Archive for the ‘rosse woelmuis’ Tag
*
Laat ik eerst beginnen met een update over de eendjes in onze tuin. Na een week broeden op 12 eieren (zoveel bleken het er te zijn) was er ’s avonds laat een hoop tumult buiten. Moeders zat paniekerig te kwaken op het water en was blijkbaar verstoord door iets. Er was toen al 1 ei verdwenen. De volgende ochtend was het hele nest leeg, alle eieren weggeroofd. Waarschijnlijk is er een marter langs geweest. Het koppel is nog steeds de hele dag hier en wie weet, beginnen ze nog wel een nieuw nest.
*
En dan nu, het Limbrichterbos in. Eindelijk een mooie warme dag afgelopen zaterdag. Vlak voor het bos staan er een paar reeën in de wei, alert mij in de gaten houdend.
*
*
Het bos inlopend is er een groot fluitconcert van allerhande vogels. Ook is de kenmerkende krijs van de Middelste bonte specht te horen.
*
*
Zittend op een omgevallen boom wacht ik af wat er zoal te zien is. De eerste gegadigde is de Middelste bonte specht maar die zit recht tegen het zonlicht in helaas. Een vink kijkt nieuwsgierig naar wie er zo naar hem zit te kijken en een boomkruiper laat zich goed zien.
*
*
Een aantal plekken in het bos zijn begroeid met Bosanemoontjes en Speenkruid, lekker voorjaarsachtig.
*
*
Dan komt er weer een weilandje en aan het eind is er heel wat bloesem …. Zouden daar misschien al wat insecten vliegen?
*
*
Ja hoor, er zoemt van alles en er zijn ook vlinders aan het smullen van de nectar.
*
*
Op de terugweg door het bos is er nog een leuke verrassing. Ze waren al op meerdere plekken te horen maar bij een bemoste omgevallen boom laten ze zich ook nog eens prima zien …. Rosse woelmuisjes
*
*
Als dat geen leuke afsluiter is …..
Tot de volgende keer !
*
*******
Vorig weekend had ik net Vanessa Cardui mooi op de foto gezet en daarna moest ik maken dat ik weg kwam want …. Er was een onweersbui op komst. Beangstigend, zo in de verte…het leek wel of ik in de Mid-West zat….
Helemaal droog ben ik niet gebleven …
Afgelopen zaterdag ben ik naar dezelfde plek terug gegaan want er zou een Grauwe Kiekendief gesignaleerd zijn. Ik heb er een uurtje vertoefd zonder al te veel boeiends te zien toen ik plots het grote beest uit het niets een korenveld in zie duiken … Achterna gezeten door de Cops, zo leek het althans…. Lekker zo’n herrie in een stilte- en natuurgebied. En dan met een verrekijker naar mij loeren….Dikke middelvinger heb ik ze gegeven, dát zal ze leren… -) haha…
De Kiekendief ging er meteen vandoor, gestoord door de herrie. Ik heb er alleen maar een hele slechte foto van kunnen maken. Het was nogal ver van mij vandaan, en al laat …18.00 uur op een toch al grijze donkere dag.
Zondag een nieuwe poging … Om negen uur ’s ochtends sta ik paraat op Watersley en word verwelkomd door de drie koeien die zoals gebruikelijk weer een stuk met me mee wandelen.
Vogels zijn er nergens te bekennen, geen kleintjes, geen grote …. Helemaal niks. Op de Kollenberg aanbeland al precies hetzelfde liedje. Geen vliegend wezen te zien. Het is ook niet zo aantrekkelijk vandaag … Een beetje mistig, geen wind … Stilte, een beetje onheilspellend, maar het heeft toch wel wat….
Dan hoor ik toch iets aankomen … Gakken in de lucht, ganzen dus. Ze doemen op uit de mist en ik zie dertien Canadezen over me heen vliegen. Ditmaal géén helikopter er achter aan….
Anderhalf uur heb ik nog zitten wachten op die Grauwe Kiekendief maar zonder resultaat … Ik stap maar eens op. Bergaf, terug naar Watersley begint toch nog opeens de zon te schijnen. Alsof er een wekker was afgegaan komen opeens overal levende wezentjes te voorschijn. Vlinders, bijtjes, vogeltjes … Ik was duidelijk te vroeg op pad gegaan vandaag want alles had blijkbaar zin om uit te slapen. Had ik dat ook maar gedaan. Van een paar meter afstand maak ik met de telelens een foto van een Landkaartje.
Landkaartjes kennen normaal maar twee generaties per jaar maar dit jaar is er zelfs een derde en ze doen het heel goed.
Maar ook Bonte Zandoogjes zijn opeens overal te zien. Zichzelf opwarmend op het zandpad.
De vogels zitten ver weg en moeilijk te fotograferen. Nog net te herkennen zit een Groene Specht in een boompje.
Nog even stilletjes zitten in de hoop dat de aanwezige vogeltjes mij niet meer opmerken en wat dichterbij komen. Maar al snel verlies ik mijn aandacht voor de vogels want vlak achter mij hoor ik wat ritselen …. Als ik omkijk zie ik allereerst een hazelnoot die vakkundig meester gemaakt is door een Woelmuis. Het beestje neemt een reuzensprong richting holletje. Vanuit de deuropening gaat ze me in de gaten houden … Héél grappig.
Hoewel geen klasse foto van de muis is het wel een leuke afsluiter. Tijd om naar huis te gaan voor een lekker kopje koffie.
*******
In de maand november heb ik heel wat wandelingen gemaakt. Toch was elke wandeling zonder veel foto opbrengsten. Wandelingen die voor mij genieten waren, maar zonder een verhaal.
Daarom wat losse kiekjes in dit blog, van allerlei plekjes in en om Sittard.
Kasteel Wolfrath (achterzijde) te Nieuwstadt.
Munstergeleen, Windraak. Nabij de heemtuin.
In de verte ligt Munstergeleen.
Kramsvogel
Limbrichterbos. Een bos dat in het voorjaar propvol boomklevers en spechten was, en nu totaal uitgestorven.
Limbrichterbos.
Late middagzon in een boomgaard, nabij Limbricht.
Een rosse woelmuis in Watersley, Sittard. Die bleef netjes poseren voor mij.
Donkere wolken boven de Kollenberg, Sittard.
Voor mij vele geniet momentjes … en voor jullie een indruk van mijn directe omgeving.
Altijd en overal waar ik wandel hoor ik het ritselen, en heel vaak zie ik in een ooghoek zo’n leuke muisjes wegschieten.
Het is dan gewoon een kwestie van stil blijven staan en na een minuutje komt zo’n beestje gewoon weer tevoorschijn.
Zolang je maar rustig blijft en niet te dichtbij komt … dan geeft zo’n muisje een leuk showtje weg
Het zijn wel áltijd rosse woelmuisjes wat ik zie … nooit eens zo’n leuk bosmuisje of zo, dat is wel jammer
Maar och, wat is jammer … deze is toch ook harstikke snoezig
