Archive for the ‘tjiftjaf’ Tag
*
Hier in de tuin is er heel wat geknuffeld de afgelopen weken en de Houtduiven vinden het nog steeds een leuke bezigheid.
*
*
Ondertussen zitten ze al te broeden achter in de tuin.
De merels hebben hun hofmakerijen al lang achter de rug. Van s’morgens vroeg tot s’avonds laat wordt er hard gewerkt om hun kroost groot te brengen.
*
*
De Roodborst en Vink zijn nog druk aan het zingen om indruk te maken op de vrouwtjes. De Roodborst heeft succes want zag hem deze week samen met een vrouwtje. Hun nestje is altijd goed verborgen dus … geen idee.
De man Vink moet nog kiezen. Steeds zie ik twee vrouwtjes in de buurt.
*
*
De Koolmezen en Pimpelmezen hebben al jonkies. Ik kan ze goed horen wanneer één van de ouders met voer aanvliegt. Het zal niet lang duren voordat het jonge grut door de tuin fladdert.
Een koppeltje Zwartkopjes is begin van de week begonnen aan de nestbouw dus dat duurt nog eventjes en de Tjiftjaf … Tja, die zingt zich wezenloos maar een partner is nergens in zicht.
*
*
Jullie hebben wel in de gaten dat ik me niet verveel in de tuin 🙂
Groetjes, Sandra die Limburgse
*
*******
***
Die wandeling vorige week zo heel vroeg in de ochtend is me erg goed bevallen; dus voor herhaling vatbaar. Dus; zaterdag rondje Geleenbeek 🙂 Half 7 als de zon net boven de huizen uitkomt sta ik bij het park van Sittard om van daaruit langs deze beek naar Munstergeleen te lopen. Het heeft nog lichtjes gevroren maar toch, de grondmist ontbreekt.
***
***
Alleen een heel klein beetje mist onder het bruggetje en dat ziet er mooi uit met die prachtige gloed door het hele vroege zonnetje.
***
***
***
Hoog in een van de knotwilgen (rare plek, dat wordt duikelen voor de jonkies) zit een wilde eend te broeden en in het weiland staat een klein paardje zich verbaasd af te vragen wat deze vroege vogel om deze tijd hier komt doen.
***
***
***
De vroege zon weet de nog dorre natuur mooi te kleuren. Nog eens even door de verrekijker kijken 🙂
***
***
***
En dan nader ik de brug die Sittard verbindt met Munstergeleen.
***
***
Eenmaal overgestoken zit ik in een officieel natuurgebied genaamd “De Graven”. Het is min of meer mijn achtertuin want het is maar een drie minuutjes lopen vanaf mijn huis. Aan de zonkant staan hier veel hoge bomen waardoor het nog een beetje ijzig en ietwat donkerder is.
***
***
***
Maar in de weilanden komen de mooie ochtendkleuren door de zon weer helemaal tot hun recht.
***
***
***
Ondertussen zijn de vogels ook wakker … Er vliegt een Buizerd over, een Zwarte Roodstaart zit in een boompje rustig wakker te worden, ik hoor en zie twee Tjiftjafs. Mijn eerste van dit jaar… Ha, dat geeft een echt lentegevoel.
***
***
***
Ondertussen is het niet meer zo vroeg, een uur of 8 en het is een prachtige dag geworden.
***
***
Ondanks de warmte is er toch nog een beetje rijp te bespeuren bovenop de weidepalen.
***
***
Bijna terug bij de brug naar Sittard zit er een vogeltje de longen uit zijn lijf te zingen, een Winterkoninkje.
***
***
Langs de Geleenbeek loop ik terug naar Sittard tot aan het park, waar ik deze wandeling begonnen ben.
***
***
***
***
Een hele vroege wandeling van maar 2 uurtjes, het was echt heerlijk.
Ik heb genoten en hopelijk jullie ook. Bedankt en tot ziens!!!
*******
Op Paaszondag is ons een mooie zonnige dag beloofd, althans in de ochtend, en dat leek me een mooie gelegenheid om weer eens naar de Brunssummerheide te gaan. Vroege zonnestralen geven nog een lichtoranje gloed over dit zeer mooie 2000 ha grote gebied, bestaande uit bossen, venen, vennen en spierwitte zandvlakten.
Deze heide is ontstaan op miljoenen tonnen wit zilverzand, hier afgezet in het mioceen, miljoenen jaren geleden toen heel Nederland nog zee was, toen de zeespiegel dus minimaal 100 meter hoger was. (dus wát zeespiegelstijging ?? !!!!)
Een beetje vroeg opgestaan want het is een drukke wandelaarslocatie en de grote bups wil ik graag voor zijn.
De Rode beek die door de heide slingert is op dit stuk zo breed dat het een kleine plas lijkt. Het is een prachtig en groot heuvelachtig landschap dat door deze verschillen een grote druk op de onderliggende waterstromen geeft en daardoor hier vele bronnen doet ontspringen.
Het is momenteel nog rustig en dus heb ik een roerloos wateroppervlak met mooie spiegelingen tot mijn beschikking.
De keren dat ik hier geweest ben liep ik bovenstaand bruggetje over om de grote witte zandvlakte over te wandelen maar dat doe ik deze keer niet. Ik sla linksaf en ga de uitgestrekte bossen verkennen want daar ben ik nog nooit aan toegekomen.
De zon heeft deze plek nog niet bereikt en daarom is het mos nog berijpt.
Het is een echt mooie plek hier met over een paar maanden tientallen meters zonnedauw aan de rand van het water.
Dan ga ik daadwerkelijk aan de wandel … Ik kom hier strakjes vanzelf weer terug. Eerst een stuk langs de rand van het bos.
Het gebied aan mijn rechterkant is afgezet met prikkeldraad omdat het gevaarlijk gebied is… Een groot stuk moeras waar je gevaar loopt erin weg te zinken. Verboden gebied voor de mens. Hier en daar groeit er een vreemd gevormde boom …
In het bos is het heerlijk … Fluitconcerten van allerhande vogels en overal hoor je roffelende spechten. Vele koppeltjes Grote Bonte Spechten zijn er te zien, druk in de weer met z’n tweetjes en regelmatig hoor ik de vreemde toetergeluiden van de Zwarte Spechten. Dan vliegt plotseling zo’n Zwarte Specht vlak voor mijn neus weg … Had ik die maar eerder gezien. Ik zie hem een stukje verder het bos in wel weer neerstrijken. Maak ik toch nog maar een (beetje matige) foto van.
Een omgevallen boom over het wandelpaadje is een mooie zitplaats om te gaan zitten hopen op de terugkomst van die specht. Heel stilletjes zitten en opeens… steken drie reeën over die mij helemaal niet opgemerkt hebben. Dicht bij me zit een Tjiftjaf zijn typische geluid uit te schreeuwen.
De zon doet aardig zijn best en koud is het allerminst. Echt genieten …
Een nieuwe kans om Zwarte Spechten op de foto te zetten krijg ik niet … En de Kleine Bonte heb ik niet gevonden. De Middelste Bonte Specht heb ik wel gehoord maar niet gevonden helaas. Maar ach … die komt inmiddels steeds meer voor in ons landje dus die mogelijkheid krijg ik vast nog wel een keertje.
Een rondje bos van drie uurtjes brengt me terug bij de Rode beek waar ik vervolgens de grote zilverzand vlakte voor me zie liggen. Een klein stukje zandduin op de foto.
Vanaf hier begint er een heel nieuw avontuur waarover ik in een volgend blog zal vertellen.
Over het zilverzand van de Brunssummerheide bestaat interessante documentatie. Er zit een hele geschiedenis aan vast. Wil je daar meer over lezen dan kun je deze pdf aanklikken.
En hier dan nog een prachtige wandelroute door dit schitterende en unieke natuurgebied met ook nog véél meer interessante informatie.
Bedankt voor je bezoek!
*******
In de tuin is het al heel interessant wat beestjes betreft. Maar zaterdag (na het spotten van de eerste Vuurjuffer) kreeg ik opeens toch de drang eens een wandeling te gaan maken. De natuur is tenslotte flink veranderd de afgelopen weken.
Op naar de Geleenbeek
De dorre bende is helemaal verdwenen en er waren plekjes met veel bloemenpracht
Overal hoorde je de Tjiftjaf en de Heggenmus
Bloeiende bomen allom …. prachtig om te zien en heerlijk om te ruiken. Een overvloed aan bijtjes en andere zoemers. En vlinders … in de tuin zijn er nog niet veel maar hier? Ik ben gestopt met tellen. Oranjetipjes, Koolwitjes, Dagpauwogen en Bonte zandoogjes. Niet 1 maar tientallen fladderden om en over mij heen, soms stoeiend met zijn drieën of vieren tegelijk in de lucht.
Stil blijven staan, dan land er vanzelf wel een keertje 1 recht voor je neus.
Mijn wandeling ging niet ver, de tijd vliegt als er zoveel te zien is.
En bij de Paarse dovenetel hoort een Dovenetelwants
Op onderstaande plek stak ik altijd over om de paadjes te vermijden, maar nu heeft de boer zijn kunstwerk af en zal ik er maar niet meer doorheen ploegen.
Na nog een laatste Tjiftjaf moet ik echt naar huis … Een vos schrikt van mij en springt met vier poten tegelijk in de lucht en verdwijnt tussen de begroeiing. Het was een heerlijk wandelingetje.
Welkom op Sandra's FOTOblog 