Twee kerstdagen die niemand ooit eerder heeft meegemaakt in Nederland. Vandaag een heerlijke, zonnige en warme dag waarop ik zonder enige verwachting aan de wandel ga langs de Geleenbeek in Nieuwstadt, vlakbij Sittard.
Zonder verwachting zeg ik, maar wat ik allemaal te zien krijg is helemaal buiten verwachting. Het is gewoon lente … Kijk maar.
Een groot veld met Koolzaad, volop in bloei …
En wat fladdert er van bloem naar bloem? Juist…Een vlinder ( Atalanta)
En het Koolzaad is niet het enige bloeiende goed … Er is nog veel meer kleurigs en geurigs aanwezig. Zo zie ik o.a. Bernagie en Knoopkruid (denk ik)…
En nóg veel meer; witte Dovenetel, paarse Dovenetel, Meizoentjes en St.Jacobskruid. Daar geen foto’s van gemaakt maar wel van de aanwezige bloeiende Margrieten, jaja, ook die zijn al van de partij … Inclusief de nodige bezoekers met een wat minder mooie naam; De Strontvlieg.
Naast de Margrietjes staat een bankje waar ik even lekker ga zitten bijkomen van al deze onverwachte toestanden. Mijn uitzicht gaat over een weiland waarin een grote groep schapen loopt te grazen. Ze horen hier niet, raar, de herder die ze hierheen moet hebben gebracht is nergens te bekennen. Totdat de schapen opééns beginnen te rennen.
Twee auto’s stoppen en waarempel, daar is de herder met wat aanhang, gearriveerd in een “dikke bak”. Gelukkig ziet hij er zelf wél nog uit als een herder …
Kijk ik de andere kant op zie ik juist nog een Zilverreiger wegvliegen, tussen de bomen door. Normaal gesproken zou dit een erg mislukte foto zijn maar ik vind hem eigenlijk wel wat hebben en plaats hem daarom toch. Verder vliegt er nog een tjiftjaf op die hier nu ook nog niet thuishoort.
Gekwetter in de lucht dat uiteindelijk landt op een dorre haag, een stelletje Geelgorzen.
Ook naast mijn bankje staat een heel klein paddenstoeltje, geen idee wat het is maar wel één van de weinige die ik gezien heb dit jaar.
Nog even heerlijk nagenietend van de warme zon loop ik richting auto. Een vennetje passerend is er nog iets van de stevige maar warme wind te bespeuren, te zien aan de golfjes van het wateroppervlak.
Langs de Geleenbeek ben ik bijna bij de auto en dan is er toch nog even een domper op deze dag. De boomstronk die hier al jaren lag is weggegraven. Dat betekent dat de kolonie zeldzame Schoorsteenwespen en de bijbehorende zeer zeldzame Goudwesp verdwenen zijn. Die stronk lag helemaal niemand in de weg dus ik begrijp niet waarom die zo nodig weg moest.
Er vlakbij staat dan een ware kerstboom, althans, een boom vol gekleurde ballen … Oh ja, tis kerstmis hè ?
Met een paar Knobbelzwanen op de beek als laatste foto ben ik dan weer aan het einde gekomen van dit wandelavontuur.
Bedankt voor je bezoek en tot ziens !
*******
Welkom op Sandra's FOTOblog 