Archive for the ‘Geleenbeek’ Tag
Dat gaan we in dit blogje zien. Ik woon in Sittard, “toegangspoort” van Zuid-Limburg. Ten noorden van ons een vlak landschap. In Sittard begint met de Kollenberg ( de verste uitloper van het Ardennengebergte ) het Limburgs heuvellandschap.
Met het mooie weer afgelopen weekend heb ik niet alleen vogels op de plaat gezet maar ook een aantal omgevingsfoto’s gemaakt, geniet er maar even van mee onder het motto ; “Wie schoan oos Limburg is” ….
Dus geen hele verhalen deze keer maar gewoon een indruk van de plekken waar ik gewandeld heb. Eerst van (en in) Sittard een stukje zuidelijk, dan naar een vlakker gedeelte noordelijk.
Op de Kollenberg; Een combinatie van de warme gloed van de vroege ochtendzon en een bijna volle maan aan de blauwe hemel.
Vlakbij op Watersley met mijn blikveld gericht naar het dorpje Munstergeleen. In de verte is het grote complex van DSM nog een beetje te zien.
Van Munstergeleen wandel ik naar Puth. Veel weilanden met hier en daar kleine bosjes. Een zeer vogelrijk gebied.
Zondagochtend ben ik er weer vroeg bij … Het weer is ietsje minder, de zon komt maar af en toe eventjes door de wolken. Lastig licht om mee te fotograferen.
Noordelijk van Sittard; Deze keer ben ik naar de Geleenbeek te Nieuwstadt gegaan.
Ook hier een open gebied met hier en daar wat bosjes. Allemaal nog relatief jonge aanplant en ook met een aantal kleine vennetjes. Zomers zijn er veel libellen in dit gebied.
OP deze zondag zijn er niet erg veel vogeltjes te spotten. Maar er vliegen wel gigantisch veel Kraanvogels op trek richting zuiden.
En dat ging de hele dag zo door.
Vervolgens ben ik nog even naar het IJzeren bos gegaan dat meteen grenst aan het gebied rond de Geleenbeek.
Dit bos hoort bij de gemeente Susteren. Ik kom er met enige regelmaat.
En zo heb ik weer een natuurlijk mooi weekend beleefd.
*******
Bedankt voor je bezoekje aan mijn blog en zeker ook voor eventuele reacties.
Een stukje van het IJzeren bos in Susteren waar ik vaak kom en waar ik nog nooit een mens ben tegengekomen, leek me zeer geschikt om de carnaval te ontwijken.
Ook deze keer was er geen mens te bekennen.
Maar stil was het er allerminst … Een fluitconcert van jewelste door vele verschillende vogeltjes. Heel wat mooier om naar te luisteren dan hoempapa liedjes.
Toch kon ik niet zo heel veel vogeltjes zien … Ik zag wel meerdere bonte spechten, boomkruipers en boomklevers. Een echt lentegevoel kreeg ik toen ik een tjiftjaf hoorde en zag. Ik heb de genoemde soorten ook allemaal op de foto, maar niet erg goed gelukt.
Op een plekje waar ik even van de zon zat te genieten hoorde ik de bekende zachte geluidjes van staartmeesjes. Opvallend hoe nieuwsgierig die beestjes toch altijd zijn. In tegenstelling tot andere vogeltjes komen staartmeesjes juist steeds dichter in je buurt, zo dichtbij als ze durven.
Twee groene spechten eten mieren in een grasveld. Ze zagen mij eerder als ik hun, dus gingen ze er als een speer vandoor.
Staand aan de Geleenbeek, hoor ik een ijsvogel roepen. Twee seconden later vliegt ze over het water aan me voorbij.
Ik volg de beek in de richting waarop de ijsvogel gevlogen is. Op een aantal meters van mij, in een stukje weiland zie ik een veldleeuwerik. Voor mij de eerste keer dat deze soort niet wegvliegt de hoogte in, maar rustig verder foerageert zonder zich iets aan te trekken van mij.
Het ijsvogeltje zie ik echter niet meer. Ik steek de provinciale weg over om daar de beek verder te volgen. Hier ben ik nog nooit eerder geweest.
Ik tref verschillende aardhommels, yes … Het wordt echt lente. Op een verse koeienvla zitten een hele bups strontvliegen. Lelijke beestjes? Ja, maar toch leuk om als eerste insecten van dit jaar vast te leggen.
Het is een wat ingewikkeld plaatje. Een ander soort vlieg (of is het een vrouwtje??) wordt belaagd door een harige man, die vervolgens weer weggetrokken wordt door een andere harige man. Ik zie vooral veel poten haha.
Dan zie ik een zilverreiger over me heen vliegen. Een heel eind verder landt die in een hoge boom.
Er is hier verder niet veel te zien. Ik draai me om en loop terug. Dan hoor ik plots die ijsvogel weer. Ik blijf stokstijf staan en het beestje land warempel vlak voor me op een tak. Ik schiet snel 1 foto en dan heeft ze me gezien. Vliegensvlug gaat ze er weer vandoor.
Lekker opgeknapt van deze lentedag loop ik terug naar mijn auto.
Afgelopen zondag ging ik wandelen langs de Geleenbeek ter hoogte van Nieuwstadt. Een dorpje gelegen tussen Sittard en Susteren. Niet ver van huis dus eigenlijk.
Langs deze beek heb ik al vaak gelopen, maar dit stukje was mij totaal onbekend. Blijkt nu dat ze hier 2 jaar geleden de natuur opnieuw ingericht hebben met vennetjes, kleine bosjes en heel veel hoog gras met wilde bloemen. En in die 2 jaar hebben blijkbaar al heel wat insecten hier hun plekje ontdekt.
In het zwart knoopkruid zag ik een penceelkever. Deze trok zich niks aan van mij want het beestje was zeer gulzig van de bloem aan het vreten.
Overal fladderen vlinders, vooral vosjes maar ook een paar distelvlinders en icarusblauwtjes. Deze wandeling heb ik echter niet zoveel moeite gedaan om ze te fotograferen.
1 Van de vennetjes was omgroeid door bomen, bosjes … en riet. Dit vennetje was dan ook het meest interessant van de 4. Het was ook het enige vennetje waar je niet dichtbij hoorde te komen aangezien er een prikkeldraadhek omheen gemaakt is.
Maar ik zag wel allerlei libelles vliegen … Ik kon de verleiding niet weerstaan en ben door het prikkeldraad gekropen om vervolgens op een verscholen plekje te gaan zitten, zodat ik niet direct zou opvallen voor eventuele wandelaars.
Ik zag twee juffertjes die ik nog niet eerder gezien had … de afwijkende tekening viel me op. Het blijken vrouwtjes blauwe breedscheenjuffers te zijn.
Heel leuk om weer eens iets nieuws voor de lens te krijgen. Een ander juffertje, bleekgroen, bleef rustig zitten toen ik de grasspriet vasthield vanwege de wind. Deze was pas net uit zijn velletje gekropen vandaar.
Het is een nog heel verse watersnuffel.
Ik zag van alles over het water scheren met grote snelheid. Met zekerheid een vrouwelijke keizerlibel, 2 viervlekken, een vrouwelijke platbuik en een paar vuurlibellen.
Deze laatste soort is niet zo algemeen … En af en toe landde er eentje niet ver bij me vandaan op het zand.
Ik moest echter snel handelen want meer dan enkele secondes duurde zo’n stilzit moment niet. De vuurlibel behoord ook tot de korenbouten, met een mooi goudgeel netwerk aan de basis van de vleugels. Bij de meeste korenbouten is dat donkerbruin.
Ook zag ik een vuurlibel die nog niet op kleur was.
Maar niet alleen libelles en dit vennetje is mooi … het hele gebiedje mag er wezen.
Een aantrekkelijk gebied ook voor vogeltjes … Die waren hier ook volop aanwezig.
Puttertjes, kneuen, veldleeuwerik, grasmussen, geelgors en rietgors. En gele kwikstaarten.
Langs een veld met … ? loop ik terug richting auto …
Als ik bijna aan het eind van mijn wandeling ben, zie ik nog wat wespen die druk bezig zijn met zandkunstwerkjes te bouwen.
Ik denk dat het gewone vlinderdoders zijn … maar ik weet het eigenlijk helemaal niet.
Een mooie opbrengst met een aantal soorten die ik nog niet had.
Hier ga ik heel zeker vaker een kijkje nemen.
Geen aantrekkelijke titel, maar zo is mijn stemming … het houdt maar niet op met dat miezerige weer.
En toch wou ik even naar buiten, tegen beter weten in.
Aangezien er nauwelijks kleur is te zien dacht ik dat het misschien beter was om alles maar zwart/wit te plaatsen.
De Meulen te Sittard heeft heel wat water te verstouwen want het peil is nog steeds niet zo laag als normaal. Dit is een restaurant dat op deze manier zijn eigen stroom opwekt.
Nu begint het ook nog te regenen. Het blijft dus bij een korte wandeling langs de Geleenbeek.
Met een laatste foto van de vistrap ga ik naar huis, voor een bakje troost 😦
Zaterdag 11 februari … het was al wat later op de middag maar toch besloot ik een lange wandeling te gaan maken. Ik liep eerst langs de beek naar Geleen in de hoop het al vele malen gespotte ijsvogeltje te zien. Het ijsvogeltje zag ik dit keer niet maar wel wat mooie ijshangertjes.
Het valt me op hoeveel winterkoninkjes er zijn … elke 3oo meter zie je er eentje.
Richting Sittard is de beek gedeeltelijk dichtgevroren maar richting Geleen stroomt hij flink door …
De wilde eenden zwemmen en duiken maar deze woerd heeft meer zin om te zonnen.
Een druipende ijslaag hangt boven het snelstromende water. Een gedeelte van deze kap hangt vrij .. er zit niks onder.
In Geleen aangekomen loop ik richting Puth waar ik het veld inloop. Eerst kom ik langs een heel grote boomgaard. Foto’s maken is lastig want er staat een lastige takkenhaag langs. In 1 rij zie ik ver weg een haas, en twee rijen verder zie ik op dezelfde afstand een vos. Helaas zijn de foto’s erg slecht … en het gevecht heb ik niet afgewacht.
In deze boomgaard waren giga veel kramsvogels aanwezig … ik denk wel meer dan honderd.
De boerderij naast de boomgaard heeft een heel oude boom op zijn erf, daarin zag ik een sperwer …
Het is lastig om door te lopen … er is hier zo veel te zien. Maar ik heb nog een lange weg te gaan.
Er zijn hier ook heel veel reigers … aan de rand van een akker staat een hele rij naast elkaar. Dat is een grappig gezicht.
Hier vliegen ook een heel wat torenvalken rond … gelukkig voor mij gaan ze ook af en toe in een boomtop zitten.
De hoge bomen in de verte is de rand van de Kollenberg waar ik normaal naar toe ga voor de blauwe kiekendieven.
Kiekendieven waren hier ook te zien … maar zoals gewoonlijk krijg ik die niet goed op de foto. Wel een buizerd die opgejaagd werd door de kraaien.
Het wordt al laat en ik moet nog een heel eind lopen naar huis … flink doorstappen. De zon zakt snel en kleurt de lucht oranje. Op dat moment zie ik een kiekendief die een prooi eet. Maar ik sta in een holle weg, het veld waarin ze zit is een stuk hoger. Dat is jammer voor de foto … maar is toch de afsluiting van mijn wandeling. Met een lege accu ga ik naar huis.
Welkom op Sandra's FOTOblog 