Archief voor augustus 2013
Op dinsdag 27 augustus ging ik van het heerlijke weer genieten op Watersley en de Kollenberg. Er was deze keer heel wat te zien, zodat ik heel eenvoudig meerdere blogs kan maken van deze éne wandeling.
Het verbindingspaadje tussen deze twee gebieden is steil en smal en is omgeven door een dichtbegroeid stukje bos. Het is er altijd een beetje donker en er zitten ook altijd veel vogeltjes. Deze keer hoorde ik opeens vlak voor me en boven me een vreemd geluid. Ik bleef meteen staan natuurlijk. Het duurde niet lang voor ik de veroorzaker van het geluid gevonden had.
Je zou verwachten dat zo’n eekhoorn het meteen hoger op zou zoeken, weg van mij … Zeker als er zoveel vluchtwegen zijn als hier.
Maar nee, het beestje lijkt wel een beetje nieuwsgierig aangelegd.
Telkens weer kwam het achter de dikke stam vandaan om naar mij te kijken.
Ik kreeg op deze manier wel alle gelegenheid om veel foto’s te maken.
Dan kruipt het weer achter de dikke stam en zie ik het even een tijdje niet meer. Ik loop een paar meter door zodat ik de andere kant van de boom kan bekijken. En jawel, het is er nog steeds.
Het hangt daar maar te hangen …
Dan bedenk ik me opeens dat dit wel eens een jonkie zou kunnen zijn. Het hangt er namelijk nogal krampachtig aan zijn nageltjes en lijkt zichzelf niet omhoog te kunnen heffen. Een beetje angstig nu kijkt het vanuit een ooghoek naar mij.
Ik vind het opeens een beetje zielig nu en besluit maar snel door te lopen.
Nog 1 keertje omkijken en ik zie dat de nieuwsgierigheid weer terug geslopen was in dat leuke kopje. Het kijkt me na of ik nu toch echt wel wegga.
In de tuin is het nu echt elke dag verrassend. Deze zomer zijn er al verschillende malen niet alleen de gangbare beestjes te zien, maar ook heel bijzondere en/of nieuwe soorten die ik niet eerder zag.
Gisteren bijvoorbeeld zag ik een goudwesp. Een nieuwe soort voor mij. Ik zag altijd alleen maar van die hele kleintjes, maar deze was een stuk groter en ook heel anders gekleurd.
De naam van deze goudwesp is Hedychrum nobile.
Maar vandaag werd ik verrast met een gast die me wel al bekend was.
Weten jullie nog, 2 jaar geleden, dat ik de eerste waarnemer in Nederland was van een bloedrode sluipvlieg genaamd Cylindromyia bicolor. In eigen tuin, een nieuwe soort voor Nederland ontdekt.
Vorig jaar heb ik er geen gezien, maar vandaag kwam ik haar weer tegen. En wéér in eigen tuin.
Ben benieuwd wat er nog meer op mijn pad komt.
Zonnig was het niet, deze donderdag. En het was ook niet zo warm als de weermannen ons beloofd hadden.
Toch trok ik vandaag de weilanden in bij Watersley en Kollenberg te Sittard. En ondanks het gebrek aan zon, had ik geluk wat de vlinders betrof.
Het lukte me om één van de vele Icarusblauwtjes op de foto te zetten.
En niet alleen van de buitenkant. Dit vlindertje liet zich mooi benaderen en deed ook zijn vleugeltjes spreiden. Prachtig gaaf en blauw.
En vandaag had ik mazzel want deze keer trof ik wél een geelsprietdikkopje. Het beestje ziet er eigenlijk hetzelfde uit als het zwartsprietje maar dan met gele of roodachtige sprieten.
Ook een verschilletje is dat deze op de rode lijst van dagvlinders staat.
Het beestje bleef ook mooi zitten toen ik voorzichtig naar zijn voorkantje liep wat toch een heel grappige foto opleverde. Dat vind ik persoonlijk tenminste.
Er waren ongelooflijk veel vlinders en insecten aanwezig deze donkere dag.
Een natuurgebied dat bij Roosteren in Limburg hoort, en tegen de Belgische grens aanligt, heet De Rug. Het ligt langs de Maas met aan de andere kant van de rivier het leuke plaatsje Maaseik.
Een gebied waar langharige koeien uitgezet zijn en Konikpaarden voltallig aanwezig zijn.
Hoewel de Konikpaarden aan de andere kant van een drukke weg in de weer waren en dat gebiedje heet dan weer anders, namelijk Kokkelert. Hier wilde ik aanvankelijk gaan wandelen want een paar weken geleden zag het er hier heel aantrekkelijk uit. Nu was echter alles gesnoeid en was er op de paarden na geen leven meer te bespeuren.
Snel dus naar De Rug, waar alles vol staat met bloeiend kruid.
Het hele gebied ziet eruit als dit, met dierenpaadjes erdoorheen. Een garantie voor veel insecten. Zo waren er giga veel bruine zandoogjes en ook heel veel distelvlinders van de partij.
Maar ook citroenvlinders, dagpauwogen en kleine vosjes.
Een bekend geluidje hoor ik niet ver bij me vandaan … Een vogeltje dat haar territorium al ratelend verdedigt. Een vrouwtje roodborsttapuit houdt mij goed in de gaten.
Ik heb echter meer oog voor een heel klein dikkopje. Zal het een geelsprietdikkopje zijn?
Nee helaas, het is een zwartsprietdikkopje … Hoewel die eigenlijk net zo leuk zijn, maar dan wat meer voorkomend.
Een stukje verderop zie ik nog zo’n dikkopje.
Van deze ben ik niet zeker … zijn sprieten hebben wel wat kleur, maar ook weer niet heel duidelijk.
Om me heen vliegen minstens 5 torenvalkjes … zouden het nog jongen zijn? Ze maken allerlei vreemde geluiden en blijven ook bij elkaar in de buurt. Behalve eentje. Die zit in alle rust om zich heen te koekeloeren op een dode boom.
Zo is er hier van alles te zien … op een paar hectare onkruid.
Na een blik op de kerk van Maaseik houd ik het voor gezien. Misschien kom ik nog een keertje hier naar toe, wie weet.
Afgelopen weekend was het vlindertelweekend. Maar ik was druk en niet thuis, dus ik kon niet meedoen. Heel jammer want in onze tuin is het een grote drukte met vlinders, vooral op de vlinderstruik.
Dagpauwoog is wel het meest aanwezig, daarnaast drie soorten witjes, atalanta’s, gehakkelde aurelia’s, kleine vosjes en distelvlinders. Ook boomblauwtjes en heel veel gamma-uilen.
Vanmorgen echter zag ik allereerst een koninginnenpage.
Nu zie ik deze vlinders elk jaar wel een paar keren, maar op de foto zetten is me nooit goed gelukt. Een close-up is al helemaal niet mogelijk, maar ook op een afstand van twee meter voelt deze vlinder zich al snel verstoord.
Ook deze keer is het niet een geweldig resultaat, maar beter dan dit heb ik ze nooit op de plaat gezet. De aanhouder wint, dus ooit zal ik wel een geweldige foto van ze kunnen maken.
Maar toen ik druk bezig was met pogingen in de buurt te komen van de koninginnenpage, zag ik opeens een vlinder van heel andere orde. Zwart met witte strepen, een beetje rood erbij …. Een nachtvlinder.
Ik wist meteen wat het was … Niet te miskennen in dit geval. Een Spaanse vlag ….
Deze vlinder staat op de rode lijst en komt alleen in Limburg voor als ik kijk naar de waarnemingen ervan.
Deze soort had ik nog nooit in levende lijve gezien, laat staan in eigen tuin. Ik ben er dan ook zeer mee in mijn nopjes.
Vorige week zag ik een mooi rupsje. Na heel wat zoekwerk weet ik nog steeds niet wat het is. Ook op het forum van waarneming.nl heb ik geen afdoend antwoord gekregen.
Het beestje heeft een gele kop en geel kontje. Ook gele voetjes. Schildjes die enigszins zilvergrijs gekleurd zijn. 4 Paar buikpoten en deze rups was ongeveer 2,5 cm lang. Dus, wie het weet mag het zeggen.
Ik weet ook niet of dit een dag of nachtvlinder is, wat het zoeken ernaar al flink moeilijker maakt.
Welkom op Sandra's FOTOblog 