Archive for the ‘Konikpaarden’ Tag
*
Met dat rare weer en als ook kijkliefhebber van veel “sportgedoe” komt van wandelen deze zomer niet zo veel terecht maar ben toch maar eens de nodige kilometers gaan maken in Stevensweert. De Molenplas, helemaal rond is het 5,5 kilometer.
*
*
Dit grindgat is niet toegankelijk voor boten en dus zijn de gecreëerde eilandjes veilige en geliefde broedplaatsen voor talloze vogels in het voorjaar.
*
*
Maar het is ook een mooi gebied voor vlinders. De natuur mag hier grotendeels zijn gangetje gaan. Er is hier althans niet gemaaid, in tegenstelling tot de andere Maasplassen waar je dan ook moet zoeken naar een enkele vlinder 🙂
Hier behoorlijk wat Icarusblauwtjes. Ik hoopte op Tijgerblauwtjes, vorig jaar in deze periode hier gezien maar nu nergens te bekennen.
*
*
Verder wel wat nachtvlinders waaronder een Sint-jansvlinder en 2 soorten Gamma uilen. Een gewone die we allemaal wel kennen en de Getekende Gamma uil. Voor mij de eerste.
*
*
Het is een beetje frisjes en de zon schijnt niet voortdurend, dus de opbrengst aan beestjes valt een beetje tegen, maar de prachtige natuur zelf is ook niet te versmaden.
*
*
*
De wandeling gaat verder over een stukje stapstenen om de plas op zijn smalste stukje over te steken. Sommige stenen liggen iets onder water wat een beetje oppassen is om dan niet uit te glijden, lijkt wel of de Romeinen even zijn teruggekeerd om dit aan te leggen 🙂
*
*
Het gebied waarin ik nu terecht kom is behoorlijk ruig en een beetje moerassig. Er liggen vele begroeide eilandjes, onbereikbaar voor de wandelaar maar dus wel mooie toevluchtsoorden voor vele vogels.
*
*
Ik ben nu in het gebied waar ik vorig jaar nog prachtige foto’s van de Konikpaarden gemaakt heb, click maar eens. Nu zijn ze echter nergens te bespeuren.
Even later wordt het gebied weer minder bebost en komt de molen met de eeuwenoude (bij de ontgrinding opgeviste) boomstammen in zicht en ben ik op de helft van mijn “wandelingetje”…
*
*
In dit open gebied staat er toch een klein groepje Konikpaarden. Ze zijn er dus nog wel.
*
*
Het is hier heel zanderig en dat betekent ….. Zandlopers! Deze vliegensvlugge kevers zijn heel moeilijk te fotograferen maar het lukt me toch uiteindelijk.
*
*
De bruine versie is een Bastaardzandloopkever. Er bestaat ook nog een Groene Zandloopkever, die is nog lastiger vast te leggen.
*
*
De “weg” terug langs de andere kant van de plas is weer heel anders, je moet maar gokken want allemaal kleine paadjes links en rechts tussen vele moerassige plekken en vennetjes die verborgen liggen tussen de vegetatie.
Sommige plekken zijn helemaal dichtgegroeid met Waterteunisbloem. Heel mooi om te zien, zou er zo een stukje van hebben meegenomen voor in mijn vijvers maar zo te zien een echte woekerplant en dus niet zo slim om in je vijver te droppen….
*
*
En zo arriveer ik weer bij het beginpunt, dat helemaal “rondstruinen” duurde langer dan gedacht, maar ik ga toch voldaan naar huis.
*
*
Bedankt voor je bezoek en tot een volgend keertje.
*
*******
Het zonnetje schijnt bijna voortdurend en ik gok er op dat ik een wandeling kan gaan maken.
Ik besluit naar de Molenplas in Stevensweert te gaan, een ritje van 20 minuten met de auto.
In eigen tuin valt plots niet heel veel meer te beleven op beestjesgebied en ik hoop dan ook van ganser harte dat er aan deze plas iets meer te zien is. Het zou erg leuk zijn om bijvoorbeeld een Staartblauwtje of een Tijgerblauwtje te treffen. Die laatste is ruim een maand geleden hier gespot maar de kans is heel erg klein dat ik zoveel geluk zal hebben.
Dat gebeurt dan ook niet, ik moet het doen met (best veel) Icarusblauwtjes. Geeft niet … Er vliegt tenminste nog iets!
Het verbaast me dat er nog zoveel vlindertjes vliegen want het is best wel koud met een stevige wind. Op sommige plekjes is het echter heerlijk in het zonnetje en het is dan ook genieten geblazen.
Op dit plekje ga ik een tijdje zitten en zie dan op de oever aan de overkant dat ik in de gaten gehouden word.
“The leader of the pack” staat indringend naar mij te kijken en oordeelt vervolgens dat ik geen gevaar vorm voor zijn harem. Hij zet een pasje naar voren en dan komen er nog meer van die beesten (Konikpaarden) tevoorschijn. Aan hun gewicht te zien zijn ze al goed voorbereid op de winter. Vooral die donkere is ronduit dik.
Er vliegen twee IJsvogels voor me langs, had ik die maar eerder gezien …. Ik concentreer me maar weer op mijn directe omgeving en zie een Pantserjuffer hangen. De roodgroene kleur doet me twijfelen welke soort het is. Maar er is nog een tweede exemplaar en die is wel groen. Het zijn allebei Houtpantserjuffers.
Hoe dan ook, ik kan me vandaag nog eventjes uitleven op macrogebied. Maar dat niet alleen … Ook de natuur biedt hier mooie plaatjes. Bijvoorbeeld van het pad dat bestaat uit stapstenen waar je het water kunt oversteken.
De lucht vertelt dat ik maar eens richting auto moet gaan lopen …
Ik hoef niet zo heel ver te lopen maar het gaat toch maar heel langzaam. Er springt en vliegt van alles en nog wat voor mijn voeten. Een Veldsprinkhaan en een Heidelibel gunnen me om een foto van ze te maken. Verder wat Aziatische lieveheersbeestjes, die duidelijk nog geen last hebben van de kou.
Dan voel ik de eerste druppeltjes vallen en moet ik haast maken.
Net voor het écht begint zit ik lekker achter het stuur. Het was een heel aangename ochtend.
Bedankt voor het kijken en tot ziens bij mijn volgende wandelavontuur!
*******
Een natuurgebied dat bij Roosteren in Limburg hoort, en tegen de Belgische grens aanligt, heet De Rug. Het ligt langs de Maas met aan de andere kant van de rivier het leuke plaatsje Maaseik.
Een gebied waar langharige koeien uitgezet zijn en Konikpaarden voltallig aanwezig zijn.
Hoewel de Konikpaarden aan de andere kant van een drukke weg in de weer waren en dat gebiedje heet dan weer anders, namelijk Kokkelert. Hier wilde ik aanvankelijk gaan wandelen want een paar weken geleden zag het er hier heel aantrekkelijk uit. Nu was echter alles gesnoeid en was er op de paarden na geen leven meer te bespeuren.
Snel dus naar De Rug, waar alles vol staat met bloeiend kruid.
Het hele gebied ziet eruit als dit, met dierenpaadjes erdoorheen. Een garantie voor veel insecten. Zo waren er giga veel bruine zandoogjes en ook heel veel distelvlinders van de partij.
Maar ook citroenvlinders, dagpauwogen en kleine vosjes.
Een bekend geluidje hoor ik niet ver bij me vandaan … Een vogeltje dat haar territorium al ratelend verdedigt. Een vrouwtje roodborsttapuit houdt mij goed in de gaten.
Ik heb echter meer oog voor een heel klein dikkopje. Zal het een geelsprietdikkopje zijn?
Nee helaas, het is een zwartsprietdikkopje … Hoewel die eigenlijk net zo leuk zijn, maar dan wat meer voorkomend.
Een stukje verderop zie ik nog zo’n dikkopje.
Van deze ben ik niet zeker … zijn sprieten hebben wel wat kleur, maar ook weer niet heel duidelijk.
Om me heen vliegen minstens 5 torenvalkjes … zouden het nog jongen zijn? Ze maken allerlei vreemde geluiden en blijven ook bij elkaar in de buurt. Behalve eentje. Die zit in alle rust om zich heen te koekeloeren op een dode boom.
Zo is er hier van alles te zien … op een paar hectare onkruid.
Na een blik op de kerk van Maaseik houd ik het voor gezien. Misschien kom ik nog een keertje hier naar toe, wie weet.
Welkom op Sandra's FOTOblog 