Dat gaan we in dit blogje zien. Ik woon in Sittard, “toegangspoort” van Zuid-Limburg. Ten noorden van ons een vlak landschap. In Sittard begint met de Kollenberg ( de verste uitloper van het Ardennengebergte ) het Limburgs heuvellandschap.
Met het mooie weer afgelopen weekend heb ik niet alleen vogels op de plaat gezet maar ook een aantal omgevingsfoto’s gemaakt, geniet er maar even van mee onder het motto ; “Wie schoan oos Limburg is” ….
Dus geen hele verhalen deze keer maar gewoon een indruk van de plekken waar ik gewandeld heb. Eerst van (en in) Sittard een stukje zuidelijk, dan naar een vlakker gedeelte noordelijk.
Op de Kollenberg; Een combinatie van de warme gloed van de vroege ochtendzon en een bijna volle maan aan de blauwe hemel.
Vlakbij op Watersley met mijn blikveld gericht naar het dorpje Munstergeleen. In de verte is het grote complex van DSM nog een beetje te zien.
Van Munstergeleen wandel ik naar Puth. Veel weilanden met hier en daar kleine bosjes. Een zeer vogelrijk gebied.
Zondagochtend ben ik er weer vroeg bij … Het weer is ietsje minder, de zon komt maar af en toe eventjes door de wolken. Lastig licht om mee te fotograferen.
Noordelijk van Sittard; Deze keer ben ik naar de Geleenbeek te Nieuwstadt gegaan.
Ook hier een open gebied met hier en daar wat bosjes. Allemaal nog relatief jonge aanplant en ook met een aantal kleine vennetjes. Zomers zijn er veel libellen in dit gebied.
OP deze zondag zijn er niet erg veel vogeltjes te spotten. Maar er vliegen wel gigantisch veel Kraanvogels op trek richting zuiden.
En dat ging de hele dag zo door.
Vervolgens ben ik nog even naar het IJzeren bos gegaan dat meteen grenst aan het gebied rond de Geleenbeek.
Dit bos hoort bij de gemeente Susteren. Ik kom er met enige regelmaat.
En zo heb ik weer een natuurlijk mooi weekend beleefd.
*******
Bedankt voor je bezoekje aan mijn blog en zeker ook voor eventuele reacties.
Een stukje van het IJzeren bos in Susteren waar ik vaak kom en waar ik nog nooit een mens ben tegengekomen, leek me zeer geschikt om de carnaval te ontwijken.
Ook deze keer was er geen mens te bekennen.
Maar stil was het er allerminst … Een fluitconcert van jewelste door vele verschillende vogeltjes. Heel wat mooier om naar te luisteren dan hoempapa liedjes.
Toch kon ik niet zo heel veel vogeltjes zien … Ik zag wel meerdere bonte spechten, boomkruipers en boomklevers. Een echt lentegevoel kreeg ik toen ik een tjiftjaf hoorde en zag. Ik heb de genoemde soorten ook allemaal op de foto, maar niet erg goed gelukt.
Op een plekje waar ik even van de zon zat te genieten hoorde ik de bekende zachte geluidjes van staartmeesjes. Opvallend hoe nieuwsgierig die beestjes toch altijd zijn. In tegenstelling tot andere vogeltjes komen staartmeesjes juist steeds dichter in je buurt, zo dichtbij als ze durven.
Twee groene spechten eten mieren in een grasveld. Ze zagen mij eerder als ik hun, dus gingen ze er als een speer vandoor.
Staand aan de Geleenbeek, hoor ik een ijsvogel roepen. Twee seconden later vliegt ze over het water aan me voorbij.
Ik volg de beek in de richting waarop de ijsvogel gevlogen is. Op een aantal meters van mij, in een stukje weiland zie ik een veldleeuwerik. Voor mij de eerste keer dat deze soort niet wegvliegt de hoogte in, maar rustig verder foerageert zonder zich iets aan te trekken van mij.
Het ijsvogeltje zie ik echter niet meer. Ik steek de provinciale weg over om daar de beek verder te volgen. Hier ben ik nog nooit eerder geweest.
Ik tref verschillende aardhommels, yes … Het wordt echt lente. Op een verse koeienvla zitten een hele bups strontvliegen. Lelijke beestjes? Ja, maar toch leuk om als eerste insecten van dit jaar vast te leggen.
Het is een wat ingewikkeld plaatje. Een ander soort vlieg (of is het een vrouwtje??) wordt belaagd door een harige man, die vervolgens weer weggetrokken wordt door een andere harige man. Ik zie vooral veel poten haha.
Dan zie ik een zilverreiger over me heen vliegen. Een heel eind verder landt die in een hoge boom.
Er is hier verder niet veel te zien. Ik draai me om en loop terug. Dan hoor ik plots die ijsvogel weer. Ik blijf stokstijf staan en het beestje land warempel vlak voor me op een tak. Ik schiet snel 1 foto en dan heeft ze me gezien. Vliegensvlug gaat ze er weer vandoor.
Lekker opgeknapt van deze lentedag loop ik terug naar mijn auto.
Welkom op Sandra's FOTOblog 