Een wandeling maken in de vroege ochtend, als de nevel nog in het bos hangt, wanneer de zon doorbreekt en je alleen maar ritselende blaadjes onder je voeten hoort en hier en daar een vogeltje vrolijk hoort fluiten. Dat was het plan toen we in november weer een weekendje “thuis” in Rockeskyll (Vulkaaneifel) waren.
Het loopt echter een beetje anders. Net als ik wil vertrekken vliegt er een heel klein vogeltje tegen ons raam, een Goudhaantje … Het is enigszins in de war en waarschijnlijk een beetje duizelig, maar niet gewond. Goudhaantjes zijn de kleinste vogeltjes van Europa, slechts 8,5 cm groot, bij een gewicht van 4 tot 7 gram. Omdat ze zo klein zijn hebben ze in de winter veel energie nodig om warm te blijven. Op een koude nacht verliezen ze wel 20% van hun lichaamsgewicht! Overdag eten ze daarom minstens een paar keer hun eigen gewicht aan insecten en spinnen.
We hebben het beestje binnen even een beetje warm gehouden en na een poosje kan het weer zelfstandig op een takje zitten.
Eindelijk aan de wandel is inmiddels wel de nevel al behoorlijk aan het optrekken en ben ik te laat in het bos om de stralen zonlicht door de mist te zien breken. Maar het is zonnig en heerlijk toeven.
Vanaf deze plek, aan de andere kant van het dal waarin het dorpje Rockeskyll ligt blijf ik eventjes hangen en genieten.
In de weilanden achter ons huis zie ik een paar reeën rennen en verdwijnen in het laatste restje mist dat er nog hangt.
In het bos geurt het heerlijk naar de herfst en in dit zonnige weer is het ook mooi kleurig.
Maar eens wat foto’s vanuit een ander standpunt proberen om de herfst eens vanaf “muizenooghoogte” te aanschouwen.
Maar ook op mijn eigen ooghoogte zijn best mooie herfstfoto’s te schieten.
Het is maar een klein stukje bos waar ik doorheen loop. Al snel sta ik weer aan de rand ervan waar de panorama’s vervolgens de hoofdtoon gaan vormen. Waar je ook kijkt, overal is het mooi.
Het is heerlijk om hier een vrijplaats te hebben tussen deze mooie glooiende heuvels en bergen.
De weg naar huis terug loopt tussen de weilanden naar beneden en het is echt genieten van alle vergezichten. Een prima plek om je weer helemaal op te laden voor een nieuwe week.
Bijna terug bij het kleine bos van zojuist zit de wandeling er grotendeels op.
Helemaal weer lekker opgefrist gaan we de volgende dag terug naar het Sittardse.
Hoe zou het hier uitzien in winterse omstandigheden? Helaas zullen we daar voorlopig nog niet achter komen vrees ik, nog even wachten, want sneeuw gaat er hier zeker komen….
Tot Ziens !!!
*******
Welkom op Sandra's FOTOblog 