Archief voor november 2014
Mijn wandeling van vorige zaterdag was er eentje op een plek waar ik nog nooit eerder geweest was. Een onbekend stukje Geleenbeek, tevens bijna het laatste stukje want niet ver hier vandaan mondt ze uit in een van Limburgs grote plassen.
Een gebied met een zeer gevarieerde begroeiing waarbij ik me kan voorstellen dat het hier in de zomer gonst van de insecten. De Geleenbeek meandert rustig door het groen en is soms onzichtbaar. Een reiger verklapt dan wel weer waar het water stroomt.
Op een gegeven moment kom ik terecht bij een grote waterzuiveringsfabriek en hier zijn toch nog talloze insecten actief. Zo zie ik nog wat Zweefvliegjes en een Boomhommel die heen en weer vliegen tussen de sporadisch aanwezige nog steeds bloeiende Zwarte Knoop bloemen.
Op de brandnetels zitten zelfs zoveel beestjes dat ik besluit om nog een keertje de omgekeerde lens te gebruiken, er is immers licht genoeg. Ik mis alleen een statief maar de beestjes zitten laag genoeg om op mijn ellebogen te kunnen steunen. Zo zie ik Groene Cicades, Strontvliegen, Muggen en een Brandnetelbladluis van hooguit 1 mm klein.
Voor mij een meevallertje om nog eens even met die supermacro te oefenen. Inmiddels ben ik er wel achter dat de échte gave foto’s met omgekeerde lens gemaakt zijn middels Stacking. Dan leg je meerdere foto’s over elkaar met de focus steeds op een ander plekje en die je dan samen voegt tot één foto. Zo krijg je één groot scherp geheel. Maar dat is voor mij nu nog even toekomstmuziek.
Bij de volgende twee foto’s komt het liedje van Alan Parsons Project, “Eye in the sky” spontaan bij me op.
Jullie kunnen vast wel raden om welk beestje het hier gaat. Toch ???
Dat is wel weer genoeg supermacro voor nu en als afsluiting hier nog enkele omgevingsplaatjes, tis een mooi gebiedje daar!
Met zelfs een rustiek rustplekje!
Zo, op naar huis, bedankt weer voor het kijken en ik wens jullie een natuurlijk prettig weekend!
*******
Gisteren ben ik gaan wandelen langs de mooie en meanderende Geleenbeek, dwars door de weilanden, de foto’s daarvan gaven echter niet een typische herfstimpressie weer. En daar was ik dit weekend wel naar op zoek.
Een echte herfstwandeling heb ik tot dit weekend nog niet gemaakt en dat werd dus hoog tijd, wat kun je dan beter daarvoor uitkiezen dan een van de mooiste bossen vlak naast de deur. Noordelijk van Sittard ligt het kerkdorp Limbricht, vooral bekend om zijn bos en een mooi kasteel.
Dus vandaag met voorbedachte rade naar dit zeer mooie Limbrichterbos gegaan. In dit jaargetijde en met dit prachtige weer perfect om een Limburgse herfstimpressie te laten zien.
Te beginnen met de toegangsweg naar het bos. Hier mag je al niet meer met de auto komen en dat is wel zo lekker wandelen.
Dit bos tovert zelf met de lichtomstandigheden. Op sommige plekjes is het wat donkerder en op andere plekjes dwarrelen en twinkelen de zonnestralen tussen de takken en stammen door.
Op de ene plaats mooi bij gehouden en op andere plekken laat men de natuur zijn gang gaan wat uitmondt in regelrechte jungle.
Het is overal nog wel heel modderig door de schaduwwerking. Uitkijken dus om niet uit te glijden maar … de boslucht ruikt heerlijk en ik loop echt te genieten.
Click om de foto’s groter te bekijken.
Tal van paddenstoelen doorkruisen mijn pad. Eigenlijk moet je goed je best doen om ze niet te vertrappen want ze zijn overal, in allerlei soorten en maten.
Maar ikzelf geniet toch het meest van alle kleuren en geuren en het mooie licht dat door de bomen heen de bodem bereikt.
Ook groeit er op vele plekken mos. Sterrenmos, andere soorten mos….. mos, mos en nog eens mos. Ik heb geprobeerd er een paar warmgekleurde foto’s van te maken.
Dan nog een grote groep paddenstoelen die helemaal begroeid waren met een schimmel. Een paar close-ups van deze schimmel geeft een verrassend beeld.
Ik bereik nu weer de rand van het bos met wat weilanden nog half in de schaduw, ja, ik was er vroeg bij vandaag…
Het is niet zo een heel groot bosgebied en na een rondje van een uur kom ik dan ook weer op een open plek, omringd door hoge bomen.
En zo komt er langzaam dus ook een einde aan deze voor mij heerlijke herfstwandeling. Tijd om terug te gaan richting auto en dan op naar huis, naar de cappuccino !
Hopelijk hebben jullie ook genoten en ik zeg al vast bedankt voor het kijken en jullie eventuele reactie.
*******
Een paar weken geleden ontdekte ik een fotograaf die echte supermacro’s maakt. En omdat ik ook nogal verzot ben op macro heb ik mij daar eens in verdiept.
Een supermacro kun je maken door een objectief achterstevoren op je camera te zetten. Hiervoor heb je geen hele dure macrolens nodig … Een oude groothoeklens van bijv. 28 of 35 mm. zonder autofocus en een zogenaamde omkeerring is alles wat je moet hebben. Een pakketje van rond de €35,00. Maar dan … is het oefenen geblazen. Bijvoorbeeld op de facetogen van een vlieg.
En dat valt nog niet mee kan ik je vertellen. De lens communiceert niet met je camera en daarom kun je alleen handmatig scherpstellen. Dat scherpstellen is heel lastig want dat gaat niet middels de scherpstelring maar je moet naar voor en achter bewegen met je camera. Op precies de juiste afstand heb je een klein stukje scherp en mag je niet meer bewegen. Dat klinkt misschien niet moeilijk maar dat is het wél. Deze Struikspinkhaan was wel heel benieuwd naar mijn intenties.
Ik heb een 28 mm. lens en door die omgekeerd te gebruiken krijg je een verhouding van ongeveer 2,5 : 1 . Een vlieg van een centimeter groot is daardoor meteen beeldvullend of zelfs te groot voor je foto. Het is ook heel moeilijk om je onderwerpje te vinden in de zoeker. Het scherpstelgebied ligt op ongeveer 5 cm voor je lens en luistert heel nauw. Beweeg je iets te veel dan moet je opnieuw zoeken naar het beestje.
Op de volgende foto staat een fruitvliegje van 3 mm. Een echte uitdaging.
Om toch een zo groot mogelijke scherpte/diepte te krijgen moet je een diafragma gebruiken van F11 of F16 en een snelle sluitertijd. Extra licht is ook nodig in de meeste gevallen. Je kunt daarvoor je ingebouwde flitser gebruiken of een losse flitser aan de zijkant monteren. Een zaklampje kan ook. Ik gebruik momenteel de ingebouwde flitser en dat geeft een lichte waas over je foto. Hier moet ik nog aan werken.
Op de laatste foto staat een Zuringwants.
Het is natuurlijk erg jammer voor mij dat het al half november is en het aantal beestjes elke dag minder wordt. Erg veel oefenmogelijkheden zijn er niet meer. De beoogde resultaten heb ik nog lang niet gehaald maar toch wil ik alvast iets laten zien van hetgeen mij momenteel bezighoudt.
Ik wens jullie nog een prettig weekend!
*******
Dat gaan we in dit blogje zien. Ik woon in Sittard, “toegangspoort” van Zuid-Limburg. Ten noorden van ons een vlak landschap. In Sittard begint met de Kollenberg ( de verste uitloper van het Ardennengebergte ) het Limburgs heuvellandschap.
Met het mooie weer afgelopen weekend heb ik niet alleen vogels op de plaat gezet maar ook een aantal omgevingsfoto’s gemaakt, geniet er maar even van mee onder het motto ; “Wie schoan oos Limburg is” ….
Dus geen hele verhalen deze keer maar gewoon een indruk van de plekken waar ik gewandeld heb. Eerst van (en in) Sittard een stukje zuidelijk, dan naar een vlakker gedeelte noordelijk.
Op de Kollenberg; Een combinatie van de warme gloed van de vroege ochtendzon en een bijna volle maan aan de blauwe hemel.
Vlakbij op Watersley met mijn blikveld gericht naar het dorpje Munstergeleen. In de verte is het grote complex van DSM nog een beetje te zien.
Van Munstergeleen wandel ik naar Puth. Veel weilanden met hier en daar kleine bosjes. Een zeer vogelrijk gebied.
Zondagochtend ben ik er weer vroeg bij … Het weer is ietsje minder, de zon komt maar af en toe eventjes door de wolken. Lastig licht om mee te fotograferen.
Noordelijk van Sittard; Deze keer ben ik naar de Geleenbeek te Nieuwstadt gegaan.
Ook hier een open gebied met hier en daar wat bosjes. Allemaal nog relatief jonge aanplant en ook met een aantal kleine vennetjes. Zomers zijn er veel libellen in dit gebied.
OP deze zondag zijn er niet erg veel vogeltjes te spotten. Maar er vliegen wel gigantisch veel Kraanvogels op trek richting zuiden.
En dat ging de hele dag zo door.
Vervolgens ben ik nog even naar het IJzeren bos gegaan dat meteen grenst aan het gebied rond de Geleenbeek.
Dit bos hoort bij de gemeente Susteren. Ik kom er met enige regelmaat.
En zo heb ik weer een natuurlijk mooi weekend beleefd.
*******
Bedankt voor je bezoekje aan mijn blog en zeker ook voor eventuele reacties.
Gisteren was de zonsopkomst heel erg mooi. Helaas zag ik dat door het raam tijdens mijn werk en daar kon ik dus helemaal niks mee.
Vandaag komt de zon op om 07.48 uur. Ik ben ter plaatse op de Kollenberg om daar getuige van te zijn in de hoop dat het wederom een spectakel zou zijn. Dat is het niet .. Er is geen wolkje aan de lucht vandaar. Wel is er een mooie kring te zien om de zon.
Het brengt een mooie warme gloed over het landschap.
Er is vrijwel meteen veel activiteit te bespeuren. Overal vogels. Opvallend is dat de Kraaien agressief zijn en voortdurend jagen achter Buizerds en Torenvalken.
Dan zie ik opeens Zilverreigers over me heen vliegen, maar liefst zes stuks die even later neerstrijken in een veld ver voor mij.
Na twee uurtjes houd ik het voor gezien hier en ik daal de Kollenberg af naar Watersley waar ik vervolgens wel iets zie in een foto met de zon achter een grote oude boom. Zo gedacht, zo gedaan.
Ook hier vliegen er een paar Buizerds en kleiner grut maar ik neem me voor om nog even naar het dorpje Munstergeleen te rijden om van daaruit naar Puth te lopen. Daar heb ik zo mijn redenen voor maar daarover later meer.
Op weg naar Puth is er best wel het e.e.a. te zien. Bijvoorbeeld een Rietgors, Geelgors en een groep Ringmussen.
Het is hier helemaal geweldig wandelen en inmiddels is de temperatuur erg aangenaam. Echt genieten.
Allemaal heel leuk en aardig maar ik schreef hierboven al dat ik met een speciale reden hier naartoe gekomen ben. En die “reden” heb ik vrijwel meteen in het vizier meteen na aankomst in Munstergeleen. Ik hoef alleen maar een paar zeer oude knotwilgen af te speuren en bij boom nr. 5 is het raak. Daar zit een Steenuiltje lekker te zonnen.
Deze kleine uiltjes vind ik enorm leuk en ik maak er dan ook een hele reeks foto’s van. Het beestje houdt mij ondertussen scherp in de gaten.
Wat mij betreft een heel leuke afsluiter van deze mooie zonnige dag.
*******
Welkom op Sandra's FOTOblog 