Archief voor de ‘Eifelnieuws’ Categorie
Hier het vervolg van de bijzondere beestjes die ik vorige week voor mijn ogen kreeg. Een en al vlekken …
Er bestaan zoveel vliegen met vlekken op hun vleugels … deze lijkt niet op een vlieg maar is het wel.
Het is een hommelreus, een zweefvlieg die op een hommel lijkt. Er zijn weer meerdere soorten van in allerlei kleurvariaties.
Nog een reuzenvlieg is de (jullie wellicht bekende) ivoorvlieg, oftewel witte reus, zoals hij ook genoemd wordt.
Een veel kleinere vlieg is de otites formosa.
Die behoord tot de familie prachtvliegen. En die familienaam is wat mij betreft goed gekozen, want mooi is dit vliegje zeker.
Over naar de sluipvliegen … Deze is jullie ook vast wel bekend.
De wantssluipvlieg die prachtige gevlekte vleugels heeft.
De andere beestjes bewaar ik nog even voor een volgend blog.
Een weekje er tussen uit in de Vulkaaneifel heeft heel veel bijzonders opgeleverd.
Waar moet ik beginnen? Met de uitgebreide soorten insecten die ik weer kan toevoegen aan mijn archief? Of met de vogeltjes? De vogeltjes waren flink in de minderheid in de voorraad foto’s dus laat ik daar maar mee beginnen.
Dit vogeltje met een spanwijdte van ong. 1 meter 75 heeft zo te zien net een kleine prooi gevangen. Hij vloog er een heel eind mee naar een bos, dus ik denk dat het voer voor de jonge rode wouwtjes is.
Ik heb er heel wat afgewandeld en tijdens de eerste wandeling zag ik een grauwe klauwier. Toen kreeg ik hem niet op de foto maar twee dagen later wel. Hij was op dezelfde plek aanwezig dus waarschijnlijk is er een nest in de buurt.
Het is er zeer rumoerig, niet door herrie maar door allerhande zangertjes.
Een daarvan heb ik op de foto … een zanglijster die erg zijn best doet met zijn liedjes.
Om toch maar al een begin te maken met de reeks insecten … Een mooie libel, die ik in Nederland nog niet ontmoet heb. Ze komt hier wel voor maar is hier wel zeldzaam. In Duitsland niet.
Het is een Zuidelijke oeverlibel, hiervan zag ik er twee. Deze is mooi geel maar nr. 2 was iets meer aan de beige kant. Van de beige kon ik een mooie close-up maken.
Voor nu laat ik het hier even bij … binnenkort meer bijzondere beestjes.
Misschien hebben jullie het gemerkt, de afgelopen weken was ik afwezig hier op wordpress.
Eerst was ik een tijdje naar Duitsland, naar de vulkaaneifel. Daarna had ik een vervelende week op mijn werk. Een week vol onzekerheid en spanning.
Niet alleen in Duitsland hadden we zwaar weer.
Het gaat al een tijdje erg slecht met het bedrijf waar ik werk, en deze week liep alles stuk wat men probeerde om de boel weer op gang te krijgen. Waarschijnlijk gaat het niet erg lang meer duren voordat de deuren gesloten worden.
Terug naar de vulkaaneifel. Dankzij het weer, en het feit dat de natuur er nog lang niet zo ver was als hier, heb ik ook niet veel bijzondere plaatjes kunnen schieten. Om het huis zaten wel de nodige roodstaartjes.
Vlindersoorten waren er heel erg weinig ten opzichte van vorig jaar om deze tijd. Maar net als hier bloeiden er flink veel pinksterbloemen, wat weer een garantie is om oranjetipjes te zien.
Het lukte niet om de vlinders met open vleugels op de foto te krijgen, hoewel ik zeker een half uur achter ze aan gelopen ben om het te proberen.
Een grote vos had ik nog niet in mijn collectie. Dit exemplaar is duidelijk een overwinteraar want er is niet veel fraais meer van over. Maar toch … de eerste grote vos die ik ooit gezien heb. Het duidelijkste verschil met de kleine vos is … de grote heeft vier zwarte vlekjes op de voorvleugel, de kleine maar drie.
Een mooi rupsje trok nog even mijn aandacht. Hoewel de kleur wat afwijkt is het toch de rups van de grote beer.
Erg veel meer was er niet, of heb ik niet op de foto …
Als laatste vervolg komen de gekooide vogels aan bod. Zonde om deze prachtige beesten achter tralies te moeten fotograferen. Bij sommige kooien kon je vlakbij komen zodat je geen tralies voor de lens hoeft te hebben. Een mazzeltje dat deze sneeuwuil in zo’n kooi zit.
Naast de sneeuwuil zaten twee nogal vreemde maar grote grijze uilen … Laplanduilen wel te verstaan.
Elke keer als ik net de foto klikte keek hij snel naar boven … is dus een beetje bewogen.
Een vogel die ik erg graag in de show gezien had is de American Eagle … een prachtig beest waar ik jammerlijk niet dicht bij de tralies kon fotograferen … Het moest met tralies.
Een flitser kun je dan ook niet gebruiken, het zou juist de tralies belichten.
Tot slot een close-up van een Rode wouw … Wat ik vreemd vind is dat de wouwen die ik in het wild zie vliegen, een grijze kop hebben. En deze heeft dat duidelijk niet.
De show was behoorlijk spectaculair … maar druk. Het is jammer dat je zo’n vogels altijd in combinatie met een hoop mensen op de foto krijgt. Ik heb een aantal foto’s flink gesneden om dit een beetje te beperken.
De Gier uit mijn vorige blog zat ook in de show … wat een enorm groot beest is dat. Met mensen erbij op de foto zie je wel hoe groot hij is.
Het publiek moest flink bukken want dit bakbeest vloog rakelings over je hoofd.
Een heel wat kleinere ster was deze uil. Een kerkuil die ze dus overdag laten vliegen… Na een paar keer heen en weer gevlogen te zijn ging hij al uit zichzelf terug naar de kooien. Niet gek voor een nachtroofdier.
De volgende vogel is volgens mij een Grauwe kiekendief. Kijk hoe hij subtiel een haar uit het hoofd van de valkenier probeert te trekken.
Daar was ze niet van gediend en het beest kreeg dan ook een fikse uitbrander…
Je ziet hier wel goed de antenne aan zijn poot. Het komt voor dat er een vogel tussenuit knijpt tijdens een show, vertelde deze valkenier. Alle vogels dragen een zender zodat ze altijd weer te traceren zijn.
De volgende vogel is niet zo giga groot, wat het ook weer is kan ik niet meer achterhalen … dus wie het weet mag het zeggen.
Als laatste kwamen er drie Valken aan bod … deze gingen echter niet op armen of paaltjes zitten. Stukjes prooi werden in de lucht gegooid en de Valken grepen dat met hun klauwen. Dit ging echter allemaal razendsnel en ik kon ze met de camera niet volgen.
Toen de show afgelopen was werden deze drie nog even buiten hun kooi vastgeketend op een grasperkje, waar ze nog een kuikentje konden verorberen in het zicht van de toeschouwer.
Het was een heel gave show alleen erg lastig om te fotograferen. De zon was ook niet ideaal en daarom ga ik zeker een keer terug. Op een doordeweekse dag zonder al te veel toeristen moet dit beter kunnen.
Welkom op Sandra's FOTOblog 