekker in de schaduw gaan zitten afwachten wat er aan me voorbij gaat komen.
De witte glinsterende plekken in het water zijn heel veel kleine witte bloemetjes.
En op deze plek wemelt het van de Bosbeekjuffers. In Nederland zien we vrijwel alleen maar Weidebeekjuffers en die zie je hier helemaal niet. Het verschil zit hem in de donkere vleugels. Bij de Bosbeekjuffer zijn ze helemaal gekleurd en bij de Weidebeekjuffers zit er op het eind van de vleugel nog een transparant gedeelte. De vrouwtjes zijn bij de Bosbeekjuffer goudbruin en bij de Weidebeekjuffer groen.
Ze zijn maar druk. Vliegen razendsnel over het water en hier in de schaduw kan ik ze maar niet mooi fotograferen. Dan zie ik een stelletje dat druk is met elkaar en die willen daarom wel even stilzitten. Maar dan wel op een onmogelijke plek waar ik bijna niet kan staan. Daarom niet helemaal een zuivere foto.
Na een tijdje besluit ik eens een stukje verderop te gaan kijken. Ik loop door het struikgewas en moerassige bodem en dan wordt de begroeiing opeens minder. Alles laag bij de grond, ha, dat loopt een stuk gemakkelijker. Hier groeit er overal klaver en er vliegen heel veel Klaverblauwtjes. Dat zijn toch wel héle kleine vlindertjes. Ik heb er helaas geen mooie foto’s van kunnen maken.
Opeens landt er een groot beest op mijn broek. Een enorme vlieg die er niet uitziet als een vlieg. Het is een Gele Hommelroofvlieg.
En even later zie ik nog wat moois. Een vrouwelijke Zuidelijke Oeverlibel.
Geen mannetjes te bekennen, dat was vorig jaar wel even anders.
Ik ga weer naar de rivier en zoek wederom een schaduwrijk plekje op. Mocht het in Nederland 30 graden zijn … Hier is het maar liefst 36 graden. Niet echt een aanrader dus om in die hete zon te blijven lopen.
Over een paar grote stenen klauter ik naar beneden en dan zie ik in een ooghoek iets bewegen. Hè, een Waterspreeuw !!….
Nu durf ik me niet meer te bewegen want dan vliegt hij gegarandeerd weg …. Hoe ongemakkelijk ik hier ook sta, ik schiet een paar foto’s die niet optimaal zijn maar beter dan niets.
Ondertussen ben ik toch heel blij gestemd met zo’n onverwachte ontmoeting.
Ik begin aan de terugweg en zet dan nog een Metaalvlinder op de foto … Volgens mij is deze al een beetje aan het eind van zijn Latijn want hij is een beetje vaal.
Zo, dat was weer genieten, ondanks de hitte. Een zeldzame Zuidelijke Oeverlibel en een Waterspreeuw in dezelfde twee uurtjes. Was dat maar altijd het geval 🙂
# # # # #
Met deel 3 van “Wildlife op Corfu” wil ik deze serie afsluiten. Een blog met verschillende insectensoorten en hagedissen.
Te beginnen met deze mooie vlieg die ik trof in de Ropa valley. Het is er eentje uit de familie “Prachtvliegen” en heet Otites Lamed.
Het is pas de tweede keer dat ik een vlieg uit deze familie tref en deze is een andere soort als de eerste, die ik in de Vulkaaneifel in Duitsland tegen kwam.
Ook in de Ropa Valley trof ik de volgende mooie kever.
De precieze naam heb ik niet kunnen achterhalen. Het wordt dus voorlopig een Amphicoma spec.
Bij Afionas trof ik een groot aantal Gouden torren. Dat is een behoorlijk grote kever die, zeker als die rondvliegt, niet over het hoofd gezien kan worden.
Het is een zeldzame kever. Er bestaat ook een Gedeukte Gouden tor. Die ziet er nagenoeg hetzelfde uit maar dan met wat deukjes en is niet zeldzaam.
Op meerdere plaatsen op Corfu trof ik grote sprinkhanen aan. Een fletse kleur en zo groot als een Grote Groene Sabelsprinkhaan, maar met zeer bijzondere ogen.
Na een hele zoektocht kom ik tot de conclusie dat dit Egyptische treksprinkhanen zijn (niet helemaal zeker) en deze twee zorgen momenteel voor een hoop nakomelingen 🙂
Verder nog wat incidentele gevallen van beestjes ….. Links een Bijenwolfkever, midden een Muurrouwzwever en rechts een Oxythyrea cinctella.
Rest me nog de hagedissen die ik beloofde. Van deze soort heb ik er heel veel gezien. De Dalmatische Kielhagedis.
Prachtige beesten met hun blauwe kop en oranje buik. Niet zo heel groot, ongeveer 25 cm van kop tot en met staart. Ze waren ook helemaal niet schuw en daarom vrij gemakkelijk te fotograferen.
Nu heb ik eigenlijk nog niet alles gehad maar laat ik het hier maar bij houden. Ik hoop dat jullie hebben genoten van deze Serie “Wildlife on Corfu.”
De verwachtingen waren hoog gespannen voordat we naar Corfu vertrokken. Welke vlinders zou ik daar aan gaan treffen.
Buiten alle “gewone” soorten, die ook hier in Nederland voorkomen, heb ik toch een drietal soorten getroffen waar ik helemaal niet aan had gedacht. Nadat we het Byzantijnse kasteel in Krini bezocht hadden zijn we een beetje ten zuiden van Paleokastritsa beland in een vallei genaamd Ropa Valley. Een heel groot, beetje moerasachtig gebied met veel onkruid en hoog gras. Ideaal voor beestjes.
Een paar stappen van de auto verwijderd zien we talloze van deze kleine vlindertjes.
Ik denk meteen aan Sleedoornpage, maar het zijn Iepenpages.
Het is duidelijk te zien dat het er ook eentje is uit de familie Blauwtjes. Grappig met zijn zwart/wit gestreepte poten en sprieten.
Een paar dagen later had ik weer een leuk moment. Plotseling zie ik een grote créme kleurige vlinder met wat zwart. Koninginnenpage?
Nee, die ziet er toch anders uit. Een Koningspage dan? Ook niet … Bij de Koningspage lopen de strepen door naar onder op de vleugel. Uiteindelijk ben ik er afgelopen weekend achtergekomen dat er zoiets bestaat als een “Zuidelijke Koninginnenpage”. En dit is er zo eentje.
Nadat deze het “hazenpad” had gekozen zag ik meteen een volgend hoogtepuntje. Een IJsvogelvlinder.
En wat het nog een beetje leuker maakt, de “Blauwe Ijsvogelvlinder”. Dit is zo’n puur toeval, puur geluk momentje.
IJsvogelvlinders hebben altijd de neiging hoog in een boom te gaan zitten, zo ook deze. Ik ben dan ook een stuk op een rotswand geklommen om ongeveer op gelijke hoogte te komen met het beestje.
Dan heb ik nog een paar leuke foto’s van de voorgangers van vlinders … Een paar mooie rupsen.
Allereerst de Ringelrups, nieuw voor mij maar hier in Nederland ook normaal naar het schijnt.
En nog een hele mooie maar oh zo “gewone” rups van een Groot Koolwitje. Deze wou naar een takje toe dat net te ver weg was.
Toen heb ik het takje maar eventjes een heel klein beetje dichterbij gehouden ….
Zo maar wat vlindertjes op Corfu….nou ja, zo maar…
Er komt zeker nog een derde deel, want ik heb nog véél meer beestjes gezien.
Welkom op Sandra's FOTOblog 