Archief voor augustus 2014
Bij Vroege Vogels van de Vara hebben ze af en toe een fotowedstrijd. Zo ook nu en deze keer was het onderwerp “gekke groente” (fruit mocht ook).
Ik heb ook meegedaan en vandaag is bekend gemaakt dat mijn foto als nr. 1 en dus als allerbeste en leukste is uitgekozen door de vakjury. LEUK !!!!
Dit is ‘m dan … Is die niet bizar? Een appeltje met een gezicht, dit unieke appeltje uiteraard ook weer gevonden in eigen tuin…
De prijs is een boek over komkommerteelt en recepten daarvoor …. Nou ja, het is vooral héél leuk dat mijn foto zo leuk gevonden wordt en ik vind het een hele eer om te winnen.
Hier kun je een kijkje nemen bij de betreffende uitslag. Vroege Vogels fotowedstrijd
🙂 🙂 🙂
De Houtpantserjuffers blijven mij maar lastig vallen door constant recht voor mijn neus aan een takje te gaan hangen…..
En ook de vele Kruisspinnen, ze vinden het blijkbaar leuk om precies daar te gaan hangen waar ik elke dag mijn rondje door de tuin wil lopen. Elke keer maar bukken om onder het spinrag door te geraken. Maar ja, zijn mooi eigen “weblogje” vernietigen doe je natuurlijk ook niet zo maar ….
Steeds als ik in zijn buurt kom vlucht ie over één 2 meter lang draadje weg. En dan heb je toch nog mensen die “bang” zijn voor SPINNEN 😉
*******
De afgelopen week trof ik weinig leuks aan om te fotograferen, het is duidelijk te merken dat de temperatuur flink gezakt is want het aantal beestjes is drastisch afgenomen.
In het weekend ben ik even naar de Kollenberg geweest en trof daar werkelijk helemaal niets …. Nada …
Normaal staat het hier vol met bloemen maar door de vele regen is alles al weg …. Op de Luzerne na dan….
Ik ben thuis gekomen met alleen een paar foto’s van heel bekende beestjes, namelijk wespen. Eerst een gewone wesp … Die deed een beetje raar, hij was op zijn eigen poot aan het knabbelen.
En een Franse Veldwesp die mij heel dichtbij laat komen … Te druk met zichzelf waarschijnlijk.
Verder zag het er wel mooi uit toen een bleek zonnetje even doorbrak en een korenveld enigszins goudblond liet schitteren.
Gisteren en vandaag was het weer ietsje beter, een lekkere temperatuur en ook wat meer zon. Dat werpt meteen zijn vruchten af, bijvoorbeeld in de tuin. Meteen vliegt er weer het een en ander en de vlinderstruik is zowaar nog opnieuw gaan bloeien. Er vliegen dan ook wel wat Atalanta’s en Gehakkelde Aurelia’s rond. Die laatste ging even binnen mijn bereik in het zonnetje zitten … Heel eventjes maar.
Verder bloeit er hier ook niet zo heel veel meer, erg veel zware regenbuien gehad. Alleen nog volop Kattenkruid en ook het Watermunt doet het nog erg goed. Van beiden staat er heel veel in onze tuin en ze trekken ook veel bijen en allerlei vliegen aan. Maar als je goed kijkt zie je ook nog andere beestjes. Vergeten Tandkaak, een klein spinnetje en best veel nimfen van de Groene Stinkwants.
Allemaal zeer bekende gasten dus … Maar ook die kunnen mooi zijn. Zelfs zo’n klein springspinnetje als een Schorsmarpissa kan mooi poseren, als die daar zin in heeft.
Meteen na de foto springt die op mijn lens … Ik kan je zeggen, dat is best wel even schrikken. Opeens is zo’n spinnetje een enorm beest … Ieeeek!!
Ik hoop dat ik in het weekend nog wat leukere zaakjes voor de lens krijg …
*******
Reigersbroek, zó interessant dat ik het wel in 2 delen op moest splitsen, dus…
Begin ik mijn vervolg op dat kale stuk akkerland, waar ik mijn eerste Bandheidelibel zie vliegen …. Het is een mannetje, prachtig rood en opvallend door die donkerbruine bandjes op de vleugels. Hij vliegt van me vandaan, een foto kan ik op mijn buik schrijven. Maar in elk geval weet ik nu wel dat mijn kansen nog niet verkeken zijn.
Ondertussen amuseer ik me nog eventjes met een mooie grote sprinkhaan. Het is een vrouwtje dat heel stil blijft zitten, geen verstoppertje speelt maar waar ik geen naam op kan plakken.
Terwijl ik hier mee bezig ben zie ik een paar razendsnel wapperende blauwe vleugels voorbij schieten. Het is geen vlinder nee…, het is een Blauwvleugelsprinkhaan. Zo’n beestje zou toch een mooie treffer zijn. Ondanks dat ik wel gezien heb waar die ongeveer neergestreken is, heb ik het zeldzame beestje niet terug kunnen vinden. Heel jammer.
Ik ga maar eens verder want er komen toch wel donkere wolken aan. Ik vrees dat de volgende bui wel eens wat flinker van aard zal zijn. Ik loop weer langs een ander moerasveld dat helemaal vol staat met kniehoog onkruid. Er vliegt een heleboel, zie ik op afstand. Ik kruip door het prikkeldraad en ga op onderzoek uit. Het water staat tot boven mijn enkels maar de ondergrond is hard, dat is fijn … Hoef ik niet bang te zijn dat ik vastgezogen word in de modder.
Heel veel Tengere Grasjuffers zitten er hier en die zijn wel wat zeldzamer … Ook veel vrouwtjes die meteen herkenbaar zijn doordat ze geheel oranje zijn.
En ook prominent aanwezig zijn Zwarte Heidelibellen … De mannetjes zijn gemakkelijk te herkennen want die zijn écht zwart met een écht zwarte snuit.
Ook erg veel St. Jansvlinders, spinnen die overal mijn weg versperren en een leuk zeldzaam lieveheersbeestje. Een dertienstippelige is zeker niet alledaags. En ook een zeldzame Zwervende Heidelibel, die laat niet toe dat ik in de buurt kom en is dus een beetje niet zo een goede foto.
St. Jansvlinder
Dertienstippelige lhb
Viervlekwielwebspin
Zwervende Heidelibel
St. Jansvlinder
Dan word het héél donker … De regen kan elk moment gaan vallen, het begint ook flink te waaien. Ik begeef me richting prikkeldraad en maak dat ik weg kom. Het is best een eindje lopen naar de auto en helemaal droog red ik dat dan ook niet. Maar gelukkig komt de échte plensbui pas als ik lekker comfortabel achter het stuur zit. Een mooie gelegenheid om eventjes de foto’s alvast te bekijken.
Al met al duurt de bui een klein kwartiertje en dan klaart het ook weer heel mooi op. Ik rijd nog een stukje verder naar een ander moerasveld. Het laatste dat ik ga bezoeken heb ik me voorgenomen want het begint al aardig laat te worden ondertussen.
Hier hoef ik niet door het prikkeldraad te kruipen maar kan ik gewoon over een houten hek klimmen … Wel zo gemakkelijk haha. Na een paar passen is het zover … Een Bandheidelibel fladdert niet ver bij mij vandaan en landt op een plantje. Het is een vrouwtje, mooi goudgeel. Deze libellen zijn maar op een paar plaatsen in Nederland te vinden. Goede nieuws is dat deze gebieden zich wel aan het uitbreiden zijn.
Jammer dat de achtergrond wat aan de drukke kant is. Maar ach, het zien van deze libel geeft een goed gevoel en ik kan weer een voor mij nieuwe soort toevoegen aan mijn collectie.
Op weg terug naar de auto zie ik nog een mooie libel die ik niet eerder zag. Het is een pantserjuffer met veel wit/grijs aan het lijf. Het beestje geeft me alle gelegenheid om wat foto’s te maken. Het blijkt een Gewone Pantserjuffer te zijn. Dat woordje “gewone” vind ik eigenlijk maar irritant. Er is niks gewoons aan en hoewel die niet zeldzaam is had ik er nog nooit eentje gezien. Ook in dat opzicht niet “gewoon”.
En zo is aan een hele mooie dag ook een heel mooi einde gekomen. Een dag met een aantal nieuwe soorten voor mij en een dag met heel mooie waarnemingen. Ik denk dat ik volgend jaar zomer toch weer eens hier naartoe zal rijden.
Slotsom; Reigersbroek; écht een bezoekje waard !
*******
Dit natuurgebied bij Montfort (L.) staat bij de echte libellen fanaten elk jaar op de agenda. Van heinde en ver komen ze in de zomer helemaal hier naar toe gereden omdat het hier wemelt van de zeldzaamheden.
Voor mij was het al twee jaar geleden dat ik er geweest ben en toen was ik er in de eerste week van juli. Enorm veel zeldzaamheden heb ik toen voor de lens gehad. Maar in augustus vliegen er weer heel andere soorten zoals de Bandheidelibel en de Zuidelijke Keizerlibel en daar ben ik nu naar op zoek gegaan. De weersvoorspellingen waren slecht en vroeg in de ochtend had het dan ook geen enkele zin om helemaal naar Montfort te rijden. Het gebied is te groot om op de gok het riet te inspecteren of er libellen in hangen … Maar rond een uur of 11 werd het zonniger en warmer en ben ik snel in de auto gesprongen.
Daar aangekomen zie ik dat er maar een paar auto’s staan, prima … Lekker rustig, daar hou ik van. Er vliegt al meteen van alles en nog wat om me heen, maar op het prikkeldraad zit een uitstekend beginnetje lekker stil op te warmen. De “gewone” beesten zijn voor mij ook bijzonder dus deze Roodbruine Heidelibel krijgt ook zijn plekje op mijn blog.
Zoals altijd, elke foto kun je aanklikken om in het groot te bekijken.
Dan ga ik aan de wandel met een goed gevoel, dit was immers al een leuk beginnetje. Reigersbroek is een groot moerasgebied en na al die regen van de laatste tijd is het er nu wel héél erg nat. Pff, ben ik blij dat ik rubberlaarzen heb aangetrokken.
Voorlopig blijf ik maar even op de weg lopen langs een gigantisch maisveld (hier is de ondergrond blijkbaar wél droog) en hier zie ik een paar vogeltjes vliegen. Ze zijn duidelijk bezig insecten uit de lucht te plukken en landen dan vervolgens op de uitstekende pluimen van de hoge mais. Het zijn allemaal Paapjes.
In dit gedeelte is er verder niet zo heel veel activiteit. Ik zie voornamelijk wat juffertjes en heidelibellen en in de brandnetels een heleboel rupsen van de Dagpauwoog
De namen van al die beestjes kun je zien als je de foto aanklikt.
Bloedrode Heidelibel
Franse Veldwesp
Dagpauwoog
Grote Zilverreiger
Tengere grasjuffer (man)
Dagpauwoog
Grote Keizerlibel
Ik loop dezelfde weg terug (dat kan niet anders) en ga met de auto een eindje verderop parkeren. In het stuk moeras hier zie ik paarden rennen en spelen, die lijken een leven als “God in Frankrijk” te hebben … Alhoewel, staan paarden graag in het water?
Ondertussen begin ik de hoop te verliezen om nog Bandheidelibellen te ontmoeten. Er zijn libellen genoeg, dat is het punt niet … Maar op een enkele Tengere Grasjuffer na heb ik nog geen bijzondere gezien. Dan begint het ook nog lichtjes te regenen. Niet hard, geen reden om te gaan schuilen ….
Ik zie een goudgekleurde libel neerstrijken in het hoge gras … Wederom een Roodbruine Heidelibel, deze keer een vrouwtje.
Achteraf blijkt die regen nog leuk te zijn ook omdat de regendruppeltjes als vergrootglas dienen op de facetogen van de libel.
Ik loop vervolgens een geheel lege akker op, je weet immers nooit wat daar nu weer te zien zal zijn. Nou, dat is leuk … Overal rennen en vliegen er Bastaardzandloopkevers. Sommigen van jullie weten wel hoe lastig deze beestjes te benaderen zijn. Het vergt dan ook heel wat geduld om deze foto te maken.
De hoogkant foto van het vrouwtje Roodbruine Heidelibel vind ik persoonlijk eigenlijk een beetje zonde om zo klein te bekijken. Daarom hier nóg een keertje maar dan horizontaal.
Ben je benieuwd of ik die Bandheidelibellen nog aan zal treffen, en misschien nog wel wat meer mooie beestjes ? Houdt dan mijn blog vooral in de gaten 🙂
Want; Dit was nog lang niet alles….
*******
Welkom op Sandra's FOTOblog 