Archive for the ‘limburg’ Tag
Het was vanochtend de vraag … waar is de beloofde zon? En zal ik een wandeling gaan maken?
Na 2 koppen koffie waag ik het er op … Naar Sweikhuizen en het stammenerbos, daar ben ik al heel lang niet meer geweest.
Langzaam wordt de lucht een heel klein beetje blauw en verschijnt er een waterig zonnetje. Eenmaal in het bos komt ze steeds vaker even tevoorschijn.
Normaal ben ik niet zo van de paddestoelen maar hier zag ik een groepje staan met leuk licht en nam er toch maar een foto van. Het blijkt te gaan om porseleinzwammen.
Een stukje verderop, waar het pad helemaal uitgehold is, zijn de bomen flink op de bodem geworteld en ziet er wel gaaf uit.
Nog een stukje klimmen
Terug in Sweikhuizen loop ik langs de poeltjes die al bedekt zijn met een dun laagje ijs. Ondanks de zon blijft het toch bevroren.
Aan dierenleven heb ik niet veel gezien … te veel wandelaars denk ik. Vlak voor ik in de auto wilde stappen zag ik naast een hoop eenden een heel klein beestje, een dodaars met een vis.
Helemaal opgefrist ging ik weer naar huis.
Je zou maar erg van mist houden en dan in Limburg wonen …. Geen mist te bekennen, het was heerlijk zonnig wandelweer.
En het heerlijke zonnetje zorgde ervoor dat ik toch kon genieten van mijn wandeling … ook al was het door drukte met honden, kinderen en op afstand bedienbare vliegtuigjes niet bepaald een dag om veel bijzondere beestjes te zien.
Groenlingen zijn niet zo bang aangelegd en zo kon ik een flink groepje op de foto zetten.
Precies op het veld waar altijd blauwe kiekendieven aan het jagen zijn was nu een groepje jongeren met zo’n herrie-vliegtuig bezig … zo’n mini F16 bedorf de rust en stoorde de vele vogels die je normaal in dit gebied ziet.
Maar heel in de verte zag ik toch een vrouwtje jagen.
Een mannetje had ik nu niet gezien, maar vorige week wel …
Aangezien vorige zaterdag zo fantastisch was viel deze zondag de opbrengst wat tegen … jammer maar dan hebben we altijd de uilen nog he. Op de terugweg toch nog even gestopt en jawel … maar liefst 2 ransuiltjes in zicht.
De ene was diep in slaap
De andere was juist heel allert. Met grote ogen volgde hij elke beweging van mij. Erg jammer dat deze niet heel gunstig zat om goeie foto’s te maken. De prachtige ogen vallen net in het donker en de zon op zijn borst zorgt weer voor overbelichting. Henk zou wel weten wat dan te doen, maar ik niet …
En zo ging ik toch weer blij naar huis
Toen het gisteren na al die regen even droog was zag ik iets roods op de Lavendel zitten.
Het bleek een vlieg te zijn en wel een sluipvlieg Cylindromya nog wat. Maar welke ?
Van de Cylindromyia’s zijn meerdere soorten maar bij de meeste staat spec. Hij blijkt niet goed te determineren en van de meeste soorten zijn helemaal geen foto’s. Dat maakt het natuurlijk lastig om er achter te komen.
Het meest lijkt hij nog op de Cylindromyia bicolor maar dat is onmogelijk. Die komt in Nederland en België niet voor en is een Zuid-Europese soort. En ook daar is die niet alledaags.
De larve van de bicolor ontwikkeld zich in de Grauwe veldwants, Raphigaster nebulosa. En die zit hier in de tuin veelvuldig. Maar ja …. dat maakt deze vlieg nog geen bicolor. Ik zal de soort wel nooit weten waarschijnlijk en helaas.
Maar ondertussen weet ik het toch wel. Waarneming berichtte mij dat het tóch een Bicolor is en dat ik met deze dus de eerste in Nederland ben die die hier waargenomen heeft. En dat ook nog in eigen tuin…
Happy and lucky me !
Hoe dit blog anders zou moeten heten weet ik niet. Ik heb wel een paar foto’s gemaakt de afgelopen 2 weken maar er zit niet echt een verhaal in.
Het zijn vooral nog de tuinvogeltjes die wat leven in de brouwerij brengen.
Sja, het is maar een pimpelmees maar ik geniet nog steeds van de zoomkracht van mijn Nikon waarmee de resultaten toch heel wat beter zijn,
Ook de macrofunctie is een heel verschil … met deze camera kun je heel dichtbij maar het is helemaal niet nodig. Op 10 cm afstand is het resultaat nog heel goed.
Nadeeltje … zo dicht bij de grond kijkend zie ik ook al overal onkruid opkomen 😦
Vandaag dan nog even naar de Kollenberg in de hoop nog Blauwe kiekendieven te zien. Maar dat kan ik nu vergeten, alles was omgeploegd en gemaaid.
Dan nog even een tussenstop bij het park. Eerst zag ik een Sijsje…hoewel niet al te gunstig in beeld.
En even later …. jaaa, hij leeft nog.
Na 2 jaar zie ik het leucistische mereltje weer, op nagenoeg dezelfde plek.
Zo te zien mist hij inmiddels een paar tenen maar verder ziet hij er nog goed uit.
Het beestje is helemaal niet bang en kwam zelfs dichterbij mij. Volgende keer eens wat brood meenemen, wie weet.
Gisteren ging ik naar de Kollenberg te Sittard om de “altijd” aanwezige Blauwe Kiekendieven te zien.
Altijd tussen aanhalingstekens want ik bedoel daarmee, in deze tijd van het jaar. MAAR
gisteren waren ze er uiteraard niet, ik heb de laatste tijd veel pech met het vinden van roofvogels terwijl ik signalen krijg dat ze er zijn van vogelkenners. Na drie kwartier zonder succes gewacht te hebben ging ik maar weer op weg terug en zag ik toch nog iets leuks.
Een Woelmuis of Aardmuis (daar ben ik nog niet uit) zat te knabbelen op verse grassprietjes die hier en daar beginnen te groeien en trok zich helemaal niks aan van mij. Het beestje kende geen angst.
Er kwamen nog wandelaars met kinderen bij me staan uit nieuwsgierigheid wat ik daar zag. Het maakte niet uit, 3 van deze muizen doof en blind voor gevaar. Ik stond op 1.5 meter van ze af.
Eigenlijk lijken ze niet op de Rosse Woelmuis, meer op de Noordse maar die komt alleen in de westelijke helft van Nederland voor en niet in Limburg. De holletjes en doorgangen van dor riet wijzen eigenlijk naar de Aardmuis maar die is normaal veel donkerder van kleur. Ik ben benieuwd waar waarneming.nl mee gaat komen.
Genoeg gemuisd …. terug naar de auto, inmiddels begint de lucht ook wat te betrekken en wellicht kan ik nog even langs de uilen rijden. Dat is immers in dezelfde wijk.
In de verte bij het witte huis staat mijn auto geparkeerd. Toch zonde van de Kiekendieven dus voordat ik terugloop kijk ik nog 1 keertje om. Jaaa, daar zweeft 1 Kiek over het veld …. ik ga in snelle looppas terug naar de plek waar ik al eerder stond hopend dat ik nog op tijd ben.
Helaas, zij (het is een vrouwtje) blijft op grote afstand jagen … ze komt niet dichterbij want ze ziet blijkbaar daar haar kostje rennen. Geen goeie foto’s. De afstand is zeker 100 meter als het niet meer is.
Op naar de uilen, hopend op een beter resultaat … maar ook daar geen geluk. Geen uil meer te zien.
Dus, deze keer was ik blij met een MUIS
Welkom op Sandra's FOTOblog 