Archive for the ‘kollenberg’ Tag
Het was een goed jaar geleden dat ik voor het eerst mee ging kijken hoe een slechtvalk een kraai vangt.
Hoog tijd om dat nog eens te doen. Inmiddels alweer twee weken geleden hadden we een afspraak op de Kollenberg te Sittard met Harry Vrehen en zijn valken.
De vogel kijkt eerst goed om zich heen, op zoek naar kraaien misschien? Nee, dat doet ze om de omgeving in zich op te nemen. Zo kan ze zich oriënteren waar ze is.
Dan vliegt ze weg en is ze nog maar moeilijk te volgen met het blote oog. Het daadwerkelijk vangen van een kraai heb ik niet kunnen zien. Het is een heel gevecht tussen kraai en slechtvalk laten we ons vertellen. De kraai, hakt met zijn enorme snavel naar de ogen van de valk. Je ziet dan ook een paar kleine wondjes rond de ogen als je goed kijkt.
Maar deze valk is goed getraind en jaagt enkel op kraaien. Sinds november vorig jaar heeft ze er al 50 te pakken gehad waarvan er maar 5 hebben kunnen ontsnappen.
Je ziet de ondergaande zon in haar ogen. Het is al laat in de middag en weldra gaat het schemeren.
Meteen wordt het licht een stuk slechter en krijg ik foto’s met ruis als zij haar prooi mag verorberen.
Dan wordt zij opgeborgen en mag de andere valk nog even de vleugels strekken. De veel grotere Amerikaanse slechtvalk laat de wind onder haar vleugels vleien en laat zo haar prachtige veren goed zien.
Nadat ook zij de omgeving goed in zich opgenomen heeft, kiest ze het luchtruim en kunnen wij de schijnaanvallen bekijken die ze regelmatig laat zien.
Ik heb nog geprobeerd om dit te filmen maar dat was niet te doen. Het gaat allemaal zo snel dat ik alleen af en toe een wazige vleugel op film heb.
Genoten hebben we zeker weer. En er komt vast nog wel eens een mogelijkheid op een beter tijdstip. Want nu was het echt te donker geworden.
Na een maand niet gewandeld te hebben, was afgelopen zondag dan toch een keertje de gelegenheid daar. Eindelijk zag het er buiten een beetje aantrekkelijk uit met geregeld de zon en geen wind. Een frisse neus halen, dat was het doel.
Bij Watersley was het stil … geen wandelaars, ondanks prima weersomstandigheden.
Maar niet alleen wandelaars waren afwezig, ook was er totaal geen wildlife te zien. Alleen maar wat kraaien. Vreemd, ik verwachte nu toch wel al flink wat vogels alhier.
Ik loop het crossfietspaadje omhoog naar de Kollenberg en ook daar geen mensen. Maar ja, dat vind ik helemaal niet erg … voor mij mag het altijd zo rustig zijn.
Op het bankje zittend kijk ik even over het uitgestrekte weide/wijde landschap.
Waar zijn de buizerds, de blauwe kiekendieven, reigers? En al die kneutjes en gorzen dan?
Niks … wat is er loos? Ik weet het niet, maar dit is een beetje saai. Snel terug naar de auto en ik besluit naar Puth te rijden. 3 Kilometer hier vandaan, ik heb gehoord dat er alweer grauwe gorzen gespot zijn.
Mijn eerste uitzicht is de Kollenberg heel in de verte, waar ik zojuist nog gewandeld heb.
Er zijn geen grauwe gorzen te vinden, een paar groenlingen en vinken is al wat ik zie.
Iets verderop zag ik een half jaartje geleden een steenuil, daar dan maar eens gaan loeren.
Helaas, ook niks te zien. Ondertussen is er bewolking komen opzetten en wordt het landschap weer donker.
Geen succes vandaag, alleen een frisse neus heeft me opgepept.
Naar het dorpje Puth kijkend … Tegen de zakkende zon in, lijkt het wel in brand te staan. Ook al is het pas kwart over drie … Het lijkt wel avond.
Deze keer blijft het bij landschapsfoto’s. Hopend op wat leukers wacht ik af wat de winter brengen gaat.
Het was mooi weer zaterdag 26 oktober. Een lekker warm zonnetje en een flinke wind waren blijkbaar prima omstandigheden voor de nog aanwezige vlinders. Ze waren niet te tellen, zoveel waren het er.
Vooral heel veel luzernevlinders. Bovenstaande is een oranje luzernevlinder, onderstaande weet ik niet zeker.
Hier op de Watersley liggen 4 kleine regenpoeltjes op een rij … Bij elk poeltje zwermde het van de parende heidelibellen.
Bij 1 van de poeltjes ben ik gaan tellen en ik kwam op 23 stuks, 1tje was nog vrijgezel.
Terug naar de vlinders en verder gelopen naar de Kollenberg, bleken de dagpauwogen toch wel veruit het meest aanwezig te zijn. Zij waren écht niet te tellen.
Verder nog 2 atalanta’s en 1 distelvlinder. Een hoop koolwitjes én …..
Een kleine parelmoervlinder. Dat is een nieuwe soort voor mij en zeker hier op de Kollenberg.
Het lukte met al die wind alhier niet om superfoto’s te schieten maar ik ben allang blij dat ik het beestje überhaupt op de foto heb.
Zo heeft een rondje Kollenberg tóch weer 1 kleine verrassing, zoals zo vaak het geval is. Twee weken terug had ik ook zo’n kleine verrassing. Ook hier gold, geen superfoto maar wel een leuke waarneming.
Een wezeltje dat net de weg over wou steken.
Op dinsdag 27 augustus ging ik van het heerlijke weer genieten op Watersley en de Kollenberg. Er was deze keer heel wat te zien, zodat ik heel eenvoudig meerdere blogs kan maken van deze éne wandeling.
Het verbindingspaadje tussen deze twee gebieden is steil en smal en is omgeven door een dichtbegroeid stukje bos. Het is er altijd een beetje donker en er zitten ook altijd veel vogeltjes. Deze keer hoorde ik opeens vlak voor me en boven me een vreemd geluid. Ik bleef meteen staan natuurlijk. Het duurde niet lang voor ik de veroorzaker van het geluid gevonden had.
Je zou verwachten dat zo’n eekhoorn het meteen hoger op zou zoeken, weg van mij … Zeker als er zoveel vluchtwegen zijn als hier.
Maar nee, het beestje lijkt wel een beetje nieuwsgierig aangelegd.
Telkens weer kwam het achter de dikke stam vandaan om naar mij te kijken.
Ik kreeg op deze manier wel alle gelegenheid om veel foto’s te maken.
Dan kruipt het weer achter de dikke stam en zie ik het even een tijdje niet meer. Ik loop een paar meter door zodat ik de andere kant van de boom kan bekijken. En jawel, het is er nog steeds.
Het hangt daar maar te hangen …
Dan bedenk ik me opeens dat dit wel eens een jonkie zou kunnen zijn. Het hangt er namelijk nogal krampachtig aan zijn nageltjes en lijkt zichzelf niet omhoog te kunnen heffen. Een beetje angstig nu kijkt het vanuit een ooghoek naar mij.
Ik vind het opeens een beetje zielig nu en besluit maar snel door te lopen.
Nog 1 keertje omkijken en ik zie dat de nieuwsgierigheid weer terug geslopen was in dat leuke kopje. Het kijkt me na of ik nu toch echt wel wegga.
Zonnig was het niet, deze donderdag. En het was ook niet zo warm als de weermannen ons beloofd hadden.
Toch trok ik vandaag de weilanden in bij Watersley en Kollenberg te Sittard. En ondanks het gebrek aan zon, had ik geluk wat de vlinders betrof.
Het lukte me om één van de vele Icarusblauwtjes op de foto te zetten.
En niet alleen van de buitenkant. Dit vlindertje liet zich mooi benaderen en deed ook zijn vleugeltjes spreiden. Prachtig gaaf en blauw.
En vandaag had ik mazzel want deze keer trof ik wél een geelsprietdikkopje. Het beestje ziet er eigenlijk hetzelfde uit als het zwartsprietje maar dan met gele of roodachtige sprieten.
Ook een verschilletje is dat deze op de rode lijst van dagvlinders staat.
Het beestje bleef ook mooi zitten toen ik voorzichtig naar zijn voorkantje liep wat toch een heel grappige foto opleverde. Dat vind ik persoonlijk tenminste.
Er waren ongelooflijk veel vlinders en insecten aanwezig deze donkere dag.
Welkom op Sandra's FOTOblog 